Er is geen CSS ondersteuning. Zonder CSS is alleen de onopgemaakte HTML zichtbaar.

Het Turkse Complot?
complotarchiveliteraturesources
Terwijl başbakan Recep Tayyip Erdoğan en premier Mark Rutte druk aan het discussiëren zijn over de rechten van Turken in Nederland, inclusief hun eigen moskeeën en adoptie-gezinnen, worden de rechten van uw Nederlandse verslaggever op dit moment in Turkije ernstig geschonden.


Ik schrijf deze blog dan ook vanuit het detentiecentrum op het vliegveld Esenboğa in Ankara, zonder te weten wanneer ik het kan uploaden.

19.03.2013
Opgepakt door de TR-grenspolitie en opgesloten in de "reizigersruimte", wat ze in NL "grenshospitium" noemen, alsof het "gastvrij" is.

20.03.2013
Yes, het wifi netwerk binnen. Was even puzzelen, maar dan heb je ook wat. Kan ik dit bericht mooi uploaden. De foto's komen later! (En misschien ook nog een artikeltje over WIFI-sniffers?)

21-03-2013
Gedropped op Schiphol. Ik zal straks wat foto's toevoegen en een aanvullend commentaar schrijven.


Midnight Express

De film Midnight Express gaat over het waargebeurde, maar gedramatiseerde, verhaal van de Amerikaanse Billy Hayes die tussen 1970 en 1975 in een Turkse gevangenis had gezeten omdat hij drugs uit Turkije wilde smokkelen. Het speelde zich af onder de militaire dictatuur en het verhaal was behoorlijk indrukwekkend. Niet iets wat je wilt meemaken.


Maar toch zit ik daar nu dan, in een Turks detentiecentrum te wachten op mijn deportatie. Nu lijkt dit in niets op de gevangenis waar Billy in zat. Het is ook weer geen 5-sterren hotel zoals men zegt dat ze in Nederland zijn. Er is geen billardzaal, geen fintnessruimte, ik heb geen satelliet TV of internet (inmiddels wel :-)) op mijn kamer, maar voor de rest valt het (voor een paar dagen) wel uit te houden.

Op de luchthaven van vertrek had ik in de tax-free een fles Drambuie in de aanbieding gekocht. Die moest ik dus inleveren. Ze willen voorkomen dat ik als een dronken hooligan de boel kort en klein ga slaan. Niet dat ik dat zou doen, maar dat kunnen zij niet weten. Eigenlijk zou ik dat wel moeten doen. Want het beleid (in Nederland althans) is dat de bushokjes-vandalen snelrecht krijgen en binnen 5 dagen in het beklaagdenbankje staan, terwijl de echt schrijnende gevallen jaren moeten wachten voordat een rechter eens naar hun zaak wil kijken.

Maar voor de rest heb ik mijn bagage bij me. Had ik dit geweten dan had ik daar op ingepakt. Maar ach het valt uit te houden. Mijn banquet van deze avond was ook geen 5-gangen met 5-sterren kwaliteit, zoals waar onze premiers zich ongetwijfeld (op kosten van de Nederlandse belastingbetaler, inclusief ikzelf) aan te goed doen. Maar ook mijn avondeten is door de Turkse belastingbetaler (alweer inclusief ikzelf) betaald. Niet op water-en-brood (er is ook thee), maar ook een halve kip met bulgur en een beker cola. Zoals Simmel schreef: het kan niet altijd kaviaar zijn. Ook niet als je dubbel belasting betaald.

Europese Hof
Het hele verhaal daar ga ik u niet mee vermoeien. Bovendien is een blog-artikel niet geschikt om een encyclopedie van meer dan duizend pagina's in op te kalken. Het eerste hoofdstuk staat online. Maar voor de gebeurtenissen van deze week is het volgende (hoofdstuk 20 ofzo) van belang om te weten.

De komende twee weken heb ik vier rechtszaken in Turkije. De eerstvolgende op 27 maart, twee stuks op 3 april en nog eentje op 8 april. Dan moet ik weer snel naar Nederland omdat daar op 16 april de volgende staat gepland, gevolgd door nog een aantal andere. Als ik geen rechten had gestudeerd dan was ik na al mijn ervaring inmiddels, zoals Steven Brown zich hoogleraar Peter R. de V-ologie noemt, ook aan mijn ere-doctoraat of "visiting-professor" titel toe.

Het vervelende is dat mijn zaken nog actief zijn waardoor ik er niet veel over mag zeggen. En ook niet veel over wil zeggen. Het zou immers mijn positie kunnen benadelen of zelfs beschadigen. En dat wil ik graag voorkomen.

Laat ik me wat oppervlakkig uitdrukken. Als je op schipholwanbeleid kunt lezen over de "meineedplegende rechters" dan kan ik een boekje open doen wat vele, vele stappen verder gaat. Dat meineed gedeelte is simpel, want dat staat in mijn geval zwart-op-wit in de rechtbankverslagen. Maar de echte corruptie begint pas wanneer de pure maffia-praktijken in het leven worden geroepen. En een resultaat is dat dit niet alleen mijn zoveelste arrestatie is, maar dat ik inmiddels ook de diverse ministeries, het parlement en zelfs het Europese Hof heb ingeschakeld in de hoop op rechtsbescherming. (Niet dat u daar veel van moet verwachten hoor.)

