Gegijzeld sinds 24.12.1995:

jaren				-
dagen
uren
seconden

• In 1992 vluchtte Baybaşin weg uit Turkije. Hij was op de "ölum listesi" (dodenlijst) terecht gekomen van de toenmalige Turkse regering. Over die periode heeft hij een boek (laten) schrijven aan de hand van briefjes en korte (getapte) telefoongesprekken vanuit de gevangenis. Het boek bevat een aantal onjuistheden, maar in grote lijnen geeft het een beeld van zijn leven tot dan toe.
• In 1994 werd hij informant/klokkenluider voor Engeland inzake de drugshandel. In Nederland hadden we binnen de IRT-affaire de criminele overheidsfunctionarissen die zich op grote schaal bezig hielden met de lucratieve drugshandel. In Turkije was dat niet anders. Engeland wilde hun eigen drugsinvoer aanpakken met behulp van de inside information van Baybaşin. Daar waren de handelaren niet blij mee.
• In 1995 was Baybaşin daarnaast medeoprichter van het Koerdische Parlement in Ballingschap te Brussel. Dat was een ander punt wat in die tijd in Turkije zeer gevoelig lag. Het Turkije van Ataturk wilde eenheid, geen afscheiding. Al met al reden genoeg voor de overheid om in te grijpen.
  
  
• Op 24.12.1995 werd hij op de Nederlandse grens gearresteerd. Dit dankzij telefoontaps en overleg met Turkije. En dan niet zomaar, maar naar gebleken is met kwaadaardige opzet, zonder rechtsgrond en met overtreding van onze wetten. Gewoon hier in Nederland.
• Sindsdien zit hij onschuldig gevangen onder soms de meest mensonterende omstandigheden. Daarvan jaren in isolatie onder strenge beveiliging. Vergelijkbaar met de eveneens levenslang vastgezette Zuid-Afrikaanse anti-apartheidstrijder Nelson Mandela. Waarvan de wereldleiders met krokodillentranen op zijn begrafenis stonden, maar nooit een poot hebben uitgestoken om hem te helpen.
• Een jaar na zijn eerste (onrechtmatige) arrestatie werd hij onder huisarrest (met bewaking) geplaatst. Dat duurde 15 maanden tot april 1998.
  
  
• Van 25.03.1998 t/m 27.03.1998 gaat Joris Demmink op dienstreis naar Engeland (dubbel gedeclareerd). Hij wilde (persoonlijk) met de Engelsen synchroniseren dat in een gecoördineerde actie alle familie bezittingen in beslag zouden worden genomen.
• Die zelfde nacht nog, op 28.03.1998 vroeg in de ochtend, wordt Baybaşin opnieuw in de gevangenis geplaatst en raakte zijn familie alle bezittingen kwijt, zodat hij geen advocaten kon betalen voor zijn verdediging. Opzettelijk. En opnieuw volstrekt onrechtmatig. Door onze eigen Nederlandse overheid. Onder verantwoordelijkheid van Winnie Sorgdrager, maar met als criminele organisator Joris Demmink.
• Een kansloos juridisch gevecht begint. Waar de overheid moet bewijzen dat de onschuldige Baybaşin schuldig zou zijn doet/kan ze dat niet. En van het vervalste materiaal waarmee ze dat wel pogen krijgt de verdediging geen toegang tot de "bewijzen". Kortom Baybaşin had nooit veroordeeld mogen worden. Maar het gebeurde toch. Prof.dr. Ton Derksen zegt dat de rechters zijn voorgelogen. Het HHC stelt dat de rechters op zijn minst incompetent zijn dat ze dat niet doorhadden, maar wellicht nog een graad erger: mede-schuldig door mede-plegen danwel na-laten.
• En alsof dat nog niet genoeg is begint Demmink zich ook nog in de gevangenis met Baybaşin te bemoeien. In mijn ogen is Demmink een van de grootste misdadigers uit deze tijd, in ieder geval aantoonbaar een fraudeur, een pleger van ambtsmisdrijven, en een verdachte in een lopend onderzoek naar kinderverkrachting. Toch zit hij nog steeds niet in voorarrest en wordt hem de hand boven het hoofd gehouden door de (eveneens medeplichtige) overheid èn het Parlement.

Er zijn meerdere juridische procedures gevoerd. Aangiftes tegen Joris Demmink, Hugo Hillenaar en diverse andere sleutelfiguren. Door Baybaşin. Door slachtoffers van (onbewezen) kinderverkrachting, maar met wel bewezen "zwijgenoplegging" door bijvoorbeeld de tong in te snijden, of door de personen die aangifte hebben gedaan zelf strafrechtelijk te vervolgen. En telkens weer lijken de rechters "voorgelogen" (lees: medeplichtig) en hebben ze, met hun ongeijkte weegschaal, de toch wel duidelijk onjuist handelende overheid wat meer gelijk behandeld dan de slachtoffers. Het hadden de 21e Middeleeuwen kunnen zijn.

