Het begon allemaal rustig. Kinderen die zeggen dat ze in de negentigerjaren verkracht zouden zijn door een top-ambtenaar van het Nederlandse Ministerie van Justitie. Het toenmalige HIK (Handel in Kinderen-onderzoek) 1 werd abrupt gestaakt, net als het Rolodex 2 onderzoek.

Tien jaar later waren de jongens (als ze nog leefden) volwassen en beter weerbaar. In Nederland, kwam de eerste pulicatie in 2003 in de Gay-krant/Panorama/NOVA naar buiten. Justitie schoffeerde de slachtoffers door ze niet serieus te nemen, of zelf te vervolgen voor het doen van "een valse aangifte". En in Turkije, kwamen in 2005 de eerste aangiften binnen. In 2007 werd vanuit Turkije voor het eerst aangifte gedaan in Nederland. Opnieuw schoffeerde justitie de slachtoffers.

Inmiddels zijn we weer tien jaar verder. De slachtoffers staan er niet langer alleen voor. De politiek laat ze nog steeds vallen. Maar enkele mensenrechtenstrijders zetten zich er voor in. De Demmink/Justitie heksenjacht 3 is begonnen. En ook het Gerechtshof Arnhem heeft het OM bevolen om een onderzoek te doen, hetgeen "hartelijk" verwelkomd is door de Minister en Kamerleden. Ook het OM was "zeer enthousiast" over deze nieuwe ontwikkeling en twitterde er op los naar de media. Over dat laatste heeft het HHC wat vragen gesteld en uiteindelijk een aangifte 4 gedaan.

Een maand later (op 17.01.2014) besloot de Advocaat Generaal van het Hof dat hij geen onderzoek zou doen naar het hier boven gestelde. Klaarblijkelijk had hij de strekking van de uitspraak van het Hof niet goed begrepen. Deze wilde immers dat er nu juist wèl onderzoek werd gedaan naar Demmink en zijn handlangers. Er zat voor het HHC dan ook niets anders op om (alweer) een artikel 12 procedure te starten. Bij het OM tegen het OM. De AG was zo vriendelijk 5 dit bezwaar 6 door te geleiden naar de president van het Hof.

Na een maand lang niets gehoord te hebben, een verlopen deadline, en 30 rechercheurs die het even erg druk hadden met het onderzoek naar de ongeluk / onnatuurlijke dood gruwelijke, zwaar toegetakelde, moord op mevr. dr. Els Borst, kwam dan toch enige reactie van de president van het Hof. Hun printer was kapot of de inkt was op. Of verzoeker de 19 pagina's zelf maar even wilde uitprinten 7 en opnieuw wilde indienen. Dan zou het Hof die wel weer opnieuw inscannen om op te slaan in het archief, waardoor deze later mogelijk niet meer zal zijn terug te vinden, zoals met het IAB van Baybaşin. (Maar goed dat het HHC backups maakt.)

Uit der aard is het HHC niet te beroerd om zijn services in te zetten voor het algemeen maatschappelijk belang. We hebben een nieuwe cartridge aangeschaft, extra papier in de printlade gelegd en de documenten (de niet-webversie, voorzien van extra bijlagen, waaronder een kopie paspoort enzo) overgezet op papier.

Daarbij heeft het HHC meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat nieuwe informatie 8 toe te voegen, opdat het Hof deze mee kan nemen in haar beoordeling. Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker. En om te voorkomen dat de papieren in de post zouden "verdwijnen" is een bewijs van verzending toegevoegd. Daarmee kan iedereen (kijk dat is nou in de geest van de WOB, openbaarheid) de papieren volgen 9 en controleren of ze op de bestemming aankomen. DDP 10 (Delivered Duty Paid), meer zekerheid kan het HHC niet bieden. De rest is nu aan het Hof.