De thans 63-jarige Fran Keller (foto: links 1992, rechts 2009) is vandaag op borgtocht vrijgelaten 1. Zij werd in 1992, samen met haar echtgenoot Daniel Keller (thans 73 jaar), veroordeeld tot 48 jaar gevangenisstraf wegens ritueel sexueel misbruik van kleine kinderen. In feite komt dat, gezien hun leeftijd, neer op levenslang.

Het echtpaar heeft al die tijd gezegd onschuldig te zijn. Ze hebben nimmer spijt betuigd waardoor ze, want een voorwaarde, niet voor vervroegde vrijlating in aanmerking kwamen. Heden is door het OM vastgesteld dat de veroordeling destijds voldoende bewijskracht miste. In 2009 werd dit al bekend bij het OM, maar toch heeft het OM nog bijna vijf jaar nodig gehad om haar eigen fouten ongedaan te maken.

De kinderen zouden met het vliegtuig naar Mexico zijn gebracht voor misbruik, werden gedwongen om Kool-Aid met daaraan bloed toegevoegd te drinken, groeven lichamen op van de begraafplaats en martelden dieren door ze aan stukken te snijden.

Een driejarig meisje Christina, zou hebben gezegd dat er 'lijm' in haar vagina was aangebracht en dat ze was verkracht met een pen. De betreffende EHBO-arts meende dat dit zou kunnen, hoewel geen sperma werd aangetroffen.

Het hele verhaal, met achtergronden, werd al in 2009 beschreven in de Austin (Texas) Chronicle 2 (Engelstalig). Toch duurde het nog vijf jaar, alvorens het OM besloot om deze verdachten vrij te laten. Vijf jaar (!) extra gevangenisstraf, terwijl het OM al die tijd al wist dat ze waarschijnlijk zwaar fout waren geweest. Maar gewoon te lamlendig om hun fouten toe te geven.

Wat dat betreft lijkt het een beetje op het Baybasin drama. Ook daar weet het OM al sinds 2008 dat er grove fouten zijn gemaakt, dat er al drie jaar een herzieningsverzoek loopt en dat AG-Aben nog een jaar nodig heeft om tot die conclusie te komen. Naar mijn mening is daarmee AG Aben een grote crimineel, als hij willens en wetens iemand in gijzeling houdt en niet voldoende voortvarendheid toont om het aangedane onrecht op de kortst mogelijke termijn te herstellen.

Ik snap best dat de overheid geen zin heeft om haar fouten toe te geven. Daarmee wordt ze namelijk schadeplichtig. Zo stelde minister Timmermans vandaag ook dat het kabinet geen reden ziet om een breed nieuw onderzoek naar het geweld in het voormalig Nederlands-Indië aan het einde van de jaren 40 te laten verrichten 3. Timmermans zei in de Kamer dat Indonesische collega's hem hebben laten weten dat ze naar de toekomst willen kijken. Steun voor zo'n onderzoek zal de bilaterale relatie belasten, verklaarden zij. De minister zegt het Indonesische standpunt te willen respecteren. Volgens hem is er voldoende onderzoeksmateriaal beschikbaar en bestaat er verder in Indonesië "onvoldoende draagvlak" voor een dergelijk onderzoek.

Die "bilaterale onzin" heb ik al vaker gehoord. Het is een standaard leugen als onwelgevallige zaken de doofpot in moet. De belangen van burger slachtofers zijn altijd ondergeschikt aan het verbergen van de criminele activiteiten van overheden. Liever martelen ze een klokkenluider als Bradley Manning 4 dan dat ze hun eigen fouten willen toegeven.

Mijn standpunt is hierin vrij eenvoudig. Geen enkele nuancering hoeft te worden aangebracht. Geen verzachtende omstandigheden. Geen strafuitsluitingsgrondslagen. Gewoon: guilty-as-hell. Wanneer een overheid ook maar het geringste vermoeden heeft dat zij onrechtmatig het leven van onschuldige burgers aan het vernielen is, dan zijn zij direct medeplichtig aan strafbare feiten als gijzeling en psychische en emotionele marteling. Deze daders moeten persoonlijk voelen wat ze een ander aandoen en aangedaan hebben.