Er is geen CSS ondersteuning. Zonder CSS is alleen de onopgemaakte HTML zichtbaar.
Afgelopen dinsdag stond voor mij een gesprek gepland met Baybaşin in de gevangenis in Nieuwegein. Maar omdat zijn advocaat mr. Adèle van der Plas van de BS-foundation samen met rechercheur Klaas Langendoen (voormalig hoofd Criminele Inlichtingen Dienst Kennemerland, en brein achter het zogenaamde Delta-onderzoek van het Interregionaal Rechercheteam (IRT) een dringende bespreking had werd die van mij naar donderdag verplaatst. En achteraf was dat maar goed ook want daardoor had ik een alibi. Maar daarover straks meer.
De zaak Baybaşin
Het is een heel verhaal wat ik u in een aparte special tot in detail en met talloze bewijsstukken zal toelichten. Het is te explosief om dat in een enkel artikeltje even te plaatsen. Maar de kern van het verhaal komt hier op neer:Hüseyin Baybaşin is een zeer respectabele man uit een nog meer respectabele familie. Zijn naam betekent het dan ook: Bay-Baş, wat wij zouden vertalen als "opperhoofd". In ongeveer dezelfde tijd als ik zat hij bij de elite-troepen in Turkije. Het ÖHD, vergelijkbaar met ons KCT. U ziet mij links op de foto tijdens de uitreiking van de Groene Baret. En ik herken soortgenoten aan de houding en de blik in de ogen. Baybaşin is zo'n man.
Vanuit die positie heeft hij gewerkt als diplomaat voor de Turkse overheid. Naar ik begrijp als een soort van Amerikaanse CIA-functionaris. En de man heeft nog steeds ongelofelijk veel (internationale) contacten op zeer hoog niveau. Maar doordat hij naast zijn loyaliteit aan de staat ook opkwam voor de rechten van de Koerdische bevolking (en ook dat is een heel verhaal apart, waarbij men zelfs de taal niet mocht spreken) werd hij op een gegeven ogenblik staatsgevaarlijk genoemd. En ik heb diverse verhalen van mijn schoonfamilie over die tijd gehoord. Ik heb dus meerdere, betrouwbare bronnen die hetzelfde bevestigen.
Vanwege Hüseyin Baybaşin's sympathie voor zijn eigen volk moest hij, in lijn met het sterk nationalistische regime onder de regering Tansu Çiller, worden "geneutraliseerd". Opgeruimd, vermoord, uitgeleverd aan Turkije. Wat de Nederlandse regering maar wilde aanbieden, alles was goed. Als deze man maar geen spreekrecht meer kreeg.Het verhaal wat daarna komt is zo verontwaardigend ongelofelijk, maar... op feiten berustend, dat ik me schaam Nederlander te zijn. Onze eigen corrupte regering (en dat schrijf ik niet ondoordacht) met de misdadiger Joris Demmink voorop, heeft het leven van deze man en zijn familie vernield. Opzettelijk. Met voorbedachte rade. En wederrechtelijk. En dat gaat hoog op het hol in. Letterlijk en figuurlijk. Maar zoals ik al schreef, dat wordt een special.
Het bezoek
Vandaag was het dan zover. Mijn bezoek was aangemeld en geregistreerd door zijn advocaat. Ik was vroeg. Ik had de bezoekregeling gelezen. Op donderdag van 14:45-15:45u mag de gevangene een uurtje bezoek ontvangen. Het telefoonsysteem is (zoals al onze nationale bezittingen) verkwanseld aan het buitenland, waardoor ze het met € 50 beltegoed per week moeten doen. En dat gaat niet via 1643 maar via een soort van 0900-nummer. Bijna een euro per minuut. Dat is snel op.
Ik meldde me bij de slagboom, parkeerde de auto en meldde me bij de portier (ingang rechts op de foto). Via de trap naar boven kom je in een portaal waar achter dik glas en nog dikkere deuren, vier man receptionele taken zaten te verwerken. Uit een deur kwamen wat jongens van justitie zelf die lekker hadden gesport. Krav Magna aan hun T-shirts te zien. Als je zo'n T-shirt nodig hebt voel je je nog niet zelfverzekerd genoeg. Nog even door oefenen dus.
Onder overlegging van je paspoort of identiteitsbewijs (rijbewijs liever niet) mocht ik plaats nemen. En de een na de ander kwam langs. Veel arabisch sprekende mensen. Maar ook kleine kinderen. Jongens en meisjes van amper vijf jaar die hun pappa gingen opzoeken. En die hadden nog geluk. Baybaşin heeft zijn kinderen ruim twaalf jaar niet kunnen zien. En ik weet hoe twee jaar voelt. Dus ik kan me alleen maar indenken hoe verschrikkelijk het voor deze onschuldige man moet zijn.
