Op zondag 24 December 1995, de dag voor Kerstmis en voor de verjaardag van Hüseyin Baybaşin (1956), gebeurde er iets onverwachts 1. Niet alleen onverwachts, maar naar achteraf (b)lijkt ook uiterst geheim. Op een paar mensen van justitie na wist niemand er vanaf. De gebeurtenis kwam niet in de kranten. Het verscheen niet in de officiële rapporten. Het moest klaarblijkelijk lijken alsof het nooit gebeurd was.

De (mede)oprichter van het Koerdische Parlement in Ballingschap te Brussel was naar Nederland gelokt en werd direct over de grens bij Hazeldonk opgepakt, ontvoerd en moest op een vliegtuig worden gezet naar Turkije, het land waar hij geboren was en dat hij in 1992 had verlaten als politieke vluchteling. Maar hij weigerde een formulier te ondertekenen en vroeg om een advocaat. En toen liep het geheime plan mis. Het was niet langer meer geheim.

Doordat hij asiel en bescherming aanvroeg begonnen er andere processen te lopen. De poging tot ontvoering moest worden omgezet in een internationale arrestatie. Maar de Nederlandse wet schrijft voor dat niemand zo maar onrechtmatig mag worden vast gezet. Het was zaak om de rechtmatigheid met terugwerkende kracht op papier te krijgen.

Tot zover de lezing van de gebeurtenissen volgens Baybaşin. Er is alle reden om dit verhaal te controleren. Want zo'n corrupt plan uitvoeren lukt misschien nog wel nationaal, maar wanneer andere landen daarbij worden betrokken gaat het wat lastiger. Waarom zou een souverein land of instituut zijn reputatie op het spel willen zetten met een illegale handeling?

Het HHC heeft dan ook de officiële documenten opgevraagd die de lezing van de Nederlandse overheid moeten bevestigen 2. Een en ander heeft geleid tot een hoorzitting 3, een beschikking van het College van Procureurs-Generaal, 4, een nieuw WOB-verzoek via het directoraat van het Ministerie en daarop een amendement 5. Wat dat laatste betreft zijn er ook nieuwe ontwikkelingen en die krijgt u van de week.

Uit de thans beschikbare informatie blijkt dat het IAB helemaal niet bestaat. Uit officiële rechterlijke stukken is inmiddels gebleken dat het om een "diplomatieke nota" gaat. Nu ligt de bewijslast van de rechtmatigheid bij de Nederlandse overheid, die daar tot op heden niet aan heeft (kunnen) voldoen. De overheid heeft dus een probleem.

Maar wanneer je vervolgens zelf de overheid wilt aanklagen heb je binnen het recht ook twee bewijsmiddelen nodig. Dus heeft het HHC bij Interpol gevraagd om documenten 6. Wanneer Interpol bevestigt dat er in 1995 géén IAB uitstond dan zal de advocaat van Baybaşin, bovenop de aangiften van 02.04.2007 en 31.08.2011 7, een derde aangifte doen.

Het HHC heeft inmiddels bericht 8 van Interpol ontvangen wat stelt dat ze het dossier niet kunnen opvragen zonder een machtiging van de betrokkene. Dat wordt dus nu geregeld. Binnenkort meer...