De keuze van Demmink om de bekende strafadvocaat professor Mikhail Wladimiroff te nemen wijst ook al in deze richting. Op zijn eigen website stelt hij "Hij treedt op voor internationale organisaties en voert procedures voor internationale gerechten en Tribunalen." Toch is hij door de voorzittend rechter Richard May van het Joegoslavië-Tribunaal op 11.10.2002 ontslagen uit diens functie van onafhankelijk toezichthouder bij het proces tegen de Joegoslavische oud-president Milosevic. 'De verklaringen geven over het algemeen aanleiding voor een redelijk vermoeden van partijdigheid van de amicus curiae', aldus de rechters van het tribunaal. Ook journalist Wim van der Pol memoreert de mogelijke belangenverstrengeling en daarmee onethische opstelling van de advocaat tegenover zijn oud-cliënt Baybaşin. In een interview licht de strijdbare Baybaşin dit toe. Demmink moet dit alles geweten hebben, hetgeen zijn keuze alleen maar merkwaardiger maakt.

In dit proces staat niet Demmink, maar de Nederlandse Staat terecht. De diverse officieren op een rijtje (dus niet ééntje die zich "vergist" heeft) hebben tot nu toe geweigerd een behoorlijk strafrechtelijk onderzoek uit te voeren. Nu komt het wel vaker voor dat het OM gebruik maakt van haar "discretionaire bevoegdheid". Soms met een geldige reden, soms ook niet. In de zaak Demmink is zeker geen sprake van een geldige reden. Het OM is daarin verder gegaan. In januari 2011 stelde zij dat de slachtoffers eerst maar eens naar Nederland moesten komen om hier in persoon aangifte te doen, waarmee opzettelijk een extra hindernis voor de onvermogende slachtoffers werd gecreëerd. Ook stelt het OM "met handen en voeten gebonden" te zijn, en dus in feite in gijzeling worden gehouden door "hogere machten".

Advocate Adèle van der Plas heeft dan ook terecht een artikel 12 procedure aangespannen. Daarmee kan de (onafhankelijk) rechter het OM alsnog de opdracht geven om een opsporingsonderzoek (zonder "oriëntering") uit te voeren en mogelijk zelfs tot vervolging over te gaan. En de verdachte(n) hebben daar natuurlijk helemaal geen zin in, ondanks de grote woorden in de bodemprocedure tegen het AD dat "de onderste steen boven moet komen". De hele trukendoos wordt opengetrokken teneinde het onderzoek, en de naar alle waarschijnlijkheid onafwendbare veroordeling, te saboteren, frustreren en te vertragen.

Over dat laatste ging de zitting van gisteren. Dus niet, zoals de NOS stelt, over een mogelijke strafvervolging, maar over de vertragingstactiek van Demmink en het "onafhankelijke" OM. Het OM heeft uitstel (lees: vertraging) gevraagd van het (strafvervolgings)proces, in de ijdele hoop dat van uitstel afstel komt. Nota Bene: de primaire aanklacht dateert van 15 september 2008. Dat is vijf jaar geleden. En nog steeds willen ze uitstel! Volstrekt onaanvaardbaar en volkomen onverkoopbaar aan de (vermeende) slachtoffers.

De aanklacht van de (vermeende) Turkse slachtoffers gaat over de (vermeende) verkrachting op minderjarige leeftijd. Gisteren zijn de betreffende artikelen uit het Wetboek van Strafrecht besproken. Hoewel de jongens inmiddels volwassen zijn, waren ze ten tijde van de (vermeende) pleegdatum nog kinderen en was ook het IVRK van toepassing. En in deze regelgevingen en bijbehorende jurisprudentie kan gevonden worden dat de Nederlandse (en Turkse) overheid zich moeten inspannen om met de grootst mogelijke voortvarendheid en welwillendheid op zoek te gaan naar waarheidsvinding. De (destijds) kinderen hebben recht op een maximale bescherming en hulp.

Anno 2013 hebben we te maken met volwassenen en is het EVRM, het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens van toepassing, alsmede het Verdrag van de Raad van Europa inzake de bescherming van kinderen tegen seksuele uitbuiting en seksueel misbruik, ook wel bekend als het Verdrag van Lanzarote uit 25.10.2007. Ik geef u de betreffende bepalingen waarnaar gerefereerd wordt in de pleitnota.

De volledige pleitnota van de eisende partij beschrijft een deel van de procedure zoals die tot heden is gevolgd.

Om (NOS)-misverstanden te voorkomen:
Het gaat dus niet over inhoudelijke zaken, zoals het gegeven dat de getuigen zwaar zijn geïntimideerd, bedreigd en mishandeld. Zelfs op een maffia-achtige wijze waarbij een stuk van de tong is afgesneden teneinde hem letterlijk het zwijgen op te leggen. En in strijd met artikel 31. lid 1f, waarbij Staten de getuigen moeten beschermen. Maar onze overheden zijn wel vaker ernstig en verwijtbaar nalatig. De NVJ heeft dat heel voorzichtig aangekaart. Maar gelukkig heeft u het HHC die het beestje wel bij zijn naam durft te noemen.

De pleitnota beschrijft een deel van de dwarsliggerij en doofpottenpolitiek die duidelijk wijzen op een Haags Complot. Opmerkelijk is de vaststelling dat respectievelijk de rechtbanken van 's-Gravenhage en 's-Hertogenbosch (de tuintjes van de Graaf en de Hertog) niet langer bevoegd worden geacht om "onafhankelijk" te kunnen oordelen. Vandaar dat is uitgeweken naar het Hof Arnhem. Ik heb het Hof verzocht om de namen van de rechters door te geven, maar daarop heb ik nog geen antwoord ontvangen. Maar in ieder geval hebben ze het belang van de urgentie van de zaak onderkend en de vertragingseis van het OM (en de verdachte!?!?!) niet gehonoreerd. Op 16 December a.s. gaat de zaak verder. Eindelijk...