Enkele maanden geleden schreef het HHC : "Het zou dan zomaar kunnen dat het 100e jaar van het Vredespaleis 1 in Den Haag decor wordt van een volgende historische gebeurtenis."...

De relatie tussen ICC en Nederland is een bijzondere. Tijdens de ICC-oprichtingsconferentie in Rome in 1998 beloofde Nederland de eerste tien jaar (vanaf de start op 01.07.2002) de huisvesting van het ICC te betalen. Die periode was in 2012 afgelopen.

In 2015 zal het nieuwe onderkomen 2 te Scheveningen klaar zijn. Tot die tijd moet er 6 miljoen euro per jaar voor de huur betaald worden, terwijl de Haagse economie voor meer dan 60 miljoen per jaar aan voordeel 3 zou hebben. En als we minister Ploumen moeten geloven heeft de Nuclear Summit ook al meer dan 1,5 miljard opgeleverd 4. Nederland heeft daarom zeer genereus besloten om tot 2015 de helft van de huur (lees: 3 jaar 3 miljoen) te betalen 5. Zeg maar een soort airmiles of spaarzegeltjes bonus, van het type sigaar uit eigen doos.

Verder wil Nederland niet te veel met het ICC te maken hebben, bang voor een invasie van de Amerikanen 6. Onze laffe Nederlandse overheid ten voeten uit: wel de lusten niet de lasten. Gisteren besloot de Hoge Raad 7 dan ook dat Nederland niet verplicht is drie Congolese getuigen die bij het ICC gedetineerd zitten, van het Strafhof over te nemen. Met vooruitziende blik, of het HHC goed gelezen hebbende, wil de Hoge Raad zeker stellen dat ook haar leden niet uitgeleverd zullen worden...

Artikel 15 van het Rome Statuut 8 stelt: "The Prosecutor may initiate investigations proprio motu on the basis of information on crimes within the jurisdiction of the Court.".

Deze jurisdictie wordt verkregen vanuit de artikelen 7 juncto 5
Crimes against humanity, waaronder:

• lid 1 e: "Imprisonment or other severe deprivation of physical liberty in violation of fundamental rules of international law;" en

• lid 1 k: "Other inhumane acts of a similar character intentionally causing great suffering, or serious injury to body or to mental or physical health."

De volgers van deze onverkwikkelijke zaak weten het inmiddels wel. Onze overheid heeft in de negentigerjaren criminele (drugs)activiteiten ontplooid die nog steeds doorwerken, en waarover consequent, tot op de dag van vandaag 9, gelogen wordt. Zwart-op-wit. Tegen het Parlement. De overheid gaat heel ver, te ver, in het proberen haar misdaden te verbergen. Zo ver dat er onnodig, en zonder enige rechtsgrond, slachtoffers onder burgers vallen. Met de afwezigheid van legitimiteit hebben we te maken met door ambtenaren (persoonlijk aansprakelijke individuen!) uitgevoerde misdaden tegen de menselijkheid.

Zo staat inmiddels vast dat Hüseyin Baybaşin, de Koerdische 'Nelson Mandela', in 1995 zonder enige verdenking of rechterlijk arrestatiebevel is opgesloten. We zijn nu meer dan 18 jaar verder en de overheid weigert tot op de dag van vandaag de door haar gemaakte fouten te corrigeren. Willens en wetens!

Artikel 160 Sv zegt dat een ieder die deze wetenschap heeft zijn/haar burgerplicht moet doen. En omdat het misdaden van de overheid zelf betreft hoort de Rijks Recherche 10 dit te onderzoeken. Maar zij mogen dat niet zonder eerst opdracht te krijgen van het College van P&G, welke uitgerekend zelf een potentieel verdachte is. Vandaar dat het HHC vervolgens de aangifte opnieuw heeft ingediend bij de President van de Hoge Raad 11.

Het verzoek was met opzet vrij simpel, beknopt en begrijpelijk gehouden 12. Ook de beschikking van Interpol 13 is toegezonden, en voor de rest heeft het HHC eigenlijk al veel voorwerk gedaan en op deze website gepubliceerd. Zelf nadenken hoeven ze niet meer. Alleen nog maar de zaak oppakken.

