Aan de vooravond van het Demmink-tribunaal zijn er gisteren enkele krantenberichten verschenen, waaronder een artikel over Joris Demmink in de VK 1 en eentje over Hüseyin Baybaşin in het NRC 2. Zowel het eerste artikel als de besproken persoon interesseren het HHC niet. Het artikel van Toine Heijmans en Elisabeth Stoker is ronduit slecht te noemen. Niet omdat het een propaganda artikel is. Dat is JD cum sui hun goed recht. Redden wat er te redden valt. Maar het quasi verwijzen naar "anonieme vrinden" (of vriendinnen 3) maakt het stuk buitengewoon zwak. En dan ook nog eens infame beschuldigingen uiten aan het KN is absoluut abject. Prullenbak of open haard materiaal dus, zoals zowel in het KN als op de DemminkDoofpot 4 onderbouwd wordt.

Het interview van Marcel Haenen met advocate Adèle van der Plas is dan een stuk beter. Ook hier is sprake van een politiek stuk met propaganda kwaliteiten, maar het siert Marcel dat hij juist de tegenpartij aan het woord laat. En mr. van der Plas zet een bescheiden toon neer, zoals het een advocate betaamt. Ze kan zich de uitgesproken opinie van het HHC professioneel niet veroorloven. En het NRC heeft die bescheidenheid nog verder afgezwakt 5 omdat het NRC haar Haagse broodheer te vriend moet houden. Ach de waarheid gaat toch wel winnen, dat hoeft niet extra ingewreven te worden. In de komende weken zal veel duidelijk worden. En dan komen die zelfde verslaggevers (ik ken er meer) op hangende pootjes terug.

Wie in het VK van gisteren ook de kolom van "literatuurrecensente" Aleid Truijens heeft gelezen (links op dezelfde pagina als JD) ziet haar gedachten over het wettelijk verplichte ouderschapsplan. Daarbij citeert ze uit de krant Trouw 6, die op zijn beurt weer citeert uit het onderzoek van Ed Spruijt. Kennelijk heeft ze niet de moeite genomen om de rapporten 7 zelf te bestuderen (het HHC wel) en komt met vooringenomenheid wel even vertellen hoe het volgens haar zit. Meer een lectuurrecensente dus.

Over het rapport valt veel te zeggen (en te corrigeren), maar dat valt buiten het bestek van de zondagspreek van vandaag. Het onderwerp is "Gij zult niet echtscheiden." Ook in de krantenpublicaties die over de redacteur van het HHC verschijnen wordt gesproken over het feit dat de situatie om een echtscheiding zou gaan. Dat is de SMS-samenvatting van 135 karakters. Correct, behalve wanneer dit statement een eigen leven gaat leiden. En dat gebeurt makkelijk. Literatuurrecensenten geven zich daaraan over, maar ook gemakszuchtige en incompetente rechters. "Oh, een echtscheiding. Dan weet ik wel hoe de vork aan de steel zit." Nee dus.

In het geval van uw HHC-verslaggever gaat het niet om een echtscheiding maar om SSRI's. Er was zelfs sprake van een buitengewoon goede relatie, blindelings vertrouwen, een probleemloos leven, met financiële onafhankelijkheid en een nog beter vooruitzicht.

Tot een specifiek incident op zaterdagmorgen 21 mei 2011 omstreeks 08:30u. Wat daarna allemaal gebeurd is valt in nog geen 1000 pagina's te beschrijven. Maar het heeft wel geleid tot een gedwongen echtscheiding. Daar zorgde de Turkse politie, op valse aangifte van een Turkse rechter van de Hoge Raad, wel voor.

Uw verslaggever werd onder bedreiging door het Turkse rechtssysteem (passief dus) gescheiden van zijn dochter, zijn huis, zijn bedrijf, zijn geld, zijn bezittingen, echt alles wat hij met 53 jaar hard werken had opgebouwd. En geen van allen (inclusief mijn dochter die ik 24/7 verzorgde) heb ik ooit meer terug gezien. Nog geen paar sokken of tandenborstel mocht ik meenemen.

Het was geen vrije keuze en binnen de relatie was er ook geen enkele aanleiding voor, integendeel. Nog geen 3 weken daarvoor hadden we een leuk feestje om de verjaardag van ons prinsesje (en die van de Koningin) te vieren. Ambassadeurs en ministers genoten van de speciaal overgevlogen haring en bitterballen.

Tot 3 weken later plotseling, zonder enige aanleiding, dat ene fatale incident gebeurde wat vervolgens tot vele slachtoffers leidde. In de eerste plaats onze dochter, het kort daarvoor 6 jaar geworden prinsesje. Haar leven is voorgoed vernield, zoals Aleid Truijdens dan weer wel goed opschreef in haar VK-kolom. En ook het leven van uw HHC-verslaggever is onherstelbaar beschadigd. De miljoenen-claim zal deze levens nooit meer kunnen herstellen. Het heeft zelfs tot een dode geleid. De corrupte rechter heeft zich letterlijk doodgeschaamd voor het gedrag van zijn familie. In analogie van (ge)zelfmoord kunnen we het concept zelf-eerwraak introduceren.

Om te begrijpen wat er gebeurd was en hoe dit zover heeft kunnen komen moet u eerst een lesje scheikunde/biochemie krijgen. Eiwitten (bijv. vlees) worden tijdens de spijsvertering afgebroken tot kleine stukjes aminozuren, zoals tryptofaan. Dit wordt opgenomen in het lichaam en kan via chemische processen worden omgezet in andere stoffen, zoals serotonine (5 HT, 5 Hydroxy-Tryptamine). Dit laatste werkt als een neuro-transmitter op de zenuwoverdracht.

