Bij de Rijksrecherche werken ongeveer 130 personen. Jaarlijks behandelen ze ongeveer 130 onderzoeken 1. Zeg maar gemiddeld 1 onderzoek per persoon per jaar. De hoofdtaak van de Rijksrecherche is het doen van onderzoek naar (vermeend) strafbaar gedrag van ambtenaren. Maar de dienst adviseert overheidsorganen ook over de preventie van ambtelijke corruptie. En gelukkig adviseert het HHC de Rijksrecherche weer. Over wel meer dan 1 zaak per jaar.

Op de vraag of de Rijksrecherche onafhankelijk is antwoord het: De Rijksrecherche spreekt liever over distantie en onpartijdigheid. Zonder belang en zonder aanzien des persoons verricht de Rijksrecherche onderzoek waarbij waarheidsvinding voorop staat. Het feit dat de Rijksrecherche onder verantwoordelijkheid valt van het College van procureurs-generaal is een belangrijke voorwaarde voor objectief onderzoek.

Tenzij... Het College zelf voorwerp wordt van onderzoek. De normale procedure is net als bij een aangifte tegen een burger. U gaat naar de politie. Als deze besluit niet te onderzoeken/vervolgen dan dient u een bezwaarschrift in bij het Openbaar Ministerie. Als deze besluit niet te vervolgen dan dient u een artikel 12 Sv procedure 2 in bij de Rechtbank. Zo houden ze u wel een paar maanden bezig, totdat u het opgeeft. Vervelend als je al die tijd ten onrechte opgesloten zit in de gevangenis.

De PG bij de Hoge Raad heeft enkele bijzondere taken, waaronder: (i) de vervolging van ambtsmisdrijven en ambtsovertredingen begaan door de leden van de Staten-Generaal, de ministers en de staatssecretarissen 3. Omdat het handelen van het College PG direct onder de verantwoordelijkheid van de Minister valt, maar ook het handelen van de diverse directoraten op het ministerie onder de verantwoordelijkheid van de Minister vallen, kun je met een dergelijke aangifte niet naar een gewoon politiebureautje gaan.

Vandaar dat het HHC haar aangifte 4 heeft ingediend bij de Rijksrecherche zelf. Afgelopen vrijdag om 12:18u, tijdens de hoorzitting te Utrecht 5, werd daarover teruggebeld maar kon ik de telefoon niet aannemen. (Los van het feit dat ik geen telefoontjes accepteer van mensen met een 'geheim' nummer.) Vervolgens hebben ze een familielid van mij gebeld en is afgesproken dat het een en ander op schrift 6 zou worden gesteld. Het HHC houdt niet van vage mondelinge afspraken. En alle gesprekken opnemen is ook zo'n werk.

"De opsomming van uw vermoedens geven echter geen zicht op een concreet strafbaar feit om daarop inzet van de Rijksrecherche te laten plaatsvinden."

Vervolgens kun je natuurlijk een discussie aangaan en het Tweede boek Strafrecht 7 met ze gaan doornemen. Maar als ze maar één zaak per persoon per jaar aankunnen, moet je daar niet te veel snelheid van verwachten. We zijn al een half jaar verder sinds het eerste verzoek. En zoals gezegd: al die tijd ten onrechte gegijzeld worden geeft geen ruimte om eerst eens rustig bijscholing te gaan geven en een welles-nietes-spelletje te spelen. Ik had daarop gerekend en in mijn brief reeds aangegeven dat ik de President van de Hoge Raad zou verzoeken om opdracht te geven.

En als het HHC zegt dat het iets doet, zeker nadat ik daar uitvoerig voor gewaarschuwd heb, mag u er op rekenen dat het ook wordt uitgevoerd. Er staat te veel op het spel. De aangifte / het verzoekschrift 8 aan Geert Corstens is gisteren dan ook per e-mail en aangetekende post verzonden en kunt u volgen via track-en-trace 14.

En dan krijgen we de volgende hindernis. Niemand weet wat hiermee gedaan moet worden want de wetgever heeft er uiteraard geen rekening mee gehouden dat het zelf voor de rechter zou kunnen moeten verschijnen.

Aan een disfunctionerende minister wordt, afhankelijk van de wens van de Kamer om zelf of het pluche te blijven zitten, in het ergste geval een "motie van wantrouwen" gegeven. Vervolgens kan (er zijn er ook bij die denken dat ze nog steeds kunnen functioneren) een mininster met behoud van uitkering (hororarium/eregeld is natuurlijk niet van toepassing) een poosje op zijn lauweren (idem als honor) achterste gaan rusten. Met de doorbetaling van het wachtgeld wacht hij op de volgende kabinetsformatie en keert gewoon weer terug (zoals Donner en Hirsch Ballin hebben gedaan).

Een parlementaire enquête heeft ongeveer hetzelfde effect. Dat hebben we bij de IRT-affaire gezien. Veel krokodillentranen, gesnotter, en "ik zal het nooit meer doen" beloftes en vervolgens is het weer business-as-usual, maar dan in het kwadraat. De NSA en AIVD kunnen de telefoontaps niet langer bijhouden, wetten worden overtreden in de aanname dat ze "wel zullen worden aangepast" 15. Daar moet een inbreker eens om komen vragen...

Ik heb geen idee hoe de Hoge Raad dit op zal pakken. Wat dat betreft is het verzoek uniek en heeft het voor zover ik weet nog geen precedenten. Erg blij zullen ze er niet mee zijn en ik verwacht dan ook de nodige uitvluchten, smoezen en afschepingen.

Dat zou vervelend zijn want de Nationale Ombudsman en het Parlement kunnen hier verder ook niet veel meer mee. Zelfs u als stemgerechtige kunt ze hooguit op met wachtgeld betaalde vakantie sturen, maar dat is bepaald geen straf. Wanneer je in Nederland vastloopt heb je (los van de staatsgreep dan) alleen nog het Europese Hof en de Verenigde Naties over. Voor de zekerheid heeft het HHC die weg open gehouden door een expliciet beroep te doen op het EVRM en IVBPR. Een nieuwe belofte die ik zal nakomen...