Het is opvallend dat er prachtige verdragen worden gesloten, vele conferenties worden gehouden, krokodillentranen worden verspild. Maar als het erop aan komt heeft dat nul en generlei waarde voor de burger. Van de uitstapjes en de banquetten zullen de bobo's vast wel genoten hebben. Maar rechten voor de mens? Het plebs? De belastingbetaler? De stemgerechtigde? Welnee.

Zoals de vader van mijn beste vriend destijds zei:
"In Nederland mag je helemaal niets, tenzij uitdrukkelijk staat omschreven dat je het moet."

Het grenshospitium van Ali Hassan
In de zaak Marianne Vaatstra doet zich het navolgende voor: Op 02.05.1999 wordt door twee politieagenten uit Friesland (!), in de nachtelijke uren een Turkse asielzoeker, zich Ali noemende, binnengebracht in het grenshospitium Amsterdam. Ali was onverzorgd, ongewassen en had geen papieren, geen paspoort, geen geld of andere persoonlijke spullen bij zich. Op 04.05.1999 wordt de (op dat moment verdachte) Ali Hussein Hassan uit het grenshospitium, onder geheimhouding, op een vliegtuig gezet met onbekende bestemming (bron: Wim Dankbaar).

In de zaak Turkse Rechter doet zich dit voor: Op 19.03.2013 wordt door tien politieagenten uit Ankara, in de avonduren een Nederlandse arts, zich Tony noemende, binnengebracht in het detentiecentrum van vliegveld Ankara. Ton was goed verzorgd, gedoucht, en had alle papieren, paspoort, visa, verblijfsvergunning, geld en andere persoonlijke spullen bij zich. Op 22.03.2013 zal de (op dat moment onshuldigde) Ton, onder bekendheid bij het Nederlandse ministerie van Buza, op een vliegtuig worden gezet met Europa als bestemming (bron: ikzelf).

Het detentiecentrum
Terug naar de sappige sensatie. Want daarvoor leest u het nieuws. Als u meer diepgang wilde dan zou u immers wel een boek openslaan. Laat ik daarom aan de TV en stripverhaal verslaafden onder u niet te veel woorden verspillen maar u een paar foto's aanbieden. Dan mag u de rest zelf verzinnen. Of het ooit in mijn boek lezen, wanneer ik dat heb uitgegeven.



Er zijn twee versies: de het-glas-is-half-leeg en de het-glas-is-half-vol versie. Laat ik met de eerste beginnen, omdat chagrijnige hollanders graag willen klagen en omdat die het het beste doet in een gedramatiseerde film.

a) mens onterend
Er was geen bed om op te slapen. Er lag een smerige deken (foto 1) waar ik nog niet naar durfde te kijken zonder een infectie op te lopen. Het urinoir was (niet door mij) gebruikt (foto 2), het beruchte "zeepje" ontbrak of was op (foto 3). Ik zat letterlijk op water-en-brood (foto 4) en liep alsnog een fikse diarrhee op waarbij het toiletpapier natuurlijk ook op was. Het licht bleef de hele nacht branden, de CCD-camera registreerde iedere beweging, de rook van de sigaretten van de bewakers lieten mijn hok stinken. En ieder uur ging er een telefoon om te kijken of de bewaker nog wel wakker was, of om mij wakker te maken, of allebei. Oftewel, Billy Hayes had het in de Midnight Express nog goed.

       

Bovenstaande is niets aan gelogen, maar wel ingekleurd. Ik heb er zelfs een foto van een bebloede zakdoek (foto 5) bij gedaan zonder commentaar. Dat wekt de schijn dat ik mishandeld ben, maar was in werkelijkheid het resultaat van een spontane, kleine bloedneus. En als je als backpacker o.a. door India hebt getrokken ben je wel wat gewend. Alleen jammer dat ik er nu niet op gepakt had, en mijn eigen lakens, kussenslopen, dompelaar, nescafé en ander survival equipment had meegenomen.

b) correcte bejegening
De positieve insteek staat daar diametraal tegenover. (De waarheid ligt natuurlijk ergens in het midden, zeg maar gewoon "half", zonder vol of leeg.) Omdat ik voortdurend onder camera bewaking stond wilde ik geen fratsen uithalen waar ze mogelijk boos over konden worden. De foto's heb ik stiekem genomen, daardoor laat de kwaliteit wat te wensen over.

       

       

Ik heb inmiddels veel ervaring met de Turkse politie en die zijn allemaal positief. Zolang je jezelf correct opstelt doen zij dat ook. Ik heb er zelfs enkele 'vrienden' aan over gehouden. Deze mensen doen slechts hun werk. Befehl ist befehl. De echte gluipers zitten in de hogere regionen. Die verschuilen zich achter een telefoon die nooit wordt opgenomen. Die zogenaamd in bespreking zijn. Die wel de verantwoordelijkheid hebben, maar die niet kunnen dragen. En daarom dat kleine beetje macht wat ze toebedeeld hebben gekregen tot het uiterste proberen uit te persen.

Dat zijn degene die voor de rechter moeten worden gesleept. Ter verantwoording moeten worden geroepen. Waarvoor een pikmeer-arrest moet worden afgeschaft. Zij moeten zelf de hinder ondervinden van hun verkeerde, of in mijn geval compleet corrupte, beslissingen.





author: Ton   |   published: 20.03.2013   |   updated: 22.03.2013   |   comments: allowed