Gevangen sinds 24.12.1995: jaren   -   dagen  uren  seconden

In de 2003 TV-uitzending van Zembla 1 laat de oud-MID'er geluidsdeskundige Hans van der Ven (gisteren ook aanwezig) zien hoe in één fragment van een telefoontap twee verschillende signalen achter elkaar zijn geplakt:

• A: kleine amplitude (uit gesprek 1)
• B: overgang, geen enkel signaal, zelfs geen achtergrondruis
• C: grote amplitude (uit gesprek 2)

Duidelijker zichtbaar voor de leek, zodat zelfs rechters het kunnen begrijpen, kan het haast niet. Gesprek 1 en 2 zijn niet tegelijk opgenomen, hoewel dat wel gesteld wordt. Maar het gaat verder. Zoals we GSM, UMTS en G4 signalen hebben, hadden we in de negentigerjaren verschillende GSM-frequenties. De meesten weten wel dat er bijv. een 900 en 1800 Mhz band bestaat, en dat je met een Nederlands toestel niet via de Amerikaanse 1900 Mhz band kunt bellen. Maar de details zijn nog veel verder ondergesplitst.

Kijken we hoe de onderverdeling in het Nationaal Frequentieregister is 2 dan zien we dat Orange, Telfort, KPN, Vodafone een verschillende carrier hebben van resp. 925.9, 927.3, 939,1 en 948.1. Wat wij dus de "900-band" noemen is verder te onderscheiden. Met dit soort onderscheid is te zien hoe verschillende signalen onmogelijk bij elkaar kunnen horen. Je kunt niet van provider wisselen en het gesprek voortzetten zonder eerst opnieuw te 'handshaken' of een toestel tijdens het gesprek te wisselen zonder een nummer in te toetsen. Het bewijs moet dus verknipt zijn.

Maar er zijn meer verschillen opgemerkt. Neem bijvoorbeeld weer de afbeelding hierboven, maar nu een ander deel A, B en C. In deel A en C hoor je op de achtergrond kinderstemmen, maar in deel B (waarin een belastend nummer wordt doorgegeven) niet. Deel B is er dan tussenin geplakt. Of nog een ander voobeeld: In deel A zoekt Baybasin iemand al drie jaar, en in deel C zegt Baybasin dat hij net van deze persoon gehoord heeft. Dan moet deel A drie jaar later zijn opgenomen dan deel C, en kan dus niet vooraan in het gesprek komen. En zo had prof. Derksen tal van voorbeelden.

Het Turkse OM klaagt Baybaşin aan wegens bezit van 80 kg drugs, terwijl hij op dat moment in de Turkse gevangenis zit. Het Nederlandse OM hoort Baybaşins stem op een tap, terwijl hij in een Nederlandse gevangenis zit. In dit dossier kan alles: iemand die op hetzelfde moment op twee plaatsen tegelijk is, een gebouw dat op twee plaatsen staat, een zaterdag die op een zondag valt, een begrafenis die op drie verschillende dagen plaats vindt, een liquidatiepoging die alleen in de verbeelding van het OM bestaat.

Een wetenschapper houdt alle opties open. Geen vooroordeel. 'Elk nadeel hep zijn voordeel.' Een negatieve uitslag is ook een positieve uitslag. Wasmiddel Z wast schoner dan product X. En zo niet, dan wast X schoner dan Z. We hebben dat recentelijk nog gezien bij het fenomeen Riouwstraat 13 3. Het kan een wetenschapper niet schelen wat de uitkomst wordt, als die er maar eenduidig komt.

Er is een hypothese/stelling. "Er is niet gemanipuleerd". En vervolgens is er maar één van twee antwoorden mogelijk:

(1) Inderdaad, manupulatie kon niet worden aangetoond of
(2) Nee, de stelling wordt verworpen, want aangetoond is dat manipulatie wel heeft plaatsgevonden.

Meer wilde prof. Ton Derksen niet. Geen nevenvragen over WIE heeft dat dan gedaan of WAAROM is dat gedaan, want dat leidt alleen maar af van deze onderzoeksvraag. Voor de rest kan een vervolg-onderzoek worden ingesteld, maar niet nu. Dat was ook de voorwaarde van Derksen. Hij wilde alle data ter beschikking hebben en vrij zijn om iedere conclusie te trekken die hij maar wilde.

De volgende stap die hij maakte was te kijken naar alle bewijzen die er lagen zonder de telefoon-taps daarin te betrekken. Zeg maar de nul-meting. Was Baybaşin een zakenman (de onschuld presumptie) of een grote drugsdealer (de vooringenomen aanname). Hij zet de aangevoerde 16 bewijsmiddelen (boek pag. 59) naast elkaar en kijkt bij welk scenario die passen.