Inmiddels lopen er (van sommige zaken eindelijk) een aantal procedures tegen de Nederlandse Staat en Joris Demmink in het bijzonder. Zo is er de zaak van de wederrechtelijke ontneming. De in 1998 door de overheid gepleegde diefstal. Telkens maar weer zijn er allerlei smoezen, flagrante leugens, ambtsmisdrijven en zelfs frustratie van de rechtsgang. De rechters hebben onlangs nog deze zaak aangehouden (nog steeds !) en doen al sinds 2007 geen behoorlijke uitspraak. Nu weer stellen ze hun verantwoordelijkheid uit tot 05.08.2014, in de hoop dat de Hoge Raad hen voortijdig uit hun lijden zou verlossen. Maar dat is niet gebeurd.

Dan is er het herzieningsverzoek van 18.04.2011. Meer dan drie jaar geleden werd het aangevraagd en er is nog steeds geen beslissing. Eigenlijk zou dat vorig jaar er al moeten zijn geweest. Maar er werd uitstel gevraagd tot gisteren. En gisteren werd opnieuw uitstel gevraagd tot Sint Juttemis. Uitstel van het "advies". Daarna moeten de rechters zich nog over dat "advies" buigen, waarna ze alsnog hun eigen keuzes kunnen maken. En al die tijd moet Baybaşin onschuldig lijden in gijzeling en lopen de echte misdadigers gewoon vrij rond, zwaar gesponsord door de belastingbetaler.

Hoe dom moet je zijn om meer dan drie jaar nodig te hebben om wat documenten door te lezen? Inderdaad, de advocaat-generaal mr. Diederik Aben hoeft het niet eens zelf te bedenken. Dat hebben anderen namelijk al voor hem gedaan. Het is de wereld op zijn kop. In plaats van dat de overheid aantoont dat iemand schuldig is, verlangen ze dat het slachtoffer aantoont dat hij onschuldig is. Alleen krijgt hij/zij daarvoor geen toegang tot het "bewijs".

Dat er een opschorting tot december is betekent dat er klaarblijkelijk gerede twijfel bestaat. Anders had Aben al lang kunnen "adviseren" om het verzoek af te wijzen. Dat heeft hij (nog) niet gedaan. Met andere woorden hij kan niet wettig en overtuigend bewijzen dat de eerder aangevoerde bewijzen kloppen. Alleen dat al betekent dat iemand onschuldig is totdat het tegendeel ie bewezen. Feitelijk zit Baybaşin daarmee al 18,5 jaar in voorarrest.

Het is een flagrante schending van grondwet, mensenrechtenverdragen en fair-trial beginsel. Een behoorlijke verdediging wordt opzettelijk onmogelijk gemaakt. De redelijke termijn wordt opzettelijk overschreden. En onze Parlementsleden grijpen niet in. Als Pontius Pilatus wassen ze hun handen in onschuld, terwijl zij zelf natuurlijk de directe (eind)verantwoordelijken zijn voor deze misstanden.

Dat het moeilijk ligt begrijp ik ook wel. Dat het grote en ernstige consequenties heeft begrijp ik ook. Niet in de laatste plaats omdat ook de positie van andere onschuldige burgers (zoals uw redacteur) hier indirect het slachtoffer van zijn. Een extra argument om in te grijpen. De overheid is er immers om de individuele en collectieve burger(s) te beschermen, niet om hun eigen inteelt in stand te houden door corruptie te verdoezelen.

Daarnaast gaat het niet alleen om het handelen van Joris Demmink alleen. Hij is ook maar een schakeltje en pion binnen een grotere (criminele) (internationale) organisatie. Ministers en rechters zullen worden meegezogen. Internationale betrekkingen (die mede aan de oorzaak liggen van dit probleem) zullen opnieuw geijkt moeten worden. Zo nodig via de internationale rechtspraak.

Maar, hoe ernstig die situatie ook is, dat is nog geen reden om dan maar onrecht toe te passen. Dat kunnen wij met zijn allen niet accepteren. En als Nederland het zelf niet kan oplossen dan moeten we de internationale gemeenschap maar om hulp vragen. Dan halen we de Staatsmisdadigers wel voor het Internationale Strafhof. Alsof daardoor geen gezichtsverlies zou worden geleden. Verstandige mensen, ministers en rechter kunnen zoiets toch zelf oplossen?

Advies van het HHC: Laat Baybaşin met onmiddellijke ingang op borgtocht vrij. Plaats de diverse verdachten, waaronder Demmink, Sorgdrager, Donner, Hirsch Ballin en diverse anderen in voorarrest. En zolang die vermoedelijk echte misdadigers (in isolatie) zitten opgesloten mag de Hoge Raad wat het HHC betreft alle tijd nemen om de zaak eens uit te gaan zoeken. Bijvoorbeeld rustig 18,5 jaar.