Van mr. Hans Storm 14 ontving het HHC gisteren een officiële reactie 15. En niet zo maar een reactie, maar een schandalige reactie. En dan ook nog eens niet spontaan maar na uitvoerig aandringen en ze (het Hoogste Rechtsorgaan !) te wijzen op hun wettelijke plicht.

Het HHC gaat heel zuiver en zorgvuldig te werk. Vandaar dat u ook de onderliggende bewijsstukken krijgt gepresenteerd. Ik vraag u niet, gelijk een als-een-minister-dat-zegt-dan-is-het-zo Opstelten, om mij op mijn blauwe ogen te vertrouwen. U mag het zelf nalezen en uw eigen conclusies trekken.

Het antwoord van Hans bestaat uit vier delen:

• 1 - de herhaling van mijn vraag;
• 2 - een deel over de "behandeling" door Diederik Aben;
• 3 - een smoes over geen bevoegdheid;
• 4 - een aantijging over onzorgvuldig handelen van het HHC.

Om maar met het laatste te beginnen: De helft van de brief gaat over dat de Hoge Raad mij verwijt onzorgvuldig te handelen? De overheid doet niets anders 16, is daarvoor in de Snowden-affaire op de vingers getikt, en blijft maar door gaan. Maar dat is niet mijn excuus. Ik heb helemaal geen excuus nodig, maar geef u wel een uitleg.

Omdat de overheid voortdurend onrechtmatig handelt wil dat nog niet zeggen dat ik dat terug zal doen. Als iedereen zich zou gedragen zoals de overheid doet dan is het hek van de dam.

Om te beginnen heb ik een hekel aan telefoon. Ik werk liever per e-mail, en als ik al een mondelinge afspraak maak dan stuur ik altijd een schriftelijke gespreksbevestiging (zie hier linksboven). Verder weet ik dat de overheid een van de grootste leugenaars is, vandaar dat ik belangrijke stukken per aangetekende post zend. Anders durven ze te zeggen dat ze het zogenaamd "nooit hebben ontvangen". En uit de IAB affaire blijkt ook dat ze het nogal eens "niet kunnen vinden". Een tweede wat ik daarbij altijd doe is een kopie zenden aan een paar onafhankelijke getuigen, zoals in dit geval de Vaste Kamercommissie van Justitie. Heel zuiver allemaal, want ik heb niets te verbergen.

Ik ben te vaak bedonderd door onze overheid. En die onbeschofte plichtsverzuimers denken daar mee weg te kunnen komen. Ze reageren grofweg nergens op of antwoorden hooguit per telefoon om maar geen bewijsstukken achter te laten. Rechtszaken mogen niet opgenomen worden om hun eigen fouten niet vast te laten leggen. En vervolgens moet je je als onschuldig burger tegen een malverserende overheid onder 'ambtseed' maar zien te verdedigen met gebonden handen? Dat is geen rechtvaardigheid.

Het HHC was overigens helemaal niet van plan om dit gesprek te publiceren, want anders heb ik er nog veel meer en was deze opname namelijk vorige week al op internet verschenen. Het enige wat ik daarmee beoog is bewijs te verzamelen uit zelfverdediging, indien nodig. De reden waarom ik dit nu alsnog wel aan u geef komt enkel voort uit de beschuldiging van Hans Storm, daarmee mijn gerechtvaardige zorg en motivatiegrondslag bevestigend. Het zou niet nodig moeten zijn! Hans verwijt mij onzorgvuldig te handelen. Vandaar dat u de exacte toedracht mag weten en zelf kunt constateren hoe zorgvuldig het HHC te werk is gegaan, waarbij de vraag zich voordoet of de Hoge Raad (in casu als instituut en niet als rechtsprekend orgaan) zelf wel zorgvuldig te werk is gegaan, zoals bedoeld in artikel 3:2 Awb 17:

1. De aangifte / het verzoek was aangetekend verzonden. Men kon er niet omheen dat dit was ontvangen, hoewel dat in eerste instantie wel werd geprobeerd.
2. De aangifte / het verzoek werd niet in behandeling genomen. Vandaar dat ik daarop heb moeten aandringen. Luistert u zelf maar.
3. Vervolgens weigerde de Hoge Raad zich schriftelijk te commiteren, tewijl de Awb o.a. in artikel 4:3a 18 maar ook in de Procesregeling bestuursrecht 2013 19 zulks voorschrijft.

