Om begrip te hebben voor de zaken waarmee journalisten in Turkije geconfronteerd kunnen worden is inzicht in de politieke situatie van belang. En daar kan ik kort over zijn, dat heb ik niet. Mijn verwachtingen van de politiek zijn al jaren geleden verdwenen, omdat mijn opvattingen over politici niet bepaald vleiend zijn. Natuurlijk zijn er "goeie" bij die vanuit idealisme starten. Maar al snel worden ze of opgezogen in "het systeem" of uitgespuugd als "niet passend" binnen de partij-politiek.

En daarbij moet de zwarte piet niet alleen bij de onbetrouwbare politicus worden gelegd, maar nog meer bij de gedachteloze stemmer die een kruisje aanvinkt, ingegeven door de meeste-geld-belofte. Dat zijn natuurlijk niet de lezers van het HHC, maar juist de mensen die niet geïnteresserd zijn in zaken-die-je-voor-je-eigen-gemoedsrust-maar-beter-niet-kunt-weten en dus met deze webblog niet worden bereikt.

Maar in grote lijnen kan ik wel wat samenvatten over de Turkse politiek, welke toevallig alle drie weer terugkomen in de hieronder te bespreken Turkije journalisten. En die kritiek komt terug op, net als in Nederland en hoe kan het ook anders, het beleid van de regering.

Turkije, zoals we dat thans kennen, is nog geen honderd jaar geleden gesticht door Mustafa Kemal Ataturk. Hij heeft het secularisme ingevoerd: de scheiding tussen Geloof en Staat. Tegelijkertijd werden er geografische grenzen getrokken gelijk een Berlijnse muur die (met name in het oosten) het Koerdische volk opsplitste en waarbij eilanden voor de kust van Turkije werden toegewezen aan Griekenland. Tot zo'n twintig jaar geleden handhaafden de militairen deze basiswaarden. De laatste tien jaar heeft de huidige regering een meerderheid, waardoor zij zelfstandig wijzigingen kan doorvoeren.

Journalisten die kritiek leveren hebben het vaak over de aantasting van de grondwaarden. Zij menen waar te nemen dat er sprake is van een sluipende islamisering (wat kan duiden op het wijzigen van de focus vanaf het EU-westen, naar het Midden-Oosten) en een uitschakeling van oppositie (variërend van militairen die de Atatürk waarden bewaken tot Ergenekon complotters).

En dan zijn er, net als in Nederland, nog andere groeperingen. Van extreem-nationalisten tot separisten en expanderende globalisten. In het artikel PKK, Hizmet en de Wolven 1 is daar al wat informatie over gegeven. Op de een of andere manier zijn zij verweven in de binnen- en buitenland politiek. Journalisten kunnen dan ook op tegenstand stuiten van al deze groeperingen: de vorige macht, de zittende macht en de opeisende machten. De boodschapper is de pineut.

De journalist Burhan Kazmali is degene die het Demmink-probleem op de kaart heeft gezet. Hij werd geconfronteerd met (vermeende) criminele activiteiten, zoals kinderverkrachting, van een buitenlander en snapte niet dat de Turkse regering niet ingreep. Hij ging op onderzoek uit en stuitte daarbij op wat wij tegenwoordig kennen als het Demmink-complot.

De kern van deze complottheorie is dat de Nederlandse overheid (IRT-affaire 2) en de Turkse regering (Tansu Çiller 3) zich op grote schaal bezig hielden met drugshandel 4. De in Engeland wonende (mede)oprichter van de Koerdische Regering in Ballingschap (Baybaşin 5) sprak hierover en moest daarom (mond)dood worden gemaakt. Doordat Turkije de SG minJus Demmink chanteerde kon deze Koerdische klokkenluider worden uitgeschakeld door hem levenslang op te sluiten, waarvan de eerste jaren in isolatie.

In januari 2013 heeft de NVJ een protestbrief 6 geschreven aan de Turkse ambassadeur n.a.v. de mishandeling van deze journalist. Daarna nooit meer wat van de NVJ gehoord 7. (En ook niet van de ambassadeur.)

