Er is geen CSS ondersteuning. Zonder CSS is alleen de onopgemaakte HTML zichtbaar.
complotarchiveliteraturesources
 |
Op 2 maart a.s. zal om 16:30u het eerste exemplaar van "Het Duivelskind" worden overhandigd te Heemskerk. Het boek beschrijft een ontroerend en aangrijpend verhaal over het blinde vertrouwen van een kind in haar ouders en het falen van de Jeugdzorg. boek: Het Duivelskind website: www.angelssite.nl blog: angelssiteblog.blogspot.nl |
 |
Ik houd van "happy endings". Maar zelfs dit begrip heeft voor een man al een dubbelzinnige betekenis en kan in het kader van deze bespreking als ongepast worden opgevat. Ik bedoel hiermee dan ook te zeggen dat ik graag een prettig gevoel overhoud indien in de film de slachtoffers net op tijd gered worden, de held overwint, de geliefden eindelijk elkaar weer zien, de boeven de gevangenis ingaan, et cetera. Ik kan slecht tegen onrecht. En al helemaal wanneer de slachtoffers weerloos zijn, de daders sadistische egoïsten en machtswellustingen, en kinderen aan hun lot worden overgelaten. Dat zal wel in de genen van het Y-chromosoom gebakken zitten, waarbij de man het idee heeft dat hij als beschermer moet optreden. En als ik me dan ook nog kan personificeren met de superheld (mijn naam is Bond, James Bond) dan is het verhaal helemaal geweldig.
Hoe anders worden mijn gevoelens wanneer ik onrecht signaleer. Ik heb zelf een dochter van zeven jaar oud. Zij is alles en het enige voor mij op deze wereld. En in die overtuiging ga ik heel ver, maar dat is een ander verhaal. Wanneer mijn vrouw weer eens een of ander bericht uit de krant voorlas over de mishandeling van een kind en dat aan mij wilde vertellen sloot ik mij af. Ik wilde dat niet lezen, niet horen, niet zien, niet over nadenken. Een typische struisvogel reactie: doen alsof het er niet is en dan hoef je er niet bang voor te zijn.
Dat heb ik lang kunnen volhouden. Totdat het je zelf overkomt. Jouw eigen kind mishandeld wordt. Je machteloos bent om haar te beschermen. En de overheid je in de steek laat. Eerst dan gaan je ogen open en sta je (gedwongen door de omstandigheden) ook mentaal open om de ellende in de wereld waar te nemen. En het volslagen onbegrip over een volstrekt falende overheid daalt over je neer. En dan kijk je om je heen, buiten je vertrouwde en veilige huisje-boompje-beestje, en zie je dat er heel veel van dit soort problemen bestaan. Individuele gevallen als Angel en georganiseerde groepsgevallen zoals met Robert M., waarbij het nog steeds om heel veel individuele gevallen gaat. Vele kinderen voor de rest van hun leven beschadigd.
Het boek van Angel is nog niet uitgegeven. Maar de preview op haar site zegt reeds genoeg. Arm kind. De struisvogel in me komt terug. Ik wil het helemaal niet lezen. Niet weten. Niet geloven. Maar een ervaring rijker voel ik als vader de plicht in me opborrelen het nu juist wèl te lezen. In een geciviliseerde wereld heb je als sociaal mede-burger de plicht je stem te laten horen. De overheid te laten weten dat dit soort abject gedrag niet tolerabel is. Dat wij van onze bestuurders verwachten dat ze, waar mogelijk, ingrijpen. En door dit soort waargebeurde verhalen proberen te bevatten, en ik zeg bewust proberen want het is schier onmogelijk te begrijpen, kan ik met mijn democratische stem mijn regering in de juiste richting sturen.
Nu is dat ingrijpen heel moeilijk te realiseren. Ik zou zeker niet willen dat een christelijke partij die 'het gezin als hoeksteen van de samenleving' ziet voor mij gaat bepalen hoe ik mijn kinderen moet laten opgroeien. Maar ik zou van diezelfde overheid wel verlangen dat ze zouden ingrijpen wanneer er iets evident misgaat en het weerloze kind aan haar lot wordt overgelaten. Wanneer is het juiste moment om in te grijpen? En hoe ernstig moeten de handelingen zijn voordat de overheid mag denken dat zij het beter weet dan de ouders zelf?
De beantwoording van deze vragen is moeilijk. Maar juist daarom mogen ze niet op de lange baan worden geschoven of, als een struisvogel, maar helemaal uit de weg worden gegaan. Het volk heeft de overheid het mandaat en het geweldsmonopolie in handen gegeven. Het is dan ook aan de overheid om te voorkomen dat het volk voor eigen rechter gaat spelen. Daartoe moet ze haar bevoegdheden tijdig en adequaat inzetten. En in dit soort schrijnende gevallen kan dat niet vroeg genoeg zijn.
Hoe is het toch mogelijk dat verdachten in de Demmink-affaire, de Rolodex-affaire, de Zandvoortse zaak, de Dutroux-linken, de Nederlandse consul in Argentinië, en vele anderen zelfs helemaal niet worden onderzocht? Maar ook: hoe is het mogelijk dat de overheid soms wel ingrijpt en er "dwaze vaders" ontstaan die machteloos moeten toezien hoe hun kind aan hun lot wordt overgelaten. En zoals in dit boek beschreven: Hoe is het mogelijk dat er kinderen als Angel door hun ouders worden misbruikt zonder dat de overheid ingrijpt?
Recentelijk hebben we nog kunnen lezen over vergelijkbare misstanden binnen de kerk en binnen de zorg. Niks geen excuses, laat staan enig verantwoordelijkheidsgevoel van de overheid. Oproepen van de UN, USA en de EU worden genegeerd.
USA senate to European Parliament (31.07.2012) European Parliament to Netherlands Government (06.12.2012)U als lezer van deze blog en als staatsburger met wèl verantwoordelijkheidsgevoel heeft de mogelijkheid hier wèl wat aan te doen. U kunt een signaal aan de overheid gegeven dat we van haar verwachten dat ze onze kinderen beschermen.
En op wat voor betere en vredelievende wijze kunt u dat doen door massaal naar deze boekpresentatie te komen? Dat er een grote file voor de deur van Bruna moge staan, waarbij het project-X te Haren verbleekt. Dat het verkeer in Heemskerk en de rondweg bij Amsterdam vast moge lopen. Dat het het openingsnieuws van het acht uur journaal op 2 maart 2013 moge worden "Het volk wil massaal dat de overheid de kinderen beschermt!" Dat het boek van Angel een best-seller moge worden!
Voor meer informatie over de boekpresentatie zie: tweetvite.com/event/hetduivelskind
author: Ton | published: 27.01.2013 | updated: 27.01.2013 | comments: allowed