• 04.03.2014 - dag 1 - Bart X.
• 05.03.2014 - dag 2 - Leen de Koter
• 05.03.2014 - dag 2 - Jaap Hoek
• 11.03.2014 - dag 3 - Anne Storm
• 15.03.2014 - dag 4 - Jacques van Huet
• 24.03.2014 - dag 5 - Klaas Langendoen
• 25.03.2014 - dag 6 - Bart Molenkamp

• 31.01.2014 - media - Hans Bakker (Martin Vrijland)
• 08.03.2014 - media - René Ficq (Volkskrant *)
• 22.03.2014 - media - Hans Vrakking (NRC)
• 23.03.2014 - media - Harry Borhghouts (Netkwesties)
• 29.03.2014 - media - Tjeerd Postma (AD)

De eerste oogst is binnen. Na zes dagen getuigenverhoor onder ede en enkele spontane openbare verklaringen van medewerkers van Justitie aan de media is één ding duidelijk geworden: Er is heel veel rook afkomstig van een alles verwoestende ondergrondse veenbrand. Het hele rijtje ministers vanaf Donner heeft het publiek en de Tweede Kamer willens en wetens voorgelogen. Het ministerie is doordrenkt met medeplichtigen die wettelijk strafbaar 1 zijn ex. art. 162 Sv.

Daarnaast is er heel veel de auditu (van horen zeggen) informatie onder de aandacht gebracht, zoals dat al vele jaren is gebeurd, waarvan moeilijk te onderscheiden is of dat nu primair afkomstig is van de oorspronkelijke bron, of secundair vernomen is vanuit de media. Dat onderscheid is belangrijk. Of de dader of getuige het rechtstreeks tegen je verteld heeft, of dat dit afkomstig is van het nichtje-van-de-buurman heeft een heel ander betrouwbaarheidsgehalte.

Hoe meer schakels er tussen zitten, des te minder zeker wordt de boodschap. Het aantal indirecte secundaire getuigen en indirecte secundaire slachtoffers is groot. Dat op zich geeft al de ernst van de zaak aan. Maar vanuit juridisch oogpunt kun je daar niets mee. De bewijskracht is te gering om iemand (of in dit geval hele groepen) te veroordelen. Wel is het ruimschoots voldoende om de noodzaak van een parlementaire enquête te rechtvaardigen.

Er is een forse hoeveelheid primaire informatie vastgesteld. Afkomstig van hoge justitiële ambtenaren en direct betrokkenen. Niet de eerste de besten. Deels onder ede, deels op schrift in media, op een dusdanige wijze verwoord dat deze haast als een notariële verklaring mogen worden aangemerkt. Ze zijn in ieder geval niet weersproken of gerectificeerd. Het HHC gaat proberen er een paar zuiverheden tussenuit te halen. Er is veel meer, maar binnen dit kader mag het onderstaande als feitelijk ingebracht bewijsstuk worden beschouwd.

slachtoffers	direct	indirect
	• Bart X.	• Burhan Kazmalı
	• Frank L.	• Koen Voskuil (en andere journalisten)
	• Osman B.	• diverse ambtenaren
	• Mustafa Y.	• diverse burgers
	• Hüseyin Baybaşin	• diverse overledenen?
		• Henk Krol?
(vermeende) daders	direct	indirect
	• mr. Joris Demmink¹	• mr. Joris Demmink²
	• prof. Ger van Roon	• mr. Harry Borghouts
	• Alex/Karel van Maasdam	• mr. René Ficq
	• Duitse Willie / Schmitz	• Anne Storm van 's Gravesande
	• Nico Langeveld
	• mr. Hans Holthuis	Velen in de gelieerde zaak Baybaşin
	• mr. Jan Wolter Wabeke	• Tayar Cettinkaya
	• mr. Wooldrik	• prof. Frank Bovenkerk
	• Emin Arslan	• et cetera, etc., etc., etc....
getuigen	direct	indirect
	• Rob Mostert	• Jan van den Brand
	• Mehmet Korkmaz	• Fred Teeven
		• Klaas Langendoen
		• Wim van der Pol
		• mr. Adèle van der Plas
onderzoekers	direct	indirect
	• Leen de Koter	• diverse bloggers
	• Jaap Hoek
	• mr. Hans Vrakking
	• Klaas Langendoen
	• Wim van der Pol
	• Koen Voskuil
	• Burhan Kazmali
witwassers	direct	indirect
	• mr. Piet Hein Donner	• diverse journalisten
	• mr. Ernst Hirsch Ballin
	• mr. Ivo Opstelten
	• diverse (in)directe daders

De affaire Joris Demmink en de gekoppelde Turkije-connectie is gecompliceerd. Het is zaak om dingen te scheiden en goed te definiëren. Zoals Bart Molenkamp al uitlegde aan de rechter-commissaris: een pedofiel hoeft nog geen misbruiker te zijn, net zo min als dat niet elke man die bewonderend naar Angelina Jolie kijkt een verkrachter is. Een afbakening van begrippen en toepasselijk kader (wettelijk, moreel, democratisch) is een voorwaarde om geen spraakverwarring te krijgen.

Naast de direct betrokkenen zijn er ook heel veel indirect betrokkenen. Daarmee ligt de ernst van deze affaire vast. Maar het probleem van het concept "indirect" is dat de causaliteit niet eenduidig vast staat. Ook al zijn verklaringen plausibel, daarmee is nog niet bewezen dat er geen alternatieve scenario's aan ten grondslag kunnen liggen. Henk Krol lijkt een slachtoffer van een politiek spel gespeeld door machtshebbers. Maar is dit het kamp Joris (incl. Donner cum sui) of zijn het andere krachten die, net als bij Pim Fortuyn rijzende sterren willen neerhalen om hun eigen positie te behouden?

Zo worden in bovenstaande overzicht ook dodelijke slachtoffers gemeld. Bijvoorbeeld chauffeur Rob Mostert. De doodsoorzaak zou zijn vastgesteld als "hartaanval". Een hartaanval is een symptoom van een onderliggend ziektebeeld. Vaatproblematiek? Vergiftiging/Medicatie? Stress? Uit de publicatie van het AD blijkt dat Rob last had van een "binnenvetter", namelijk zijn baas Joris D., die volgens Van Huet boos was op de "onredelijke eisen" van zijn chauffeurs. "Ze werden goed betaald en moesten niet zeuren." Maakt dat Joris (mede)verantwoordelijk? Ja. Is hij daarmee strafbaar? Nee. Verwijtbaar? Ja.

Met name het rijtje indirect betrokkenen is nog heel ver uitbreidbaar. En voor het herstel van de democratie zou het goed zijn als deze allemaal stuk voor stuk ter verantwoording worden geroepen. Het kan niet zo zijn dat ambtenaren die letterlijk en figuurlijk over lijken zijn gegaan om carrière en promotie te maken, dat dan ook daadwerkelijk krijgen. Via de pluk-ze-wetgeving dienen dit soort corrupte vergaringen, verkregen met crimineel gedrag en lidmaatschap van een criminele organisatie, van ze afgenomen te worden. De parlementaire enquête inquisiteurs gaan het nog druk krijgen.