U kent de TV-series wel. Deskundige rechercheurs, zoals in de zaak van Marianne Vaatstra, bijgestaan door een nog deskundigere Peter R. de V. 1, ruiken bloed. Ze zien het niet, waardoor ze tot de conclusie komen dat het slachtoffer al dood moest zijn voordat ze vermoord werd. Alleen was deze moord niet perfect. En de onderzoekers ook niet.

Er was namelijk een aansteker 2 achtergelaten, waarin -het was even goed zoeken met de nieuwste forensische technieken want het was nog niet eerder gevonden- een stukje van een haartje in het mechaniek was komen te zitten. En -oh groot geluk- bevatte dat minuscule haarfragmentje ook nog eens een stukje haarwortel. Dat, samen met de Koerdische inscriptie 3 'Zacolis' op de aansteker, wees erop dat de dader Baybaşin moest zijn. Alleen had hij een alibi. Hij zat in de gevangenis te kijken naar een SBS6-uitzending van Peter R. de V. Het was veertien jaar lang bijna de perfecte moord.

Maar een jaar daarvoor in 1998, had Baybaşin wèl de perfecte moord gepleegd. Hij had namelijk iemand gebeld met de vraag om een Amerikaanse arts naar hem te laten terugbellen. "All you have to do is to make him call.". Opnieuw, net als bij Marianne Vaatstra, geen bloed gevonden. Maar deze keer ook geen lijk. Helaas had Baybaşin geen alibi. De telefoon-tap-centrales van Plasterk hadden het vastgelegd 4 en daarmee kon Baybaşin alsnog tot levenslang veroordeeld worden. Jammer dat hij niet, net als Volkert van der Graaf, de trekker zelf had overgehaald want dan was hij allang vrij geweest en had hij nog staatsbeveiliging gekregen ook.

Bloed is een lichaamsvloeistof wat via circulatie door vaten het transport verzorgt van chemische stoffen, zoals zuurstof en suiker, cellen en warmte. Het meest in het oog springende kenmerk is de rode kleur, wat afkomstig is uit het pigment in hemoglobine, een aromatische porphyrine structuur wat ijzer bevat. Het onderliggende chemische proces van aanmaak en afbraak is voor de leek allemaal niet zo interssant, behalve dan datgene wat wij als leken met het blote oog kunnen zien.

Los van wat u straks in de uitleg zult zien over lichtverstrooiing en de dikte van de bovenliggende huidlagen is bloed wat zuurstof bevat roder dan niet geoxygeneerd bloed. Wanneer er een bloeding optreedt zal de kleur gelijdelijk veranderen. Rood wordt blauw. En dat blauwe bloed wordt in de huid door macrofagen weer afgebroken tot biliverdine en bilirubine (en verderop in de galblaas en darm tot urobiline en stercobiline). Het biliverdine is groen en langzaam wordt het mengsel van blauw en groen omgezet tot bilirubine wat geel is (geelzucht). Totdat alles geel is geworden en daarna verdwenen. Daarnaast heb je nog de bruine korstvorming, wat een ingedroogd papje is van bloed met cellen.

Kleurverval: ROOD - BLAUW - GROEN - GEEL - NIETS

Prof. dr. Maurice Aalders is als bijzonder hoogleraar Forensische Biofysica verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. Aalders doet onderzoek op het grensvlak van toegepaste natuurkunde, scheikunde en biomedische wetenschappen.

Door zijn kennis toe te passen in zijn onderzoek op de leeftijdsbepaling van blauwe plekken als hulp bij het vaststellen van kindermishandeling ontstond een nieuw vakgebied, de forensische biofysica. Aan de kleurontwikkeling kan hij de ouderdom van blauwe plekken inschatten.

Bestaat de perfecte moord? De perfecte moord is zo volmaakt dat er niet eens wordt gedacht aan een misdrijf. Hoe doorzie je als forensisch speurder dan toch dat er opzet in het spel is? Professor Aalders laat in een bijles speciaal voor AG E.A.F. Roelofs 5 zien hoe je via innovatieve technieken een moordenaar op het spoor komt en welke ontwikkelingen er op dit gebied gaande zijn. In de serie van de Universiteit van Nederland 6 leert hij u hoe Baybaşin justitie te slim af was en toch werd veroordeeld.

Wilt u nog meer weten over deze techniek van de perfecte moord? Op 12 mei a.s. komt het boek van Ton Derksen uit. Voor een voorproefje kunt u alvast terecht op de site van de BS-foundation 7