Uiteraard is het een en ander weer voor de volle 100% vastgelegd. Zowel de cameramannen van NOS als JD-TV 15 waren aanwezig. Bijzonder aan deze keer was dat ook Adèle van der Plas zich onder de toeschouwers had gemengd en dat het kamp Demmink versterkt werd met een strafrechtadvocaat van het kantoor van Wladimiroff, de ex-Baybaşin advocaat. Jan Leliveld is, zoals ik het op zijn webpagina 16 lees, werkzaam op het gebied van fraude, corruptie, misbruik, voorkennis, manipulatie en witwassen. Vanuit MinJus de ideale expert voor dit probleem dus!

Het meeste wat verteld werd was al bekend. Daarmee is een consistent verhaal neergezet. Het was wat dat betreft ook wel gemakkelijk voor Klaas Langendoen omdat hij alle feitelijke zaken reeds eerder had uitgewerkt op audio- en video-opnames. Er viel niets te fantaseren of te liegen want het was allemaal al eerder vastgelegd. Toch waren er voor mij nog wel een paar nieuwe wetenswaardigheden die nu onder ede bevestigd werden.

Er werd bijvoorbeeld verklaard dat er in Instanbul op het politiebureau een trofeeënkast hangt met daarin en foto-collage van de schepen Kismetin-1, Lucky-S en ... Hans Holthuis.

Of de opdracht die de slachtoffers kregen om hun verklaring tegen Demmink in Nederland in te trekken bij ... het ex-vriendje van Demmink Wilfred Kortman.

En de verklaring van journalist Burhan Kazmali dat hij van Necdet Menzir had vernomen dat er maar twee aangifte hebben gedaan maar ... dat er véél meer jongentjes zijn geregeld.

Klaas Langendoen begon zijn professionele carrière bij de politie in 1974, waarbinnen hij promotie maakte tot hoofdinspecteur en met die rang in 1998 na 24 jaar het politiekorps verliet. Hij was werkzaam als chef RCID (Regionale Criminele Inlichtingendienst) en zijn laatste functie was plaatsvervangend chef Kernteam Noord-Holland Utrecht. In die functie heeft hij veel ervaring opgedaan in de bestrijding van de zware georganiseerde criminaliteit. In 1998 is een regeling getroffen en is hij een eigen bedrijf gestart als juridisch adviseur met het accent op (kunst)falsificaties. Hij heeft geen vergunning als private investigator.

Klaas was reeds werkzaam voor het advocatenkantoor Van der Plas in verband met onderzoek naar de vervalsing van de telefoontaps. In januari 2007 kwam er in Turkije een rapport "Ek rapor" beschikbaar, geschreven door een zekere Hüseyin Celebi. De Turkse journalist Burhan Kazmali publiceerde hierover en zo werd dit ook bekend bij een Turkse journalist in Nederland, waarvan Klaas de naam niet meer weet (waarschijnlijk wordt Zembla-journalist Sinan Can bedoeld, redactie). Zo kwam dit in handen van Van der Plas en deze gaf opdracht aan Langendoen om de juistheid van dit rapport te verifiëren.

Daarmee sneuvelt het 'Baybaşin-complot' van Harro Knijff, want als dit rapport door of namens Baybaşin (terwijl hij in de gevangenis zat) was opgesteld, dan was verificatie niet nodig geweest. Klaas is zijn onderzoek in Nederland begonnen door eerst de stukken van de journalist Burhan Kazmali te lezen. Het Ek-rapor was daarbij het uitgangspunt. Hij is vervolgens een paar keer naar Turkije gereisd en heeft daar een twintigtal gesprekken gehad op verschillende locaties en in het bijzijn van een tolk.

Hij wilde zijn onderzoek in Turkije beginnen bij de bron en ging op zoek naar Hüseyin Celebi. De overheid vertelde hem dat dit een PKK strijder zou zijn, afkomstig uit Duitsland, die in 1992, het jaar waarin Baybaşin het land uit is gevlucht, is overleden (hier links op archiefbeeld - Duits gesproken 17).