Bram Vermeulen is een Nederlandse journalist die de afgelopen vier jaar in Turkije heeft gewoond. Als een Floorje Dressing combineert hij het aangename met een broodwinning en verkoopt zijn reportages aan MSM als NRC, NOS en VPRO. Zo maakte hij de serie Langs de grens van Turkije, die de gevoelige Koerdische en Cyprische kwestie laten zien.

Op de een of andere onverklaarbare manier werd hij, net als uw HHC-verslaggever, op een "zwarte lijst" gezet. Bram kreeg last bij de grens. Bij lange na niet zo ernstig 8 als uw eigen HHC-verslaggever, maar leuk was het niet. Nu was hij toch al van plan om dit jaar te verhuizen naar Zuid-Afrika. Maar op de valreep wilde hij toch nog even de voorpagina's halen. Dat is voor broodschrijvers belangrijk. En uiteraard werkte het hele MSM media circus 9. mee.

En voor hem heeft het klaarblijkelijk gewerkt. Het zou allemaal gaan om een "misverstand". Een of andere lagere ambtenaar had het computersysteem gehackt en illegaal een vlaggetje bij zijn naam gezet. Het is inmiddels hersteld. Op de radio doet Bram hierover verslag.




Dat uw HHC-verslaggever aan exact hetzelfde is blootgesteld maar met veel ernstigere consequenties daar hoort u de MSM niet over. Het gaat immers niet om het principe maar om het eigenbelang. De MSM die worden ingezet voor persoonlijk gewin (en/of natrappen?). Maar helemaal niets gehoord over de mishandeling van Burhan Kazmali, of over de in het volgende blok te bespreken Füsun Erdoğan.

De VVD-ers Verheijen, Ten Broeke en Taverne wilden gemakkelijk scoren met hun kamervragen over Bram Vermeulen. En onze minister Timmermans was razendsnel. Binnen 8 dagen (1 week) had hij antwoord 10. Een nietszeggend antwoord overigens, maar toch. Wat een schril contrast met het geven van antwoord op de vragen van 8 maanden (dat is dus 8 maanden x 30 dagen is een heleboel weken) geleden van uw HHC-verslaggever. (Een beter bewijs van aansprakelijke nalatigheid is er niet.)

En kijkt u nu ook eens naar het antwoord 11 op de kamervragen 12 van de CDA-er Pieter Omtzigt. Deze dubbele nationaliteit journaliste werd gisteren veroordeeld tot levenslang 13 wegens "het leiden van de MLKP", een linkse organisatie die Turkije als terroristisch aanmerkt. Het MLKP 13 staat voor Marxistisch, Lenististe Communistische Partij in Turkije/Noord-Koerdistan. Veel wat met Koerden te maken heeft lijkt al snel "terroristisch".

De Nederlandse autoriteiten kunnen niet veel meer uitrichten dan "de zaak op de voet volgen". Timmermans: "Nederland mengt zich niet in de Turkse rechtsgang." Wel was er namens de ambassade een vertegenwoordiger aanwezig bij de zitting. Maar een verslag daarvan is niet beschikbaar. En een WOB-verzoek daartoe wordt ongetwijfeld weer afgewezen 14.

De algemeen secretaris van de NVJ Thomas Bruning noemt het vonnis "dieptriest". 'Dat in een land dat zo dichtbij ons staat en dat onderdeel wil worden van de EU zoiets kan gebeuren. De NVJ en haar Europese zusterorganisatie de EFJ zullen Fusun en haar familie ondersteunen in het hoger beroep en in Nederland en Turkije aandacht blijven vragen voor haar zaak.' 15. Welnu, dat soort uitspraken hebben we bij Burhan Kazmali ook al gelezen. Nooit meer iets van gehoord. Zoals het de MSM-jounalisten betaamt lijken zij zich enkel te beperken tot de waan-van-de-dag en is follow-up of onderzoek niet te verwachten. Dat is veel te kostbaar en levert geen advertenties op.

Het HHC wenst Füsun, door iedereen in de steek gelaten, veel sterkte bij deze uitspraak. (En op de NVJ of BuZa zou ik uw hoop maar niet richten, maar na 7 jaar voorarrest heeft u dat natuurlijk al begrepen. Mensenrechten hebben geen prioriteit. Het eigenbelang gaat voor.)