Het begrip inteelt 1 houdt in dat in de afstamming van een nakomeling er sprake is van een verwantschap die groter is dan de gemiddeld vastgestelde inteeltcoëfficiënt van de totale populatie. Daarmee wordt de kans groter dat een ongewenste (dominante of recessieve) eigenschap van de ouder voorkomt bij de afstammeling.

Het meest bekende voorbeeld is die van de hemofilie 2 (met een 'e') in het Britse Koningshuis die het als Russische Tsarin weer doorgaf aan het Spaanse Koningshuis, wat wij altijd geëerd hebben, maar dat thans onderhevig is aan een troonswissel. Volgens Wikipedia kan inteelt ook worden gebruikt bij het fokken van gedomesticeerde dieren om juist de gewenste eigenschappen te behouden en te versterken. Op-zitten en pootjes geven, bijvoorbeeld. En dat fenomeen lijkt zich voor te doen in onze regering. Daarmee doet de constructiefout 3 zich dus op meerdere niveaus voor.

Een ander probleem dat zich voordoet, bij gebrek aan technieken om te clonen, in de niet-natuurlijke Darwinistische selectie is die van de Gauss-kromme. De prins op het witte paard bevindt zich helemaal rechts (of als je van blond houdt, links 4) tegen de asymptoot aan. Daardoor wordt je al snel beperkt tot een klein aantal geschikte kandidaten, en het vinden van die ideale persoon is dan ook vrij uitzonderlijk.

Het vinden van de prins (m/v) op 't witte paard is voor gewone mensen al een heel probleem. Iedereen heeft zo zijn rugzakje met historische bagage. Bij Koningshuizen gaat dat eeuwen terug en spreek je niet meer over een tasje maar containers vol. Discretie is een vereiste en antecedentenonderzoek is dan ook eenzijdig en eenrichtingsverkeer, zoals de ex-vrouw van Edwin De Roy van Zuydewijn 5 u gisteren nog kon getuigen.

De directeur van het kabinet van prinses Beatrix, Felix Eduard Robert Rhodius speelde vertrouwelijke informatie over Edwin door aan zijn (destijds) schoonvader prins Bernhard. En aangezien Bernhard zelf een behoorlijk rugzakje had met zaken die het daglicht, en zeker niet de wetenschap van het Nederlandse Volk, kon verdragen, werden alle machtsmiddelen van de Staat misbruikt om de deksel op de beerput te houden.

Vanuit die positie neem je maatregelen ter zelfbescherming en bescherming van het familiekapitaal, want ook daar geldt de Gauss-curve: De vijf rijkste families in ons land hebben samen evenveel vermogen als de 3,2 miljoen armste Nederlanders samen 6. Het CBS 7 sluit haar Parade van Pen bij de mensen die 100K+ verdienen. Zou je namelijk diegenen die 40.000K+ in de grafiek erbij plaatsen 8 dan valt dat zo op dat je de werkmieren daar op de werkvloer niet langer ziet. En je zorgt uiteraard voor de huwelijkse voorwaarden met koude uitsluiting.

Maar bij een schare aan gevolg om je heen (en dat is iets omvangrijker dan een werkster, zoals Demmink heeft) moet je ook zorgvuldig zijn in de keuze van die mensen. Vooral geen types met republikeinse of revolutioniare gedachten, dat hadden ze wel geleerd van Balthasar Gerards 8. Ze moeten loyaal zijn, of loyaal afdwingbaar wezen. En ook daarin heeft het Volk geen democratische keuze. De samenstelling wordt bepaald door het Koningshuis zelf en de omringende JA-knikkers.

Het is dan ook begrijpelijk dat inteelt zijn intrede doet. Wilhelmina 9 was de eerste Koningin van Nederland. Haar opa was getrouwd met de Russische grootvorstin Anna Paulowna en hij moest in 1848 de grondwetswijziging accepteren, als gevolg van de Franse revolutie. Dat heeft altijd slecht gelegen in de familie, ook bij Wilhelmina's vader Willem III. Toen Wilhelmina in 1890 de troon overnam was zij pas 10 jaar en daarmee afhankelijk van de mensen om haar heen.

In 1925 liep het kabinet Colijn I 10 mis en zat de Koningin al bijna vier maanden zonder regering. Zij gaf toen op 01.03.1926 aan Dirk Jan de Geer (CHU) een geheime opdracht 11 (47:20m) om Colijn te passeren en Donner als minister van Justitie aan te stellen (47:56m). "De Koningin had min of meer gedreigd om deze principieel anti-revolutionair (en nog een andere) de les te lezen", aldus oud-minister van justitie Job de Ruiter 11.

En daarmee werd dr.mr. Jan Donner 12, zoon van een gereformeerd predikant, van 1926-1933 minister van justitie, waarna hij naar de Hoge Raad vertrok en daar tot 1 maart 1961 bleef zitten. Dus vanaf 1926 hebben wij een Ministerie van Justitie die primair verantwoording aflegt aan de Koningin en pas secundair aan het volk. Daarmee werd de macht van de Koningin, bij de gratie Gods, versterkt en Donner deed daar in 1932 nog een schepje bovenop via zijn Wet inzake smadelijke godslastering, die openbare godslastering in woord of beeld bestraft met een gevangenisstraf (resp. maximaal 1 en 3 maanden) of een geldboete (max. f 100,- en f 150,-). Pas op 01.02.2014 werd deze wet weer afgeschaft.

Na de Tweede Wereldoorlog weigerde Jan Donner een nieuwe positie als minister van Justitie, vanwege de zuiveringsprocedure van leden van de Hoge Raad, 13 alwaar hij sinds 1933 zelf deel van uitmaakte.

Van 20 maart 1941 tot 20 april 1943 heeft Donner zelf diverse malen geïnterneerd gezeten, omdat hij als voorzitter van het Convent der Kerken het belang van het geloof stelde tegenover de bezetter.

Op bevrijdingsdag 05.05.1945 trad Donner opnieuw toe als raadsheer bij de Hoge Raad der Nederlanden, en op 01.02.1947 werd hij president. Als lid Nationale Advies Commissie bepaalde hij mede de samenstelling van de Voorlopige Staten-Generaal.

Dat Piet Hein 14, de "kleinzoon van", vervolgens al sinds 1976 een belangrijke en bepalende spil is binnen het beleid van de Nederlandse regering berust dan ook op meer dan toeval. Zijn opa is persoonlijk aangesteld door de Koningin. En de genetisch bepaalde, niet echt een man om mee te lachen, kleinzoon lijkt de "anti-revolutionaire" traditie goed voort te zetten door het verzamelen van loyalen en getrouwen.

• 1976-1981   • ambtenaar DG Min-EZ, buitenlandse economische betrekkingen
• 1982-1984   • parlementaire enquêtecommissie RSV
• 1984-1990   • raadadviseur stafafdeling wetgeving publiekrecht, ministerie van Justitie
• 1990-1997   • lid, later voorzitter WRR (Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid)
• 1997-2002   • lid RvS (Raad van State), benoemd bij K.B. van 6 februari 1997
• 2002            • Voordracht Joris Demmink als SG
• 2002-2006   • minister van Justitie
• 2007-2010   • minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid
• 2010-2011   • minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties
• 2012-heden • vicepresident Raad van State, benoemd bij K.B. van 16 december 2011
• 2014            • Voordracht Guido van Woerkom als Nationale Ombudsman