Een man die in 1992 is overleden kan in 2007 geen rapport meer opstellen. Dat kan dan of een falisificatie zijn of een dwaalspoor om het onderzoek tegen te gaan. Alleen al op Facebook staat een hele reeks met dezelfde naam (zoals er ook hele reeksen Ton Hofstede's bestaan die beslist niet allemaal familie zijn). Zo is er bijvoorbeeld een gerespecteerd cardioloog 18 dr. Celebi (foto rechts). Er zijn actieve twitter-accounts met die naam. Dus Langendoen zette door en wist uiteindelijk de juiste Celebi te spreken te krijgen.

In Ankara werd hij met de auto naar een wijk gebracht, waar hij werd opgewacht door een blonde vrouw. Daar aangekomen moest hij haar lopend volgen door een reeks van straatjes tot hij uiteindelijk bij een kantoor uitkwam waar hij Celebi ontmoette. Klaas zei dat hij niet aan de identiteit van Celebi twijfelde maar de Nederlandse overheid wel en vroeg of hij zijn ID mocht zien. Dat mocht, en Celebi bood zelfs aan om persoonlijk met de Nederlands overheid te komen praten.

Klaas Langendoen heeft zelfs foto's waar zij beiden opstaan, waaronder het moment dat Celebi het rapport overhandigde en zij beiden het rapport tegeljk vasthielden. Daarmee zou hij ook een vingerafdruk van een duim hebben. (Maar als die niet direct geconserveerd is bestaat die natuurlijk nu niet meer, redactie). Celebi zou lid zijn van de veiligheidsdienst en onder direct gezag staan van de premier. Dit rapport zou zijn vervaardigd omdat men schoon schip wilde maken met de zaken uit het verleden.


Volgens Klaas Langendoen zou destijds premier Tansu Çiller deze belastende informatie over Joris D. bij de Nederlandse minister van Justitie Winnie Sorgdrager onder de aandacht hebben gebracht en daarmee de weg vrij hebben gemaakt voor chantage.

Over dit stuk heb ik toch wel wat vragen. De verklaring van Klaas geloof ik wel, maar wat ik niet begrijp is dat Sorgdrager zich liet chanteren over een Joris D. Als ik minister was geweest had ik Joris direct laten opsluiten waarmee de chantage voorbij was. Er waren wel meer schaamtevolle momenten (IRT, Docters van Leeuwen) dat de Joris-affaire er ook wel bij had gekund.

Er moet dan ook meer chantabel materiaal zijn dan alleen het dossier Demmink. En voor mij staat de vraag nog open of de chantage zich beperkte tot het dossier pedofilie en kinderhandel of dat ook de drugshandel daarbij een rol speelde.

Nu beschikt het HHC ook over de rapporten van de Turkse veiligheidsdienst over de Nederlandse drugshandel. Links ziet u een deel uit 1995 19, het jaar waarin Baybaşin werd opgepakt (door het HHC zelf voor deze publictie minimaal zwart gemaakt). Baybaşin was op dat moment niet betrokken in de Nederlandse drugshandel, waardoor de arrestatie (los van de wijze waarop dit gebeurde) onbegrijpelijk is. En ook de rapporten uit alle andere jaren (waaronder 1998, de tweeede arrestatie) bezit het HHC.

Maar terug naar de verklaring. Langendoen wilde spreken met Necdet Menzir, İstanbul İl Emniyet Müdürleri (Korpschef Politie Istanbul van 1992-1995) maar deze wilde voormalig hoofdinspecteur Langendoen niet ontvangen wegens zijn "onjuiste rang". Wel zou Menzir al eerder aan journalist Kazmali het kindermisbruik bevestigd hebben. De commissaris is begin 2013 overleden, reden waarom Langendoen zegt dat het Parlementair Onderzoek haast heeft.