#	land	omschrijving	zakenman scenario	drugsdealer scenario
BM 1		Turkije voert een grootscheepse drugshandel 4 op, maar de Turkse rechtbank spreekt Baybaşin hiervan vrij.	+	-
BM 2		Engelandse Customs & Excise zoekt naar drugsgerelateerd geld. Ze hebben niets gevonden.	+	-
BM 3		Nederlandse CID zoekt 4 jaar lang naar drugsgerelateerd geld. Ze hebben niets gevonden 5.	+	-
BM 4		Israëlische inlichtingendienst zoekt maar vindt niets.	+	-
BM 5		Interpol screent maar vindt niets.	+	-
BM 6		Amerikaanse FBI weet niets van criminiele activiteiten van Baybaşin.	+	-
BM 7		Belgische geheime dienst weet niets van criminiele activiteiten van Baybaşin.	+	-
BM 8		Drie Turkse agenten X1, X2 en X3 hebben nooit iets drugsgerelateerd gehoord in de taps.	+	-

Wanneer je uitgaat van "schuldig-als-hel" (de paranoïde variant van de dolgedraaide complottende overheid) dan horen ze bij het woord "auto" 'grijp dat slachtoffer' en bij maak hem "koud" 'moord'.

Ga je daarentegen uit van de onschuldvariant (zoals onze wet bedoeld is) dan horen normale mensen (zonder-die-paranoïde-stemmen-in-je-hoofd) gewoon: breng hem de "autosleutels" en laat hem mij even "terugbellen".

Volkomen terecht nam Derksen dan ook geen genoegen met de methode van onze [ ] geschikt, [x] ongeschikt NFI-"deskundige" professor doctor Ton Broeders, die enkel de 'auditieve methode' hanteerde: "Ik heb effe geluisterd maar niks bijzonders gehoord hoor." Fit for purpose. Welk doel, vraagt Derksen zich dan af. Het HHC is wat minder mild. Broeders is not fit for purpose. Niet alleen ontslag op staande voet, maar strafrechtelijke vervolging graag!

Prof. Derksen hanteert zelf dan ook vijf verschillende en onafhankelijke methoden van onderzoek. Naast de (1) auditieve analyse, paste hij extra toe de (2) signaalanalyse, (3) intern-inhoudelijke analyse, (4) extern-inhoudelijke analyse en (5) externe analyse. Voor een beknopt onderscheid kunt u de handout 6 bekijken en voor een gedetailleerde uitwerking wordt u verwezen naar het boek 7.

De persconferentie werd gehouden in het ISVW centrum te Leusden. Daarbij was uiteraard de advocate van Baybaşin aanwezig, maar ook rechercheur Klaas Langendoen en de MID-signaal-deskundige Hans van der Ven. JD-tv heeft opnames gemaakt, en ook de NOS gaf acte de presence. De presentatie was gedetailleerd en werd ondersteund met een power-point beamer waarop het publiek details kon mee lezen. Met kleur werden tekstuele verschillen aangegeven.

Het aanwezige publiek werd al snel duidelijk dat de telefoon-tap smurf veel van de opnames gesmurft had, waardoor het leek of Baybaşin tegen smurf had gezegd dat hij moest smurfen, hoewel de tap-smurf stelde dat er in werkelijkheid gesmurft werd.

En of dat nog niet genoeg was hadden we ook nog de vertaal-smurf die zei dat er smurf stond terwijl er gewoon smurf bedoeld werd. Helemaal bont maakten ze het toen er wel smurf was gezegd, maar dit gewoon uit het tap-verslag was weggemurft.

De conclusie van prof.dr. Ton Derksen
• Algemeen: tegenover de Turkse aanklacht, waarvan de Turkse rechter al gezegd heeft dat het niet klopt, staan verklaringen van vijf geheime diensten die zeggen niets belastends en drugsgerelateerds bij Baybaşin gevonden te hebben.

• Drie specifieke aanklachten van het Nederlandse OM, overgenomen door het hof, deugen niet vanwege bedrog met taps en bedrog door het Nederlandse OM zelf.

• Elf door het hof voor bewijs gebruikte telefoongesprekken vertonen 101 signalen van manipulatie. Hieronder zijn alle inhoudelijke telefoongesprekken die het hof aanwijst oor de Öge-zaak, Kentucky-zaak en de heroïne-zaak (Eén telefoongesprek wordt gebruikt om te bewijzen dat de Nederlandse politie het juiste telefoonnummer van Baybaşin had).

• Het is hoogstwaarschijnlijk dat de Turkse politie/OM en de Nederlandse politie/OM hebben samengewerkt in bedrog.

