Bekijken we het Curriculum Vitae 1 van JD dan zien we dat hij, 19 jaar na zijn studie en aantreding bij de overheid, DG Rechtspleging was geworden. Gewone rechtspleging weliswaar. Immers per Wet van 13 mei 1948 werd de bijzondere rechtspleging 2 en daarmee het op 05.11.1945 ingestelde DGBR (Directoraat-Generaal voor Bijzondere Rechtspleging) opgeheven. Kennelijk werd verondersteld dat er geen misdrijven tegen de veiligheid van de staat, waaronder collaboratie, hoog- en landverraad zouden worden gepleegd. Vergissing of opzet? Een bepaalde kandidaat Von Lippe-B. kwam immers in aanmerking als potentiële klant. Pas eind 2013 werd voor het eerst weer een nieuw (volks)tribunaal ingesteld.

JD was in 1990 inmiddels opgeklommen tot plaatsvervangend minister Hirsch Ballin, of zo u wilt plaatsvervangend lintjesknippende Koningin, en mocht op het schavot plaatsnemen. De Leeuwarder Courant maakte daar op 25.06.1992 nog een mooi plaatje van.

Echter volgens Peter R. de V. was "meneer Demmink 20 jaar geleden een totaal onbekend persoon" 3. En hij kan het weten want hij heeft maar liefst 2½ maand onderzoek naar deze affaire gedaan, inclusief het niet verhoren van de slachtofers.

Bekijken we het, waarschijnlijk onvolledige, toerschema op MeldDemminkDirect 4 dan zien we dat hij in de vorige eeuw in ieder geval de volgende landen heeft aangedaan:

Italië ('75), Aruba ('78), Curaçao ('79), Suriname ('81), Thailand ('81), Suriname ('83), Turkije ('86), Tsjechië ('88), Aruba-Curaçao-Venezuela ('89), Griekenland ('93), Turkije ('95), Hongarije ('96), Polen ('96), Turkije ('96), België ('97), Tsjechië ('97), Turkijke ('98), Tsjechië ('98), Turkijke ('99).

Er werd wat afgereisd, al dan niet met dienstauto. Zoals Anneke Storm zei: "Dan heb je ook eens wat". Volgens getuigenverklaringen zou ook in het binnenland bezoeken aan de Opera, Sail Amsterdam, Anne Frank plantsoen, en andere locaties zijn gebracht, waarbij de chauffeur soms voor op de motorkap moest wachten tot de vertrouwelijke (dienst)zaken waren afgewerkt.

Naast de bijzondere belangstelling voor de Balkan-landen 5 valt ook op dat de overzeese provincies werden aangedaan ('83 en '89) vanuit DG-POL bij justitie, en niet langer meer defensie. De zaak Joran van der Sloot speelde toen nog niet.

Maar de interesse van het HHC ligt voornamelijk bij Turkije 6 en Griekenland 7. Met name het aspect van de tegengestelde overheidsverklaringen geven aanleiding tot aanvullende vragen. Gezien de aard van de functie (internationale aangelegenheden) en de getoonde reislust op overheidskosten is het aannemelijk dat er meer Turkije bezoeken zijn verricht dan wordt toegegeven.

In het bovenstaande schema kunt u zien dat er officiële jokkebrokken zijn. En valsheid in geschrifte plegers. Dat kan niet worden toegestaan. Vandaar dat het HHC om opheldering heeft gevraagd. Maar het Ministerie van Justitie weigert die over JD te geven 8, en over de DG-voorlichting wordt gelogen. Opnieuw en herhaald wordt willens en wetens onjuiste informatie verstrekt. Als ze denken dat ze daarmee het HHC met een kluitje in het riet kunnen sturen zitten ze er wel heel erg ver naast. Zeker nu er al een strafaangifte 9 ligt tegen het ministerie zouden ze inmiddels beter moeten weten.

De opgegeven reden (we trekken de openbaarheid terug vanwege het strafrechtelijk onderzoek) is natuurlijk volstrekt belachelijk. In Juni 2010 is een dergelijk verzoek immers ook al gepubliceerd 10. En ook toen kwamen ze al met de voorgedrukte smoes van "enkele jaren geleden zijn de werkagenda's conform de van toepassing zijnde selectielijsten vernietigd". Ja u leest het goed: vernietiging van bewijsmateriaal en daarmee een strafbaar feit gepleegd door het ministerie van justitie. Zwart op wit.

Maar justitie gaat verder met liegen (lees: valsheid in geschrifte plegen). De plv. Secretaris-Generaal J.M. (Anneke) van Zanen-Nieberg, RA 11, thans werkzaam op het ministerie van financiën, schrijft onder punt 6 dat ze het dossier over 23.10.1996 bekend zal maken en bijsluiten. Maar dat heeft ze helemaal niet gedaan. Het vereistte opnieuw WOB-verzoeken en eerst vorige week (28.04.2014) 12, vier (!) jaar later, wordt dit ene document na aandringen vrijgegeven.

Onder punt 8 wordt gevraagd naar de ambtenaren van het ministerie van Justitie die op 10 en 11 oktober 1996 in Antalya aanwezig zijn geweest op de Atlantische Raad van de NAVO. Het antwoord van Anneke luidt dat ze niet beschikt over de gevraagde informatie. Maar duidelijk is dat het accent van de vraag ligt op de aanwezigheid in Turkije en niet op de what's-in-a-name van de bijeenkomst. Het ging namelijk om een TROIKA bijeenkomst (pag.22 6.1.1) van de OSCE 13. Dat wist ze of behoorde ze te weten, waardoor de desinformatie haar extra aangerekend mag worden.

Ons Ministerie van Justitie begrijpt haar eigen wetgeving niet. De WOB is heel duidelijk: uit eigen beweging wordt verantwoording afgelegd en inzicht gegeven in de procedures en besluitvorming. Maar nee, ze kronkelen in alle bochten, strooien overal zand tussen de raderen, en schromen niet om wetten te overtreden, teneinde . . . te verbergen. Een beter voorbeeld van een criminele organisatie lijkt mij niet denkbaar.

De in 1948 opgeheven wet moet dan ook maar snel weer worden opgepoetst, inclusief de destijds nog beschikbare doodstraf. Al die dienstreizen hebben de belastingbetaler al genoeg gekost. Als we nu ook nog worden opgezadeld met de levenslange hotelkosten voor deze zeer omvangrijke organisatie, dan komen we nooit uit de recessie. Wellicht kan de EU wat ontwikkelingsgeld beschikbaar stellen om in Nederland een fatsoenlijk rechtssysteem op te zetten.