Er is geen CSS ondersteuning. Zonder CSS is alleen de onopgemaakte HTML zichtbaar.
en de Quater Politica
complotarchiveliteraturesources
 bron: Nederlands Juristenblad |
"Hoogste rechter van Nederland luidt in brief noodklok over werkdruk", aldus het NRC van 4 februari j.l. En dan als reactie van de arbeiders: "Welkom bij de echte werkers." Zeker, er is een verschil tussen lichamelijke en geestelijke arbeid. Maar het een doet niet onder voor het ander, en het kan beide even uitputtend zijn. Bij geestelijke arbeid krijg je weliswaar geen spierpijn, maar aan het eind van de dag kun je behoorlijk op zijn. En aangezien rechters voor het leven benoemd zijn, gegarandeerd zijn van hun inkomen, en klanten genoeg hebben, moet er dus wat meer aan de hand zijn. |
Trias Politica
De Franse filosoof Charles de Montesquieu heeft in 1721 (anoniem) te Amsterdam zijn satirische briefroman "Lettres Persanes" uitgegeven. Het gaat over twee Perzen die Europa bezoeken en met hun beschouwingen hun gastheren, de Europeanen, een kritische spiegel voorhouden. Dit heeft geleid tot het principe van de machten scheiding en 68 jaar later (14-7-1789) tot de Quatorze Juillet. Daarmee brak de tijd van de verlichting aan, zich uitmondende in 1791 in een Franse grondwet met een credo Liberté en égalité, (waarbij het fraternité pas later werd toegevoegd.) Hiermee was het concept van de Trias Politica geïntroduceerd, hetgeen (theoretisch althans) nog steeds de basis vormt van onze democratie. Alle macht in de handen van één persoon (of één partij) is ongewenst. Macht corrumpeert. Dus Divide et Impera, verdeel en heers. Montesquieu wilde de macht verdelen over drie afzonderlijke partijen, die enkel en alleen gezamenlijk (als team dus) de totale macht had. Eén groep mag de wetten maken, maar deze niet uitvoeren. Een andere groep dan de wetgevers moet deze uitvoeren, maar mocht geen wetten maken. En een derde groep, weer onafhankelijk van de andere twee moet deze controleren door middel van rechtspraak. Met dit systeem kan, als één groep het niet goed doet, de andere groep dit corrigeren. En de corrigerende groep kan weer gecorrigeerd worden door de eerste groep. Het probleem Quis custodiet ipsos custodes?, wie controleert de controleurs? was daarmee opgelost.
In de post-verlichtingsperiode, enkele decennia later, werd de periode van de ratio (de rede, het menselijke denkvermogen), en 200 jaar later door mij nu nog steeds, ter discussie gesteld. In 1835 constateerde de Franse rechter/filosoof Alexis de Tocqueville al de eerste risico's en waarschuwde hij voor een aantal democratische schaduwzijden:
- Vrijheid en gelijkheid staan op gespannen voet met elkaar. Een te grote vrijheid gaat ten koste van de gelijkheid en andersom.
- De tirannie van de meerderheid kan minderheden verdrukken waardoor die hun toevlucht gaan zoeken in geweld.
- De meerderheid kan juist het slachtoffer worden door die neiging tot conformisme, centralisatie en de individualisering.
"The reasonable man adapts himself to the world;
the unreasonable one persists in trying to adapt the world to himself.
Therefore all progress depends on the unreasonable man."
( George Bernard Shaw, 1903 )
the unreasonable one persists in trying to adapt the world to himself.
Therefore all progress depends on the unreasonable man."
( George Bernard Shaw, 1903 )
De overheid zal de mensen tot niets dwingen, maar ze wel zoveel belemmeringen aan de persoonlijke activiteiten opleggen, dat uiteindelijk elk initiatief uitdooft. De mensen worden monddood en willoos gemaakt. En daarvoor is geen internet-censuur, plein van de Hemelse Vrede, tirannieke onderdrukking van Europese Lente bewegingen als Occupy, of ander geweld nodig. Het systeem aanvallen? Vergeet het maar dat lukt nooit. Geef het nou maar op.
Dus ook de overheid kan "passief-agressief" optreden tegen haar burgers, waardoor het volk een kudde angstige, uitgebluste en uitgedoofde horigen wordt. Zonder traangas of wapenstok. Ze morren wel, dankzij de vrijheid van meningsuiting, maar er is niemand die er naar luistert of er wat mee doet. Het individuele eigenbelang van de politici en als die van machthebbende partij-groep wordt niet op het spel gezet. Het pluche plakt. Tocqueville suggereert en adviseert dan ook dat een "democratie zich democratisch kan opheffen".