We hebben dan ook niet met een "dwaling" of een enkelvoudig bedrog te maken, maar met een opeenstapeling van bedrog op bedrog op bedrog; (1) De geluidsopnames zijn vervalst; (2) De vervalste opnames worden vervalst vertaald; (3) De vervalste-vervalste-uitwerkingen worden vervalst via selectie door het OM; (4) het vervalste-vervalste-vervalste bewijs wordt vervalst doorgegeven aan de rechter. Een organisatie dus met tentakels op internationaal niveau en op alle geledingen van operationeel tot ministerieel.

Het HHC kent de zaak Baybaşin als geen ander. In tegenstelling tot naamgenoot prof. Ton (Derksen dus, niet Broeders) kent het HHC zowel Baybaşin als Turkije persoonlijk. Door niemand minder dan door de Turkse premier Erdoğan wordt het fenomeen tap-manipulatie bevestigd 8. Wanneer we meewegen (wat Ton Derksen niet heeft gedaan) dat tijdens de IRT-affaire door Nederland in Istanbul een tap-installatie is aangebracht en we weten dat er bij het drugsonderzoek nauw werd samengewerkt dan kan de laatste conclusie van Derksen alleen maar als een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid worden aangemerkt.

Om rechterlijke termen te gebruiken: het is niet onaanemenlijk geworden dat het Nederlandse politionele opsporingsapparaat in deze zaak door en door corrupt gehandeld heeft. Derksen stelt "Ik heb geen idee tot hoever het bedrog zich uitstrekt. Het zou beperkt kunnen zijn tot een handvol manipulanten te midden van professionals die over zo'n mooi resultaat heel opgetogen zijn." Tot slot eindigt zijn voorwoord met de opmerking "Iedereen die zoekt naar nieuwe informatie over iemand die niet met name is genoemd (tijdens de voordracht werd aangegeven dat hiermee Demmink bedoeld werd, red.) moet ik bij voorbaat teleurstellen. Die informatie staat hier niet in."

Daarmee heeft Derksen het complot wat door de Volkskrant 9 genoemd wordt noch bevestigd, noch ontkend. Hij heeft er simpelweg geen onderzoek naar gedaan. Hij heeft telefoontaps beluisterd en in die tijd (voor 1998) kende Baybaşin de oud-SG van het Nederlandse ministerie van Justitie helemaal niet. Baybaşin heeft destijds de naam Demmink dan ook nooit door de telefoon genoemd, waardoor die naam ook niet in het boek voorkomt. Hij staat namelijk niet op (enkel) deze onderzochte tapes.

Derksen beëindigt zijn boek met de conclusie "Taps vormen aldus een grote risicofactor voor een eerlijk proces en bedrog blijft voor de rechter gemakkelijk onzichtbaar. Voor een onschuldige produceren taps en bedrog tezamen een horrorscenario." Dat is jammer. De aanbeveling als aanvulling op de conclusie ontbreekt. Een wetenschappelijk boek hoort niet alleen te concluderen maar ook advies te geven. Het HHC zal die derhalve alsnog à titre personel aanbieden:

• Er moet aanvullend onderzoek worden verricht naar de kwantiteit en kwaliteit van bedrog:
   - Wie waren allemaal betrokken in dit corruptie complot?
   - Wat is de oorsprong van het bedrog?
   - Wie had de eindregie in het bedrog?
   - Wat is de motivatie die leidde tot het bedrog?
   - Wat is er gebeurd met mensen die niet wilde meewerken aan het bedrog?
   - Waardoor kon het bedrog geëfectueerd worden?
   - Waarom zijn rechters zo slecht opgeleid dat ze dit niet doorzien?
   - Hebben rechters het niet doorzien of hebben ze juist bewust meegewerkt?
   - Welke maatregelen kunnen worden getroffen om manipulatie tegen te gaan?
   - Welke checks-and-balances kunnen worden ingebed voor een betere controle?
   - Welke landen, en op welke wijze, hebben toegang tot onze tap-data?

   - En ga zo maar door...

• Er moeten consequenties worden verbonden aan dit reeds vastgestelde bedrog:
   - Welke straffen worden opgelegd aan deze misdadigers?
   - Welke rol is er nog voor een Tweede Kamer en de MSM als ze hun controlerende taak zo verzaken?
   - Op welke wijze gaat de schade gecompenseerd worden? Aan de staat en het slachtoffer?

Om de neutraliteit van het HHC te bewaren zijn deze aanbevelingspunten voor vervolg aangegeven in de vorm van een vraagstelling. Natuurlijk heeft het HHC wel ideeën over een adequate invulling hiervan. De meest geschikte en efficiënte wijze van vervolgonderzoek is de Parlementaire Enquête. Het HHC is bereid als inquisiteur op te treden.