Niet iedereen kan beschikken over een 'eigen' advocatenkantoor. Maar ook haar sinds 1831 tot de adel bekeerde 1 voorouders, hoewel kunstschilders volgens de Haagse School, waren al juristen. Desondanks vond Anneke het nodig om nog eens extra belastinggeld uit te geven en de Haagse Deken Martens, (Bas voor initimi) in te huren om haar handje vast te houden tijdens haar getuigenverklaring 2 in de zaak Dutch Injustice. Zij sprak namens "de verdediging" en was daarmee een van de weinigen die een advocaat nodig had, die zelf niets mocht zeggen, teneinde te voorkomen dat ze zelf iets zou zeggen.

Met zoveel woorden gaf ze dat ook zelf toe: "Ik wil niet veroordeeld worden voor een artikel 162 Sv. misdrijf" 3, op zichzelf al een bekentenis, hoewel lid 3, hoe kan het ook anders met ambtenaren die hun eigen regeltjes menen te mogen maken, stelt dat: "niet van toepassing op de ambtenaar die door het doen van aangifte of het verschaffen van inlichtingen gevaar zou doen ontstaan voor een vervolging van zich zelf". Net als het ik-pik-het-niet-meer-arrest een staaltje opperste corruptie ter bescherming van criminele ambtenaren.

Verdachte Storm van 's G. (de zwarte balk voor haar ogen is profetisch door haar zelf reeds aangebracht) wilde ontlastend getuigen voor die ander S-G., die verdacht wordt van S.G. (Sexuele Gemeenschap) met minderjarige jongentjes, die tegen hun wil in waren gegijzeld en werden geëxploiteerd door een criminele organisatie, waarvan vier namen van top officieren van justitie tot de directe kennissenkring behoor(d)en.

En aangezien ik de "meldcode" 4 van dit zeer ernstige kindermisbruik niet ken, Peter R. de V. het te druk heeft met kindermisbruik aan de andere kant van de wereld, en het OM (ook onderhevig aan art. 162 Sv) haar plicht verzaakt, achtte het HHC het haar burgerplicht om krachtens art. 160 Sv. aangifte te doen. Uiteraard wilde Bas Martens mij daarvoor géén juridische bijstand geven. Liever wil hij voor vele duizenden euro's niets doen dan voor honderd euro wel iets doen.

Naar aanleiding van dit twee maanden geleden gehouden verhoor, alsmede daarin gedane uitspraken waaronder punt 33: "Ik beschouw dit toch als een soort van medeplichtigheid aan een ernstig zedendelict.", heeft het HHC besloten dat meer informatie noodzakelijk is om duidelijkheid te verkrijgen. Het HHC heeft daarom extra vragen gesteld 6.

Dat is eigenlijk een taak voor de Kamerleden, hoewel ook dat niet nodig zou hoeven te zijn. Immers de wet WOB verplicht de overheid uit eigen beweging dit te doen. Helaas, onze overheid is niet alleen voortdurend ernstig nalatig, het heeft er zelfs een handje van om stelselmatig ieder verzoek van de bezorgde burger maximaal te saboteren. Een buitengewoon kwalijke zaak welke ik schaar onder het strafbare feit 7: "hij die opzettelijk iemand die ... verdachte is van enig misdrijf ... behulpzaam is in het ontkomen aan de nasporing".

Op 02.04.2014 kwam mevr. van der Meer Mohr-Soons, plv. Hoofd sector Juridische Zaken, tevens plv. Juridich Adviseur van het ministerie van Veiligheid en Justitie, al aanzetten met een brief (kenmerk: 502467) waarin ze stelde dat "een zorgvuldige behandeling meer tijd vraagt".

Nou, dat beloofde wat. Een zorgvuldige behandeling. Wat meer kan een burger zich nog wensen. Een overheid die zorgvuldig is in plaats van er met de pet naar te gooien. En gezien de gevraagde details, hoewel gevraagd was deze tijdig -dus voor de vervolgzitting- aan te dragen, is het HHC de redelijkheid zelve en heeft dit toegestaan.

Welnu, vorige week (zoals gewoonlijk altijd op of na de laatste vervaldatum) kwam dan de gevraagde beschikking. Aangetekend deze keer, hoewel men zich die kosten (door de belastingbetaler) had kunnen besparen daar te verwachten was dat het HHC hiervan een publicatie, en daarmee ontvangstbevestiging, zou geven.


En dan volgen er vier pagina's waarom de overheid besluit iets niet te doen. Het is al vaker geschreven: Onze overheid heeft het drukker met smoezen bedenken waarom het haar werk niet doet, dan gewoon haar werk uit te voeren. De klassieke snor-drukker. Maar daarvoor willen ze wel (ter kwader trouw) een salaris incasseren. De typische "onverschuldigde betaling" met daaruit voortvloeiende "verbintenis tot terugbetaling".

Wat deze beschikking bijzonder maakt is dat hij is ondertekend door de per 1-9-2011, door niemand minder dan Piet-Hein Donner, benoemde G.N. Roes 8, waarvan Anneke S.G. nog onder ede verklaarde: "De heer Roes heeft géén advies gegeven, zich er niet mee bemoeid heeft, en heeft niet gevraagd om op de hoogte te worden gehouden." Alweer een gevalletje meineed?

Uit der aard is dit volstrekt onacceptabel. Er zal nu dan ook een tweesporen beleid worden gevoerd. De bestuursrechter (u weet wel leidende tot de RvS van, alweer, Donner) zal worden ingeschakeld alsmede de strafrechter wegens bovengenoemde gepleegde delicten.

De Stichting De Roestige Spijker, die deze getuigenverhoren heeft gevorderd teneinde hun rechtspositie te kunnen bepalen, is vandaag tot de conclusie gekomen dat hun positie ijzersterk is. In hun persbericht 9 geven ze hierop een nadere toelichting, en het is voor het eerst dat zij de Amerikaanse Documentaire 10 voor het Nederlandse publiek op hun website plaatsen. Gezien het uitstel in de zaak van JD tegen het AD, zal een zaak tegen RS er wel niet komen.