Vervolgens wilde Langendoen de beveiliger of wijkagent Mehmet Korkmaz spreken. Hij heeft het twee keer geprobeerd. Eerst via zijn tolk en daarna via Kazmali. Maar ze zijn allemaal voorzichtig. Korkmaz wilde niet met Langendoen spreken, maar wel een videoverklaring afleggen tegenover Kazmali.

De identiteit van Korkmaz is dan ook niet vastgesteld. Wellicht interessant om te weten is dat deze achternaam betekent "ik ben niet bang". Als u de e-mail 20 leest die Kazmali aan het HHC zond, nog voordat hij begin 2013 zelf werd mishandeld, dan begrijpt u hoe bang de getuigen zijn voor de machten die hier op de achtergrond spelen. Marteling en moord zijn opties waarmee zij rekening houden.

Het is Klaas wel gelukt om zelf twee slachtoffers te spreken. Compleet met video-opnames en een Nederlandse getuige. Op 12.12.2009 sprak hij met Osman B. in aanwezigheid van een tolk en de advocaten Ekinci en Adèle van der Plas. Deze jongen is later ook nog in Nederland gehoord door de Rijksrecherche. Hij was vrij rustig, is tijdens het gesprek niet weggelopen, en de camera-opnames zijn non-stop zonder knipwerk of montages geregistreerd. Het verhaal wat hij vertelde is dat hij maar één keer met Demmink is meegweest. In een lange autorit, met hotelovernachting, en betaling in DM (Duitse Marken) in de auto op de weg terug. Hij wilde 's-avonds wel ontsnappen uit de hotelkamer, maar werd door de twee beveilgers (waaronder Korkmaz) teruggestuurd.

Het tweede interview was op 13.12.2009 van Mustafa Y. in aanwezigheid van de Nederlandse journalist Wim van der Pol. Er is een kopie van Mustafa's ID gemaakt. Mustafa was destijds een jaar of 14 en nog maagd tijdens zijn eerste verkrachting, en hij zou meerder malen, op meerdere dagen en in meerdere hotels, contact gehad hebben met Demmink. Details over de tijdstippen en plaatsnamen zoals Antalya en Bodrum staan op de band. Hij zou zijn opgepakt door Korkmaz en zijn collega op de hangplek onder de brug. Als zij er aankwamen dan wisten de jongens al wat er ging gebeuren, want het was niet de eerste keer. Ze gingen niet vrijwillig mee maar waren dat verplicht onder druk van de macht van de politie. Die wil je niet tegen je krijgen.

Klaas beschrijft de dubbele camera-opstelling. Er waren er twee. Eentje voor de registratie van de getuige, en eentje onder een hoek voor de registratie van de registratie. De aangifte door Mustafa is gedaan op 15.09.2008. Het onderzoek van Klaas op 13.12.2009. Daar zit ruim een jaar tussen. En in die tussentijd is veel gebeurd.

In Turkije hebben ze te horen gekregen (hoe?) dat Mustafa in Nederland aangifte had gedaan. Er zou door Emin Arslan die rond 1995 yardimci (vice directeur-generaal) van de Turkse nationale politie was, maar die later zelf op non-actief werd gesteld, mannen op Mustafa zijn afgestuurd die een ijzeren pin in zijn been hebben gestoken (het litteken is door Langendoen op video vastgelegd) en met een scheermes zijn tong hebben ingesneden om hem te helpen herinneren niet te praten.

Ze zouden hem de opdracht hebben gegeven om afstand te nemen van zijn Nederlandse advocaat (Van der Plas, redactie) en zijn aangifte tegen Joris D. in te trekken. En die intrekking zou gemeld moeten worden aan... Wilfred Kortman werkzaam als voorlichter justitie in Den Haag 21. (Aanvulling redactie: Volgens niet gecontroleerde geruchten zou deze Wilfred tevens een ex-vriendje van Joris D. zijn.)