Ik zal dan ook alles op alles zetten om aandacht voor deze onmenselijke en illegale behandeling te vragen. En er voor strijden dat de echte schuldigen zijn plaats zullen innemen. Niet dat dat voldoende zal zijn, want zij hebben geen kleine kinderen meer. En de doodstraf is een te gemakkelijke weg uit voor deze misdadigers. En voor alle duidelijkheid: ik heb het nu niet over Baybaşin maar over enkele ambtenaren "in-dienst-van-het-volk". Dat stond ook op de poster in de trappenhal: dienstbaar voor een veiligere samenleving. Ik moest bijna overgeven.
Enfin, ik was veel te vroeg en heb nog drie kwartier gewacht, totdat ik werd opgeroepen om de scanner te passeren en de gang in te mogen. Op naar de volgende wachtruimte. Daar zat Kevin, met een slechte ontvangst op de radio, maar wel met een ventilator. Hij vertelde me dat Baybaşin maar weinig bezoek kreeg. Af en toe zijn advocaat. Maar ja, met slechts één enkel uurtje per week kun je natuurlijk geen BBQ-party organiseren waarbij al je vrienden langs komen.
Beambte Kevin vroeg zich af of ik als advocaat of als bezoeker kwam. Ik was blijkbaar overdressed. Met deze zomerse hitte liepen de meeste bezoekers in korte broeken, hoewel dat niet volgens de dresscode was. Maar tien minuten later mochten we dan toch de zaal binnen. Geen tafeltjes, maar ook geen ramen met een telefoon ertussen. Gewoon een kleine barrière, net voldoende om hand- of uitwisellingscontact tegen te gaan.
Onder het toeziend oog en afluisterend oor van enkele bewakers begroette ik de man in het Turks. Mijn Kurdisch is namelijk nog beperkter. En Zsa-Zsa spreek ik al helemaal niet. Maar al vlot stapten we over op Engels. De Turk Baybaşin woont in Engeland, op het moment dat hij vanuit België naar Nederlands reist en aan de grens wordt gearresteerd. (Leest u deze zin nog even na...) En zijn vrouw en vier kinderen wonen nog steeds in Engeland en gaan naar Engelse Universiteiten.
Het gesprek zelf? Dat krijgt u een andere keer van me. Maar omwille van de actualiteit geef ik u nog wel het antwoord op een ingezonden vraag via mijn website: de gebeurtenis dinsdagavond.
De moord
Een 31 jarige Surinamer stak dinsdagavond omstreeks 19:30u op de Unit B1 een 23 jarige Marokkaan neer. Volgens het AD.nl zegt de raadsvrouw Esther van Elst dat de gevangenschap van de man geschorst was, in afwachting van een uitspraak in hoger beroep. 'Ik heb daar maandag nog contact over gehad en hij zou zo snel mogelijk vrijgelaten worden. Als er een beetje sneller was gewerkt, was dit allemaal niet gebeurd.' NU.nl voegt daar aan toe dat het incident gebeurde bij het luchten tijdens de avondrecreatie.
Omdat er een strafrechtelijk onderzoek van het OM loopt en ook de Justitiële Inrichtingen (DJI) een intern onderzoek houdt is er niets over naar buiten gebracht. Wat staatsecretaris Teeven volgens de Telegraaf wel naar buiten wilde brengen is dat telefoongesprekken tussen gedetineerden en advocaten voortaan niet meer zullen worden opgenomen door de gevangenissen. Vanaf 1 oktober is een systeem klaar dat de nummers herkent van de raadslieden en de gesprekken automatisch niet meer opneemt. Zouden we dat aan Edward Snowden te danken hebben?
Wat er volgens de mensen daarbinnen is gebeurd klinkt een stuk ernstiger en verwijtbaar dan de MSM-media tot nu toe bekend heeft gemaakt. Om te voorkomen dat ook dit weer de doofpot ingaat wil ik u first-hand inside-information geven. Dan kunnen ze dat onderdeel in ieder geval niet meer negeren.
Het gebeurde dus niet buiten maar binnen! De Units zijn gebouwd voor 48 man. Daarin zijn 4 keukens beschikbaar. Ongeveer zo'n systeem wat je ook in verzorgingstehuizen ziet: 12 man per keuken. Maar zo vlak voor de vakantie heeft Teeven nog even de bezuinigingsplannen door de Kamer geloodst. Het resultaat is dat in een Unit van 48 man, maar liefst 66 man worden geplaatst. En wat daarbovenop gebeurde is dat twee keukens gesloten waren. Oftewel twee keukens voor 66 man is 33 man per keuken. De meeste studentenflats zouden dat nog niet eens overleven, laat staan met gevaarlijke criminelen.
De Surinaamse dader zou elders al eerder iemand hebben neergestoken. En door de stress was het een kwestie van wachten tot de eerste doden zouden vallen. Volgens mijn informant zou het slachtoffer nog geen drie weken daarvoor al gewaarschuwd hebben en een klacht hebben ingediend bij de directie. Maar... u begrijpt het al, daar is niets mee gedaan. Het interne onderzoek is dan ook volkomen terecht en zal wel in de doofpot verdwijnen. Het zou eens kunnen interfereren met de bezuinigingsplannen van de regering. Nee dan liever een paar doden in de doofpot.
author: Ton | published: 01.08.2013 | updated: 01.08.2013 | comments: allowed