Stap 1:

Het aminozuur tryptofaan komt uit de voeding.	Het enzyme tryptophan-hydroxylase voegt een hydroxyl groep toe.	Het enzyme aromatisch-L-aminozuur-decarboxylase verwijdert de carboxylgroep.

Stap 2:
Een synaps is een contactplaats tussen twee zenuwuiteinden. Zoals bij een electrisch apparaat door de verbinding van een stekker en een stopcontact stroom kan worden doorgegeven kan dit ook tussen twee zenuwuiteinden. In de pre-synaps zit "de stroom", het serotonine. En in de post-synaps zit "de stekker". Wanneer deze inelkaar worden geschoven ontstaat er een activiteit.

Het nieuw gevormde indolamine serotonine (5-HT) wordt via blaasjes doorgegeven tussen de celmembranen van de twee zenuwcellen. Daar aangekomen kan het 5-HT zich verbinden (de passende stekker in het stopcontact steken) met de specifieke receptoren. Als dit gebeurd is is de (vervolg)actie in gang gezet en is het 5-HT niet meer nodig. Het dient alleen als een aan/uit schakelaar.

Stap 3:
Daarna wordt de stof 5-HT teruggevoerd naar de pre-synaps. Het wordt heropgenomen en afgebroken met Mono Amine Oxydase (MAO). Om dit proces tegen te gaan zijn er dus twee mogelijkheden. Of je blokkeert de heropname (selectieve serotonine heropname remmer) of je blokkeert na de opname de afbraak (mao-remmer). Drugs die worden voorgeschreven bij depressie (gebrek aan activiteit) doen dat. Ze zetten de schakelaar aan. Door te zorgen dat er genoeg serotonine is, is er ook voldoende activiteit. En als ze vergeten de schakelaar weer uit te zetten is er soms zelfs te veel activiteit!

Wanneer depressie voortkomt uit boosheid moet je de schakelaar niet aan laten staan. Mensen kunnen compleet doordraaien en hun woede fysiek gaan uiten. Het bericht van RTL nieuws 8 dat SSRI's leidt tot agressie is dan ook niet helemaal juist. De medicijnen blokkeren de natuurlijke remming van de mens (het fatsoen? het geweten? de rede? de ziel?) en gaan los door gebrek aan remming van de rationaliteit, niet door de medicijnen zelf. Alweer een omdraaiing van de causaliteit, ook al blijft het resultaat hetzelfde.

En zoals bij ieder apparaat wat je aan- of uitschakelt kunnen er piek-spanningen ontstaan op het monent van schakelen. Bij het aanzetten (starten van medicatie) en bij het uitzetten (stoppen van medicijngebruik). Daarom moet er ook vaak worden afgebouwd. Het kan anders goed misgaan.

Lareb, het instituut voor bijwerkingen registraties, heeft nu (jaren te laat) daarvoor gewaarschuwd. In hun rapport 9 beschrijven ze één geval van Sertraline gebruik van 50 mg, wat leidde tot een poging tot moord op de echtgenoot en de 2-jarige zoon.

In het geval van mijn "echtscheiding" was er sprake van een zelfde situatie. De persoon in kwestie was gestopt met het gebruik van 100mg (maximum dosis). Plotseling, zonder enige aanleiding, werd ik bloot gesteld aan een wurgpoging. Op deze foto, uren later met een telefoontje genomen, zie je nog steeds wat van de striemen en de bloeding van de nagel in mijn huid.

En dat gebeurde waar mijn 6-jarige dochter bij stond. U begrijpt dat ik ongerust was over mijn dochter en daarom naar de schoonfamilie ging teneinde om hulp te vragen. Misschien konden zij haar overreden om haar medicijnen weer te gaan gebruiken. Maar hoe durfde ik te beweren dat hun dochter "aptal" was. Leest u het artikel eerwraak 10 nog eens.

Deze causaliteit is een oud verhaal, en niet nu zelf even verzonnen aan de hand van een krantenartikel. Het is goed gedocumenteerd en ligt sinds 2011 al vast bij de rechtbank. Het verhaal is zelfs al in de Bijbel voorspeld:

Te Diyarbarkir, het land van de Eufraat en de Tigris, was er in den beginne niets. En God schiep de SSRI's. En op de laatste dag zag hij dat het niet goed was. En de moederlijke slang creëerde de echtscheiding en verjoeg Adam (betekent 'man' in het Turks) het paradijs uit.

En dat wordt bedoeld met causaliteit. Het begrip "echtscheiding" geeft dan ook een zwaar vertekend beeld. Denkt u daar de volgende keer aan als u het woord echtscheiding leest. De echtscheiding komt pas achteraan de gebeurtenissen, niet vooraf als aanleiding. Maar probeer dat maar eens aan die haastige, luie, onvoldoende opgeleide rechters te vertellen. Ze kunnen het niet begrijpen. En zelfs al zouden ze het (na wat educatie) wel kunnen dan willen ze het niet begrijpen. Te gecompliceerd, laten we het maar gemakkelijk afdoen.

Dat de dochter daarmee nog steeds is bootgesteld aan deze psychopaten 11 interesseert ze niet. Maar het ontslaat de medeplichtigen door nalatigheid 12 ook niet van hun verantwoordelijkheid. En daarvoor sleep ik deze rechters zelf voor de rechter. En zo kwam ik (en daar zit nog een heel verhaal tussen) bij de "diplomatieke relatie" Turkije-Nederland uit. En hoe dit alles tot de val van ministers en regeringen zal leiden? Dat gaat u de komende maanden tijdens de vele rechtszaken meemaken, wanneer de corruptie onomstotelijk en wettelijk vastgesteld wordt.