De naam commando stamt uit de "Boerenoorlog" (1899 - 1902) in Zuid-Afrika. Kleine eenheden van slechts een paar man brachten met guerrilla technieken het machtige Britse leger zware verliezen toe. Winston Churchill, die als oorlogscorrespondent in Zuid-Afrika verbleef, had de kracht van die kleine guerilla-eenheden aan den lijve ondervonden. In de strijd tegen de Duitsers wilde hij gebruik maken van dezelfde tactiek. Daarom werden in 1942 de Special Forces opgericht.

35 jaar geleden mocht ik aan deze opleiding meedoen. Je moest niet alleen vrijwilliger zijn, maar ook nog eens sterk gemotiveerd wezen. Een groot deel van de basisopleiding is niet zo zeer gericht op het aanleren van technieken, als wel op het scheiden van het koren van de kaf. In een opklimmende moeilijkheidsgraad vallen de kneusjes af. En dan gaat het niet om het fysieke deel, wat veel mensen denken.

De Amerikaanse films scheppen het idee dat commando's allemaal steroïden-sportschool jongens zijn. Niets is minder waar. Die lompe spierbundels zijn niet snel en niet wendbaar genoeg. Het gaat om de Zodiacs, niet om de Mamoettankers. Bovendien kun je een lichaam trainen. Als je gezond van lijf en leden bent (dat is wel een voorwaarde) dan kun je fysiek gezien iedereen omvormen.

De selectie geschiedt dan ook voornamelijk op mentaliteit. Zaken als zelfbeheersing, inzicht, doorzettingsvermogen, kameraadschap, opoffering, betrouwbaarheid die kun je niet aanleren. Je bent zo of niet. Mijn lichtingsploeg begon met meer dan 100 man (uit de pre-selectie) en daar bleven uiteindelijk 24 van over. Afgelopen weekend hadden we een reünie. Ik ben de vierde van rechts.

In mijn tijd heb ik met veel NATO-bondgenoten gewerkt. Het is een misverstand om te denken dat de Amerikanen zich met ons kunnen meten. Dat kunnen ze niet. Ik denk dat de Engelse SAS het dichtste in de buurt komt. Maar zo'n situatie als thans op die marinebasis in de USA plaats vindt (is dit een Syrië-fiasco afleiding?) zal bij ons niet gebeuren. Onze mensen flippen niet. Toch? Een bezoek aan ons museum maakte toch wat commentaar los.

Een van "onze jongens" was de Kapitein Westerling. Zijn dochter was in 2009 nog trots op hem. Dat waren wij als KCT-ers ook. Deze man wist van aanpakken en had de boel onder controle. Hij kwam aan het einde van WO-II bij mijn grootvader over de vloer. Mijn vader en opa keken met ontzag naar hem op, maar noemde hem tegelijkertijd al wel decennia geleden een "sm**rl*p".

Toen al. Iedereen wist wat er gebeurde in "ons" Indië. Ik heb al eerder over de bersiap geschreven. Mijn eerste vrouw (20 jaar lang) kwam uit Indonesië. En ik was een KCT-er. Daardoor heb ik met beide zijden affiniteit. Ik kan die tijd en omstandigheden dan ook niet objectief beoordelen.

Maar wat ik wel kan beoordelen is dat in een oorlog beide zijden misdaden tegen de menselijkheid begaan. Toen al. En nu (in Syrië bijvoorbeeld) nog steeds. Daar verandert een "verdrag van Genève" niets aan.

Iedereen weet dat, maar het mag niet gezegd worden. Fouten van, door of namens de overheid moeten in de doofpot. Fotorolletjes van Srebrenica zijn per ongeluk "onbruikbaar" geworden. En bij toeval moeten er eerst foto's van de bersiap boven water komen, om onze regering iets te laten toegeven.

Wat ik vervolgens ronduit schandalig vind is dat, ook na overdonderend bewijs, onze kontendraaiers proberen onder iedere verantwoording uit te komen. Dat zagen we in de zaak Frans H., de Demmink doofpot, en nu weer. Niet onze minister-president (terwijl die toch al naar Indonesië reist) biedt excuses aan, maar de ambassadeur. En Mohamed komt niet naar de berg, dus moet de berg maar naar Mohamed komen. En de schadevergoeding? Voor alle slachtoffers bij elkaar opgeteld nog niet eens één minister's jaarsalaris. Om het op zijn Nazi's uit te drukken: Das ist zum Kotzen!

Tijdens de reünie ter ere van het 50-jarig bestaan van het Korps Commandotroepen op 20 maart 1992, aanvaardde Z.K.H. Prins Bernhard de benoeming tot Ere-commando. Ten overstaan van meer dan 3600 reünisten werd aan de Prins de groene baret uitgereikt. Ik was daarbij en vond het 20 jaar geleden nog bijzonder dat Z.K.H., van wie onze jongens zijn lijfwacht vormde, zo verbonden was met het Korps.

Maar ook toen wisten velen al (ik nog niet) dat Z.K.H. een smet is op de geschiedenis van Nederland. Niet alleen omdat hij pas weer ten tonele verscheen nádat er geen risico's meer waren en er wèl feest te vieren viel. Er waren veel meer zaken die Z.K.H. tot een "voorwerp van discussie" maakte. De buitenechtelijke kinderen, de Lockheed-affaire, de executie-opdrachten, de Stadhouderbrieven en ongetwijfeld nog veel meer zaken die buitengewoon verwerpelijk, verraderlijk en staatsondermijnend waren, maar die naar goed Nederlands overheidsgebruik volledig ontkend werden.