Beide slachtoffers/getuigen kregen dezelfde fotomap van verdachten te zien en beiden hebben Joris D. geïdentificeerd tussen andere foto's van o.a. Hirsch Ballin en Fred Teeven. Mustafa werd daarbij zo kwaad dat hij de foto van Demmink verscheurde en vervolgens zenuwachtig met zijn been begon te trillen. In mijn ogen een authentieke respons en gesticulatie passende bij Turks gedrag en verontwaardiging en niet geacteerd.

Daarna werd aan Langendoen gevraagd of het professioneel was om foto's van bekende bewindslieden toe te voegen, waarbij dit volgens Leliveld niet professioneel zou zijn en niet conform de richtlijn foto-confrontatie van het LEZD. Wederom complete onzin, want we hebben het hier over Turkije en niet over Nederland. Waarom zou een straatjongen in Turkije Fred Teeven moeten herkennen? Of de door de overheid betaalde advocaten moeten extra wetenschap hebben waardoor er reden voor de Turkse slachtoffers zou kunnen zijn om deze foto's óók te herkennen! De rechter-commissaris kapte dit dan ook af door te zeggen dat deze hoorzitting niet de plaats was om een verdediging te gaan voeren.

Witwas en corruptie advocaat Leliveld begon vervolgens te hakken in een hoog tempo, de getuige niet de gelegenheid te geven na te denken over de antwoorden. Maar ook mijn favoriete Rechter Commissaris (en met favoriet bedoel ik het knuffelgehalte en niet de doortastende vraagstelling) kon het schrijfwerk niet meer bijhouden. Waarom had Klaas zijn rapport niet voor wederhoor aan Demmink overlegd? U zegt wel dat u al het bewijs voor 2011 aan de OvJ ter beschikking heeft gesteld, maar was dat wel alles? En aan wie dan? Dick van Zijl OvJ en mevr. van der Zwan Zedendelicten Den Haag zegt u? Maar hoe kan het dan dat ik daarvan niets kan terugvinden in het dossier van de OvJ?

"Oeps, foutje bedankt!" Leliveld was in zijn eigen val gelopen en door de snelheid over zijn eigen woorden gestruikeld. Hoezo "strafdossier van de OvJ?" Dat is niet ingebracht als productie in deze zaak van de Roestige Spijker. Hoe komt hij daar dan aan? (Vermoeden redactie: uit het nog geheime dossier van het gerechtelijk vooronderzoek in de strafzaak, en daarmee frustratie van de rechtsgang!)

Tot slot werd er nog wat gevraagd over Langendoen's betrokkenheid in het onderzoek naar Bart X. en Alex van Maasdam, omdat Langendoen in de documentaire had gezegd dat dit 100% zeker was. Ook in die zaak heeft Klaas met meerdere betrokkenen gesproken tijdens zijn onderzoek.

Maar ook Langendoen maakte een voorkennis-fout: Hij meldde dat vanuit het Rolodex-onderzoek de naam Holthuis naar voren was gekomen als verdachte, maar ... ook dat recentelijk door twee mensen onder ede bij de AG van de Hoge Raad is verklaard dat "er op het politiebureau in Istanbul een troffeeënkast met een foto-collage hangt, die inhoudt dat er op die collage twee zeeschepen stonden, de Lucky-S en de Kismetin-1 en daar was een grote foto bij waar o.a. de heer Holthuis opstond. Het zal toch niet waar zijn dat we hier een bewijs vinden van de betrokkenheid van de heer Holthuis? Dat verbaasde mij bijzonder."

Op de vraag van Knijff wie die getuigen waren antwoorde Langendoen dat het om rechercheurs uit het kernteam Noord-Oost Nederland ging, maar dat hij de namen niet wist. Tot slot werd de bezoldiging van Langendoen besproken en die zou zijn vormgegeven in een toekomstige "resultaatsafhankelijke beloning".