Rechter zijn is niet makkelijk. Met een gebrekkige en eenzijdige schoolopleiding mogen en moeten zij de toekomst van daders en slachtoffers bepalen. Hoog in hun kraaiennest speuren zij naar een sprankje hoop aan de horizon. De telescoop, het prototype van kokerzicht en uitvergroting. Menen zij het beloofde land en de landing in zicht te krijgen dan raakt al gauw de rest van omgeving voor het oog verloren. Het heeft lang genoeg geduurd, oogkleppen op, snel naar huis, hamerstuk.

En dat gaat wel eens mis en dat noemen ze dan een 'dwaling' 1. Hoe men in de tijd van GPS-gestuurde navigatieapparatuur nog steeds kan verdwalen is mij een raadsel. Immers zelfs zonder die moderne apparatuur kun je navigeren. Als je maar op de signalen uit de omgeving let. Zonnestand, sterrenhemel, boomschors, indicaties ten overvloede. Met enkel een (moreel) kompas kom je in het leven een heel eind en blijf je op het rechte pad.

Maar rechters hebben een probleem. De wet schrijft voor dat ze een beslissing moeten nemen, ook als ze geen flauw idee hebben waar ze zich bevinden of waar ze naar toe willen. Full speed ahead. De VOC-maatschappij eist dat er winst wordt gemaakt. Opschieten. En dan komt het systeem van checks-and-balances om de hoek kijken. Het is prima dat er maar één kapitein op het schip kan zijn, maar dan moet deze wel naar zijn bemanning luisteren, en geen muiterij riskeren. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.

Op 14.04.2010 besliste 3 mr. R. van den Heuvel (in opdracht van de De Hoge Raad der Nederlanden 4) dat Lucia de B. werd vrijgesproken van de levensdelicten, waarvoor ze in 2006 tot levenslang was veroordeeld 5.

Lucia de B. zou zeven patiënten hebben gedood in de tijd dat zij als verpleegster werkte. Ze kreeg de zwaarst mogelijke straf, levenslang met TBS, een straf die niet eerder was toegekend in Nederland en die inmiddels door de Hoge Raad als 'juridisch onmogelijk' is bestempeld. Ton Derksen, hoogleraar wetenschapsfilosofie, schreef er een boek 6 over waarin hij laat zien dat niet alleen de straf ondeugdelijk is. Ook het bewijs is flinterdun. Het gerechtshof in Den Haag heeft zich laten leiden door negatieve beeldvorming, ondeugdelijk gebruik van statistiek, onjuist geïnterpreteerde medische gegevens en een kwaadwillende lezing van het dagboek van Lucia de B. Feitelijk is er een dader gezocht.

Morgen gaat de film (trailer 7) over dit schokkende verhaal in premiere. Rechters zouden zich rot moeten schamen, het boetekleed aantrekken en alles-op-alles zetten om dit soort 'dwalingen' naar de toekomst toe te voorkomen. Frits Bakker, voorzitter van de Raad voor de rechtspraak zegt hierover 8: "Dit was een horrorscenario. We hebben veel geïnvesteerd om zaken als Lucia de Berk te voorkomen."

Frits gaat, gelijk een Pontius Pilatus, in zijn artikel verder met het wassen van zijn handen in onschuld:

"Rechters blijven ermee zitten als ze iemand ten onrechte hebben veroordeeld, dat is het ergste dat ze kan overkomen. Ze vragen zich af of ze het beter hadden kunnen doen of voelen zich gefrustreerd omdat ze er alles aan hebben gedaan om tot een juist oordeel te komen. De meeste dwalingen ontstaan dan ook doordat rechters verkeerd worden voorgelicht, niet doordat ze niet goed opletten of het dossier niet goed lezen."

Hupsake, de schuld bij de anderen. "Niet doordat ze het dossier niet goed lezen." Maak dat de kat wijs. Een dossier van honderden pagina's wordt doorgebladerd, soms gelezen, maar zelden grondig bestudeerd. Zelfs professionele onderzoekers als de Rijksrecherche en de AIVD onderzoeken nauwelijks, zoals tijdens de verhoringen bij het Demmink-tribubaal wel is gebleken. Zelfs de oorspronkelijke aangevers zijn niet gehoord!

mr. R. van den Heuvel, die ook de vrijspraak van Lucia heeft gevonnist is de voorzitter van het Arnhemse hof dat in december uitspraak heeft gedaan in de artikel 12 procedure die door twee Turkse (vermeende) slachtoffers is aangespannen tegen de oud-SG Joris Demmink 9. Daarmee blijkt hij een integer rechter te zijn, die onafhankelijk en objectief durft te oordelen.

En ook de naam Ton Derksen komt weer naar boven als een integere onderzoeker die dit soort gerechtelijke dwalingen, tegen de gevestigde media en juridische orde in, durft te benoemen. Het gaat om de zaak Baybaşin waarvan zonder enige twijfel vast staat dat het OM èn de rechters niet veel geleerd hebben.

Frits eindigt zijn propaganda dan ook met: "Gelukkig zijn onze fouten meestal wel te herstellen, via hoger beroep en cassatie. De tijd doet soms zijn werk. In de zaak van Lucia de Berk heeft ons systeem uiteindelijk gewerkt, maar voor de mensen die het treft, is dat een zeer schrale troost."

Wat een vollomen onbenul is deze man. Het systeem heeft gewerkt? Wie binnen het systeem dan? Het waren immers externen die het systeem hebben aangesproken op hun blunders. En dan nog hielden ze zich aanvankelijk doof voor iedere opmerking die hun gezag zou kunnen aantasten. "Wij rechters weten het beter en hebben het laatste woord. Pech gehad." Nou nee dus.

En dan de opmerking Onze fouten te herstellen??? Levens zijn onherstelbaar en volledig verwoest. En dan denkt deze 'voorzitter' dat hij met een paar loze woorden 'schrale troost' kan bieden aan mensen die, zelfs als ze vrijkomen, nog steeds levenslang geestelijk verminkt zijn? Man, ga je rotschamen! Met zo'n instelling wens ik jou en het hele rijtje er-is-nog-geen-spoor-van-rook tot en met een-minister-liegt-niet zelf levenslang slapeloze nachten toe.