Het trekken van kunstmatige grenslijnen 1 heeft tot vele drama's en vele miljoenen doden geleid. Wereldoorlogen, burgeroorlogen, grensoorlogen, religieoorlogen, economische oorlogen, koude oorlogen.

En het zijn altijd de regeringen, nooit de burgers zelf, die dat soort onzin beginnen. Een burger wil gewoon met rust gelaten worden. Panem et Circenses 2 is voldoende.

Verder wil een burger slechts rechtvaardigheid en gelijkheid. Plus een herstel en compensatie voor geleden schade wanneer het fout is gegaan.

De meest concrete fouten die "overheden" hebben gemaakt met het trekken van grenzen zijn voorbeelden als de splitsing door de Berlijnse muur, het Gaza gebied, Koerdistan, Korea. Echt wereldwijd, ongeacht religie of ras, gebeurt dit soort onzin. En altijd alleen maar in het belang van de regeringen, waarbij de burgers zelf worden opgeofferd, gezinnen worden gescheiden, (mensen)rechten worden ontnomen.

In een mondiale globaliserende wereld, zeker sinds de intrede van het internettijdperk met zijn virtuele economie, dat grens overschrijdend is kunnen overheden hun oude dwangmiddelen om "hun" volk in het gareel te houden niet langer opleggen. Ook het fenomeen gastarbeider is daar een "asset". De met Amerikaanse waanbeelden als "Onze belangrijkste 'asset' zijn onze mensen" of "Pas op. In dit bedrijf zijn onze betrokken mensen nog niet vervangen door harteloze computers. Behandel ze voorzichtig, het is een uitstervende species." klinkt fantastisch retorisch, maar als het er op aan komt worden ze als oud vuil aan de kant gezet.

En dat is waarom de werknemers, zij zijn ook niet gek, een verzekering hebben opgericht teneinde zichzelf te beschermen. Braaf decennia lang premie betaald. Voor arbeidsongeschiktheid, werkeloosheid, overlijden, pensioen. Zelf gespaard geld voor hun eigen onvoorziene toekomst. En wat doen de overheden vervolgens? Ze hebben geld nodig voor hun eigen egomane en egoïstische doelen en denken dan maar te kunnen graaien in de verzekeringskassen. In de pensioenpotten en nu ook in de nabestaandenpotten. Alsof die krankzinnige lijkenpikkersbelasting (successierecht) als niet onterend genoeg is!

In de zaak die gisteren speelde ging het om een beroep (tegen beter weten in) van de UWV/SVB (lees: Nederlandse staat) tegen de weduwen van Nederlandse werknemers die in het buitenland (in dit geval hun geboorteland Turkije) zijn gaan wonen. De staat vindt dat zij hun verzekerde recht, betaald met hun eigen premies, niet (volledig) mee mogen nemen. Dat moeten ze achterlaten voor de verspillers in Den Haag. Volkomen terecht heeft de Rechtbank Amsterdam geoordeeld 3 dat niet de weduwen grenzen hebben overschreden maar de Nederlandse staat. De (in beginsel reeds onrechtmatige) beschikkingen zijn dan ook ongedaan gemaakt.

Of Minister Lodewijk Asscher van (a)sociale zaken vond dit niet leuk, of zijn landsadvocaat Pels-Rijcken zag mogelijkheden om zijn declaraties op te voeren. In ieder geval was het UWV/SVB in beroep gegaan. En niet, zoals gebruikelijk, voerden zij hun eigen rechtszaken maar werd "grof geschut" ingezet. Niemand minder dan mr. Arco Rop 4 mocht samen met partner Ronald van den Tweel 5 namens landsadvocaat Pels-Rijcken het woord voeren. Nou ik kan u verzekeren dat de lach op zijn foto niet representatief is. Langzamerhand tekende zich een schaamteblos op zijn kaken af, en als hij een duivelse staart had gehad (dat moest haast wel, ook al heb ik die -net als zijn hoorntjes- niet kunnen waarnemen) dan was hij daarmee tussen de benen afgedropen.

