Het vertrouwen van de burger in een onafhankelijke, objectieve en rechtvaardige rechtspraak bestaat al een tijdje niet meer. Het gaat niet goed met de rechten van de burger. Het HHC heeft hier al vele toelichtingen over gepubliceerd. Zomaar een greep uit het HHC-archief:

Persbericht rechtspraak 1, Rechtspraak en justitie in NL onbetrouwbaar 2, Rechtspraak verslechtering 3, Rechtspraak versus Plichtspraak 4, Tuchtrecht 5, De Rommelende Rechters 6, Kwaliteit van Rechtspraak 7 en vele andere.

Prof.mr. Jit Peters, emeritus hoogleraar staatsrecht, geeft in aflevering 03.02.2014 van Nieuwsuur 8 wat knelpunten:
1 • 74% van de rechters vindt dat de werkdruk de kwaliteit aantast en niet meer deugt.
2 • Een staking van advocaten, die zeggen dat de toegang tot de rechter onvoldoende is gegarandeerd.
3 • Gevangenen moeten voor hun eigen gevangenis gaan betalen, waarbij de kosten van het projact dat zeker zal overstijgen.
4 • Als je in eerste instantie veroordeeld bent, kan je niet meer in vrijheid wachten op hoger beroep.
5 • De Nederlandse rechter kan (als enige in Europa) de wetten niet toetsen aan de eigen grondwet.

Volgens de hoogleraar staatsrecht zijn dat voorbeelden van de ernstige aantasting van de rechtsstaat. Ook Bart Nooitgedacht, voorzitter van de Nederlandse vereniging voor strafrechtadvocaten zegt: "Het is zondermeer te verwachten dat zaken minder goed voorbereid worden en dus gebrekkig op zittingen aankomen. En dat zal leiden tot verstoppingen van het rechterlijke apparaat. Zittingen zullen moeten worden aangehouden voor nader onderzoek. Of er zal blijken dat er dermate veel vormverzuim of ommissies in het dossier zitten dat dat consequenties moet hebben in die strafzaak ten voordele van de verdachte."

Dat laatste zagen we in de zaak Westenberg-Kalbfleish, twee rechters die de dans ontsprongen, mede doordat het Openbaar Ministerie (al dan niet opzettelijk) niet tijdig bewijsmateriaal had opgevraagd. Twintig jaar geleden werd de rol van de rechter niet gezien als een stoorzender, als iets lastigs dat de bezuinigingen kan beïnvloeden. Nu kunnen essentiële dingen, zoals de toegang tot de rechter en de rol die de rechter in de samenleving speelt, zomaar wegvloeien. Voor de politiek is deze niet meer verankert, en voor de bezuinigingsdrift niet meer heilig.

Frits Bakker, voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak zegt daarover: "De kiezer is vluchtig, politci willen snel scoren, en de lange termijn bepalingen van onze rechtspraak wordt daarbij meer gezien als een hinderpaal dan als een belangrijk markeringspunt in onze maatschappij."

Hij legt ook de nadruk op de machtenscheiding, de Trias Politica, en ziet dat de politiek te veel macht naar zich toe wil trekken door zich te bemoeien met de rechtspraak. Er worden een paar concrete wetsvoortstellen genoemd:

• Het wetsvoorstel op de enkelband
• Het wetsvoorstel op de toezicht voor de advocatuur
• Het wetsvoorstel op de aanpassing van het Nederlanderschap
• Het tegenhouden/vertragen van het wetsvoorstel op toetsingsrecht aan de grondwet

Het derde voorbeeld geeft een bijkomende straf op discriminatoire gronden en gaat in tegen een basisprincipe uit de grondwet, namelijk: Iedere Nederlander is voor de wet gelijk. Het is daarmee strijdig met de wet (dus crimineel) en onbegrijpelijk dat politici daarmee straffeloos denken weg te kunnen komen.

Het vierde voorstel is essentieel voor bijvoorbeeld de souvereiniteit van de Nederlander. Ook daarbij komt het discriminatie verbod om de hoek kijken. En dan hebben we het niet alleen over Marrokanen tegen autochtonen, maar ook over een zwemleraar tegenover een oud-Secretaris-Generaal van justitie. Het is onbegrijpelijk dat de ene direct wordt opgesloten en de andere vrij mag rondlopen. Het wijst sterk op een criminele organisatie met vele leden.

Tot slot zegt Frits Bakker nog: "De werkdruk is heel erg hoog. Dat de kwaliteit nog gehandhaaft wordt komt omdat de rechters allemaal heel erg loyaal zijn en hun werk graag goed willen doen. Het moet niet doller worden." Met dat laatste ben ik het zeker eens: Het moet niet doller worden. Natuurlijk wilen rechters hun werk graag goed doen. Maar dat de kwaliteit nog steeds gehandhaaft wordt is zeker niet het geval. Niet voor niets wil Opstelten de schorsingsmogelijkheden voor rechters kunnen uitbreiden 9.

Het disfunctioneren van bepaalde rechters wordt voor de burger zorgvuldig onzichtbaar gehouden. De toezicht op de advocatuur met een disfunctionerende Raad van "Discipline" is een lachertje. Ook daarbij worden onzorgvuldigheden en zelfs aperte onjuistheden opgekalkt om de ons-kent-ons uit de wind te houden. Zolang ambtenaren (ik-pik-het-niet-meer arrest) en politci zelf niet worden aangepakt blijft het een van de vele rapporten 10 zonder enig vertrouwen van de burger in het zelfrenigend vermogen.

Het wordt tijd voor wat strafzaken tegen deze georganiseerde misdadigers.