Werkdruk
Ook de Hoge Raad ziet in dat er ruimte voor modernisering is. In het Nederlandse Juristenblad werd in 2009 een interview gepubliceerd. En gisteren warempel alweer eentje in het NRC compleet met commentaar. Je zou haast denken dat er reden is tot ingrijpen. Welnu, die is er ook, alle argumenten van journalist Jensma ten spijt.
De Nederlandse democratie heeft er voor gekozen het geweldmonopolie aan de staat te geven. Wij mogen niet voor eigen rechter spelen en ons gelijk zelf gaan halen. Dat moeten we overlaten aan de overheidsdienaars. Welnu dan moet je erop kunnen vertrouwen dat het goed gebeurt. En als werkdruk leidt tot slordige, onzorgvuldige uitspraken, afgeraffeld en onvoldoende bestudeerd, dan heeft de rechtzoekende een groot probleem.
Wanneer je een brood niet bevalt ga je volgende keer naar een andere bakker. Als je een dokter niet vertrouwd kan je naar een ander gaan. Desnoods zelfs naar een buitenlandse kliniek. Dat mag je helemaal zelf weten. Maar bij rechters gaat dat niet zo. Je mag niet shoppen tot je tevreden bent. Het moet de eerste keer goed zijn, en de winkel wordt je aangewezen. Je mag niet naar het buitenland om "recht" in te kopen, zoals dat wel kan met "zorg". Er is geen concurrent beschikbaar. Dan moet je maar hopen dat het goed gaat. Een herkansing krijg je maar één keer.
En dat het niet altijd goed gaat zien we vaak genoeg. Variërend van "rechterlijke dwalingen" tot "ronduit discriminerende" beslissingen. Van dit laatste hebben we massa's voorbeelden. Binnen de complottheorie een Micha Kat die wèl vervolgd wordt en een SG-van justitie of een van meineed verdachte rechter niet. En wat dacht je van de vele "dwaze vaders" die vastlopen in een op geslacht discriminerend en met vooroordeel gecorrumpeerd systeem? Oneindig en onnodig veel leed wordt toegevoegd, waarvan de Hoge Raad zelf stelt dat dit laakbaar is. Als ze meer middelen krijgen, wat gaan ze er dan aan doen?
Het luiden van de noodklok is dan ook volkomen terecht, mits...
Van dit laatste hebben we als voorbeeld weer de beroemde Micha Kat (op basis van een toevoeging) tegen een rechter Westenberg die uitvoerig kan procederen op kosten van de Raad voor de Rechtspraak. Dat is hetzelfde als een duel waarbij de ene kant een katapult met één steentje krijgt en de andere zijde een Heckler-Koch MP kan inzetten.
Quater Politica
In Nederland hebben we de uitdrukking. "Hij die betaalt, bepaalt."
Maar in de overheidspraktijk hebben we "Hij die bepaalt, betaalt."
Oftewel het belastingbetalende volk heeft niets te zeggen en de wetgever heeft óók de logistiek in handen. Er zou dan ook een vierde tak bij moeten komen (De Distributeur) die de onafhankelijkheid van de distributie processen waarborgd.
Bedrijfsmodel
| Organisatie | Bedrijfsleven | Overheid | ||
| Strategie | Directie | Wetgever | T R I A S | Q U A T E R |
| Productie | Kader + werkvloer | Uitvoerder | ||
| Techniek | Kwaliteitscontrole | Rechtspreker | ||
| Distributie | Logistiek | ??? | ||
De overheid heeft in haar "outsourcing" zucht (lees: wel de lusten, niet de lasten) haar macht behouden, maar de verantwoordelijkheid van zich af geschoven. Dat geldt voor de twee belangrijkste logistieke componenten:
| Kennis | scholing, patenten, media, communicatie |
| Middelen | geld, waardering, energie, transport, ict |
Via de macht over het geld kan de wetgever feitelijk de andere twee takken (uitvoerder en rechtspreker) volledig beheersen. Dat onderdeel moet dus worden weggehaald bij de regering. Maar dat zullen ze wel niet leuk vinden, want dan kunnen ze zichzelf geen salarisverhoging meer geven.
En het meest griezelige is dat ze niet alleen de belastingdienst genationaliseerd hebben, maar nu ook de banken beginnen op te kopen...
author: Ton | published: 06.02.2013 | updated: 06.02.2013 | comments: allowed