Mevr. mr. C.A.J. de Roy van Zuydewijn 6 (bijzonder sympathieke vrouw, en inderdaad familie van 'onze' Edwin) mocht als eerste van de zeven advocaten tegenover de drie van de staat, de spits afbijten. En ik was buitengewoon onder de indruk. Hoewel ze de zaak vermoedelijk op toevoegingsbasis heeft aangenomen, had ze er zich niet van af gemaakt maar een zeer grondige studie gedaan naar de voorgeschiedenis. Iedere regeling, teruggaande tot 1989 waarin de premiebetaling werd overgeheveld naar de algemene middelen (lees: verstopt in de belastingen, net als het luister- en kijkgeld), of zelfs het associatieverdrag met Turkije 7 uit 1963, inclusief alle Memories van Toelichtingen, Kameroverwegingen en standpunten van de achtereenvolgende regeringen in de afgelopen decennia, passeerden de revu, inclusief het opmerken van een kentering in bestendigheid sinds de laatste twee kabinetten.

Het geheel werd opgediend op een bedje van het Akdas arrest 8 een uitspraak van de Haarlemse rechtbank 9 een brief aan de Tweedekamer over het verschil tussen werkland- en woonlandbeginsel alsmede een uitspraak 10 van het College voor de Rechten van de Mens.

Het dessert werd verzorgd door de advocaten mr. Ejder KÖSE 11, mr. Ali DURMUŞ 12 en mr. Nazmi TÜRKKOL 13 die een mouse van het Yassini arrest 14 gevuld met Dülger arrest 15 en afgetopt met een feitelijke uitleg van wat Artikel 6 van Besluit 3/80 nu eigenlijk betekent opdienden.

Wie de raadsheren 16 waren moet ik u helaas verschuldigd blijven. Maar een van de rechters, met een diepe sonore stem, besloot een cognac in te schenken, de punt van zijn sigaar af te bijten en deze in de kwispedoor van Pels-Rijcken te spuwen. Hij stelde enkele zeer relevante vragen waarop de landsadvocaat niet veel verder kwam dan gestamel en "dat zoeken we op in de pauze".

En ja hoor, in de tweede termijn kwam hij terug met een "briljante vondst". De kern van het probleem is namelijk dat het niet uit mag maken of je nu in Wassenaar, Tietjerksteradeel, Benidorm, of Istanbul woont. Iedereen heeft gelijke rechten. Onze Asscher denkt dat het leven in Istanbul goedkoper is dan in Amsterdam. Wat een mega-vergissing, maar goed. En omdat discriminatie niet mag hebben ze de truc van de "export-vergunning" verzonnen. Dat ook die niet werkte, en door de advocaten van de Turkse weduwen grondig (en gegrond) onderuit werd gehaald, bracht onze overbetaalde Pels-Rijckenaars op het lumineuze idee om te zeggen dat de bulk geld "eerst geëxporteerd" werd, en pas in het land van aankomst werd gekort. Lachu joh!

U begrijpt dat ik er van heb genoten. Het is jammer, en toch ook wel opmerkelijk, dat er vrijwel geen MSM te vinden was. Alleen het programma Dichtbij Nederland 17 van Naeeda Aurangzeb en Fouad Sidali besteedde er aandacht aan. Jan-Willem Oomen van Radio 5 heeft opnamen gemaakt die u kunt terugluisteren tussen de 24:00 - 29:30 minuut.



De uitspraak is op 28-02-2104 om 09:30u. De VoVo's (Voorlopige Voorzieningen) zijn tot dan toe verplaatst. Het zal niet nodig zijn deze nog aan te vragen. De Nederlandse Overheidsdieven hebben verloren. Zonder enig besef van wat ze deze 600 mensen, die toch al op een bestaansminimum leven en geen reserves bezitten, hebben aangedaan hebben ze schaamteloos hun rechten met voeten getreden en ze maanden lang in een onmenselijk positie gedreven, door de bezuinigingen af te wenden op een hele kleine groep, geselecteerd op -ik kan niet anders concluderen- discriminatoire gronden.

Niet alleen een achterstallige uitbetaling is op zijn plaats, maar ook de oprechte excuses en een ruimhartige schadecompensatie. En dat laatste moet natuurlijk ook niet uit de staatsruif komen, maar uit de zakken van deze (willens en wetens) in mijn ogen misdadigers. Schuif dat ik-pik-het-niet-meer-arrest maar eens opzij en laat de schuldigen persoonlijk voelen wat ze anderen aandoen. Dan leren ze dat soort strapatsen wel af.