Het proprio motu beginsel, wat u hierboven ook zag bij het ICC, houdt in dat de Procureur-Generaal uit eigen beweging onderzoek kan starten. Artikel 83 RO 20, wat de Hoge Raad heel goed kent omdat het dat graag als smoes misbruikt (détournement de pouvoir) om niet te hoeven motiveren (schandalige luiheid), geeft de Hoge Raad weldegelijk die bevoegdheid. Naar mijn rechtsopvatting pleegt meester Stom met zijn brief dan ook valsheid in geschrifte.

En ook als onze Hoge Raad de wet niet zo goed kent dan kunen ze gewoon op hun eigen website lezen dat de Raad een aantal bijzondere taken 21 heeft, waaronder een adviserende taak 22 en het vervolgen van ambtsmisdrijven door ministers 23. Dat "een dergelijke opdracht nog nimmer is verstrekt" maakt dat niet anders.

Het is juist dat de procureur-generaal niet naar eigen inzicht tot strafvervolging mag overgaan. Maar het gerechtelijk vooronderzoek kan, en moet alvorens advies te kunnen uitbrengen, weldegelijk binnen het mandaat worden uitgevoerd. Het daaraan onttrekken lijkt mij allemaal een beetje te veel op wat Hans Vrakking in de Rolodex-affaire te horen kreeg "Waar ben jij nou mee bezig?".

Iets vergeblijkbaars zagen we onlangs in Turkije gebeuren, alwaar er snel even een wet door heen geperst werd 24 dat stelt dat er geen onderzoek naar corruptie van Ministers mag worden uitgevoerd zonder hen eerst in te lichten. In Turkije hebben ze daar tenministe nog een wet voor, maar waar Hans zich op baseert is mij een raadsel. Bang voor zijn baantje misschien?

Naar mijn idee zit onze overheid vol met dit soort machtsmisbruikers en plichtsverzuimers. En dat gebeurt in alle regionen. Ik wees u al op de 'afpersende' Haagse Deken en de 'valsheid in geschrifte plegende' Hof van Discipline. En ook nog lager, zoals de 'vergissingen' van OvJ's als Hugo Hillenaar 25 en vele anderen, die het verpesten voor de wel goedwillende en integeren onder hen. Dat rottingsproces moet gestopt worden.

En de beste manier om dat op te lossen is via de top. Wanneer je een slang wilt uitschakelen hak je zijn kop af en ga je niet aan zijn staart trekken. De rest van het serpent wordt daarna een stuk makkelijker om uit te schakelen, wanneer de steun van bovenaf is verdwenen.

De verleiding is dan ook groot om, in navolging van het Openbaar Ministerie zelf, een voorgedrukt formulier te maken waarmee er 5000 (straf)aangiftes tegen de overheid kunnen worden ingediend bij het Internationaal Strafhof. Eentje (die van ondergetekende) zal in ieder geval gaan. En om Hans cum sui verder tegemoet te komen heeft het HHC ook al voor hen uitgezocht of het ICC ontvankelijk is. En dat is zo, hetgeen een geruststelling is voor de burger die ook al niet zo veel vertrouwen heeft in de doortastendheid van het Europese Hof.

Maar de procedurevereisten stellen ook dat indien er sprake is van een herstelbaar verzuim, zoals in casu, de overheid de gelegenheid moet krijgen dit herstel uit te voeren. En aangezien het HHC uiteraard wil voldoen aan de zorgvuldigheidseisen krijgt de Hoge Raad nog vijf werkdagen de gelegenheid om de verzuimherstelprocedure aan te vangen. Soepel toch?