Voor de nieuwkomers en toevallige landers op deze pagina: Dit is een vervolg op een WOB-verzoek van het HHC gericht aan Justitie Nederland, de behandeling tijdens de hoorzitting op 28.01.2014 en de aangeleverde documenten van het College van Procureurs-Generaal 1.

Begin jaren '90 tierde de Nederlandse drugshandel welig. We hadden naast het Klaas Bruinsma fenomeen 2 ook de IRT-affaire 3, waarbij grote hoeveelheden drugs door Nederland "gecontroleerd" werden verhandeld.

Over deze periode zijn veel officiële documenten bekend, waaronder het Nederlandse rapport van Traa 4 en het rapport van de Franse Senaat 5. Maar daarnaast beschikt het HHC (de AIVD niet dan?) ook over de originele ongecensureerde rapporten (pluralis) van de Turkse veiligheidsdienst.

Omwille van de veiligheid en belangen van uw HHC-verslaggever is er voor gekozen om deze niet publiekelijk vrij te geven. Enkel de Engelstalige pagina over Nederland in 1995, door het HHC zelf zwart gemaakt, wordt u aangeboden ter illustratie en omwille van de bewijskracht ten behoeve van het algemeen maatschappelijk belang in deze zaak. Baybaşin was in 1995 géén verdachte.

De vraag of Hüseyin Baybaşin een criminele drugshandelaar was of erin werd geluisd omdat hij een "Enemy of the State" was mogen rechters of de Tweede Kamer gaan beantwoorden. Na uitvoerige bestudering en besprekingen is mijn conclusie vooralsnog de tweede optie: er is een vies spelletje door de overheden gespeeld en de diplomatieke relatie tussen Turkije en Nederland is ernstig gecompromiteerd.

De consequenties van deze tussenconclusie zijn werkelijk verschrikkelijk: Justitie is corrupt! Er is dan ook alle reden om alle feiten boven water te halen. Dat is iets wat de Tweede Kamer al jaren geleden had moeten doen. Maar de "partij-doctrine" staat dat niet toe. De rotte appels binnen eigen gelederen moeten afgedekt worden. Dus bij gebrek aan onafhankelijkheid, en zelfs medeplichtigheid van de MSM, haalt het HHC de kastanjes voor u uit het vuur.

Er is voldoende bewijs. Het hoofdprobleem zit hem in het doorbreken van de gedachten. Het is wat we in de psychiatrie het rouw-proces 6 noemen. De patiënt (lees: de Staat der Nederlanden, haar ambtenaren en haar burgers) moeten langzaam wennen (daarom geeft het HHC ook niet alle bewijs in één keer) aan het idee dat ze hun illusie van een betrouwbare, integere en democratische overheid kwijt zijn. En bij dat proces worden een aantal fasen doorlopen:

1 • Ongeloof en ontkenning:
'Het kan niet waar zijn!' Dat is de fase waarin rechtspsycholoog (zou hij niet beter moeten weten?) prof. Peter van Koppen lijkt te zijn blijven hangen.

2 • Protest en boosheid:
Er wordt geprobeerd de boodschapper te bestrijden, zoals hij vervolgens in Nieuwsuur 7 doet. Koppen heeft het meer over 'complotters' en oneigenlijke argumenten dan over de inhoud van de boodschap zelf.

3 • Twijfel en negotiatie:
'Zou het waar kunnen zijn?' Wat nu? Vechten of vluchten? Voorbeelden van dat laatste zien we bij Pechtold 8 (D66), Plasterk 9 (PVDA) en prof. Ybo Buruma 10, hoge raadslid en TCEAS onderzoeker. In plaats van het probleem aan te pakken gaan ze zich verschuilen.

4 • (Depressie en) Acceptatie:
'Het is waar!' Sommigen, niet iedereen, schieten dan eerst nog in een depressie. Ze zien geen uitweg meer. En vervolgens komt de berusting. Leer er maar mee omgaan.

prof. Ton Derksen, wetenschapsfilosoof, (bekend van de zaak Lucia de B. 11) heeft de zaak Baybaşin bestudeerd en komt tot de conclusie 12: 'De rechters zijn voorgelogen. De afgeluisterde telefoongesprekken zijn niet alleen onjuist vertaald, maar ook gemanipuleerd. Er is geknipt en geplakt in de audiobestanden.'

Ook ons OM weet dat. De Advocaat-Generaal mr. Diederik Aben is al tenminste sinds 18.04.2011 (!) hiervan op de hoogte. En al die tijd treedt hij volstrekt onvoldoende op. Als de feiten van de onrechtmatige detentie rechtens worden vastgesteld dan vind ik dat deze man ogenblikkelijk vervolgd moet worden wegens deelname aan een criminele organisatie. U kunt dus wel raden met wat voor dilemma hij zit: Moet hij zijn eigen arrestatiebevel ondertekenen?

Dat is ook de reden waarom ik vind dat het Nederlandse OM onmogelijk dit onderzoek kan uitvoeren. Vanwege hun (vermeende) medeplichtigheid zijn ze per definitie niet onafhankelijk. Op zijn minst zou een externe controleur aan het proces moeten worden toegevoegd. Uw verslaggever heeft zich daarvoor aangemeld als kandidaat. Maar, eerlijk is eerlijk, ook ik ben niet 100% onafhankelijk. Maar wel kan ik als een tegenwicht in de justitiële weegschaal fungeren om het onderzoek in balans te houden.

En niet alleen is de tweede arrestatie van Baybaşin op 27.03.1998 naar het zich laat aanzien onrechtmatig (het HHC beschikt uiteraard ook over de rapportages 1997-1998 van de Turkse veiligheidsdienst), ook zijn eerste arrestatie op 24.12.1995 lijkt géén "gerechtelijke dwaling" te zijn, zoals prof. Derksen zich diplomatiek uitdrukt, maar een opzettelijke kwaadaardige overheidshandeling te zijn geweest. Het begin van alle ellende.

De feiten zullen uiteindelijk de waarheid aantonen. En om wat meer feiten boven tafel te krijgen heeft het HHC het WOB-verzoek nader gespecificeerd en aangevuld. Leest u het zelf maar. 13.