Artikel 1 van de Grondwet 1, ingesteld bij de Gratie Gods en niet bij de gratie van het Volk, bepaalt (voorlopig) dat discriminatie verboden is. Er zijn overigens plannen om artikel 1 te wijzigen 2 teneinde te vermelden dat we op papier een democratische rechtsstaat 3 zijn.

Er staan een aantal kernwoorden in dit artikel: "(1) Allen dus geen uitzondering (2) die zich in Nederland bevinden dus ook asielzoekers, vakantiegangers, dubbele nationaliteiten, etc. (3) worden in gelijke gevallen en daar komt de interpretatie gelijk behandeld."

"Discriminatie ... op welke grond ook is niet toegestaan."

U hoeft mij niet te waterboarden. Ik zal het eerlijk bekennen. Ik discrimineer. En ik wordt gediscrimineerd. Net zoals 25% van de Nederlandse bevolking dat ervaart 4.

Om met het eerste te beginnen. Vandale 5 noemt: dis·cri·mi·na·tie (de; v) 1 het maken van ongeoorloofd onderscheid en geeft als voorbeeld "rassendiscriminatie". Mijns inziens is dit niet juist. Het woordje "ongeoorloofd" is een interpretatieve toevoeging die een juridische beperking oplegt.

Er bestaan namelijk determinanten 6 en discriminanten 7 waardoor onderscheid essentieel wordt en is. Ook in het recht is het kunnen maken van onderscheid tussen mijn en dijn belangrijk. We hebben zelfs spreekwoorden als "over smaak valt niet te twisten". Ik discrimineer in smaak over lekkere muziek, wat lekker eten is, wat lekkere vrouwen zijn (oops, sexistisch - moet ik me daarvoor excuseren?)

Ook discrimineer ik naar ras, wat volgens de grondwet verboden is. Ik heb in mijn leven twee (lekkere) vrouwen gehad, van wie ik allebei veel heb gehouden. Maar ze hadden wel een ander ras dan dat arische kaaskoppen ras van mijzelf. De eerste kwam uit het Verre Oosten (geboren in Surabaya, Indonesië) en de tweede uit het Midden Oosten (geboren in Diyarbakir, Turkije). En wie weet komt mijn derde vrouw wel uit het verre westen zoals zuid Amerika? Een beter bewijs van dat ik discrimineer bestaat niet en het is zelfs voor de wet vastgelegd.

Toch wordt ik (daarvoor) niet gearresteerd. Het maken van onderscheid is weldegelijk toegestaan. Wat Vandale "ongeoorloofd" noemt zit hem in het gegeven of de discriminatie leidt tot het anders behandelen. En dan nog is dat niet erg. Ik "behandel" mijn vriend(inn)en anders dan een willekeurige vreemde. En zolang die vreemde geen "gelijk geval" is en daar geen last van ondervindt is dat prima in orde.

Gisteren werd de 29-jarige medewerker van een elektronicabedrijf Ruben W. veroordeeld 8 tot veertig uur werkstraf voor het discrimineren van een sollicitant op grond van huiskleur. Hij had op de [reply] knop i.p.v. de [forward] knop gedrukt waardoor de mail met daarin de tekst "Heb even gekeken, is niks. Ten eerste een donker gekleurde (neger)." bij de klager aankwam.

Was men op zoek geweest naar de nieuwe Naomi Campbell 9 dan was de sollicitant afgevallen wegens (geoorloofde) discriminatie op grond van geslacht. Maar het ging hier om de functie van computerprogrammeur. Daarvoor heb je tenminste twee vingers nodig, maar de kleur van die vingers mag niets uitmaken.

En daarmee wordt aangegeven wat een grond voor strafbaarheid is. Niet het maken van onderscheid, maar het bewerkstelligen van (meestal ongewenste en benadelende) gevolgen voor de (rechts)positie van de betreffende persoon. Positieve discriminatie (wat onze overheid vaak doet: 'bij gelijke geschiktheid gaat de voorkeur naar een vrouw of allochtoon') is net zo verboden als negatieve discriminatie. Alleen zal je de positief gediscrimineerde nooit horen klagen, en heeft de negatief gedsicrimineerde zelden bewijs.

En dat is precies mijn probleem met deze casus. Waarom krijgt Ruben W. (die niet heeft geleerd zich zorgvuldig uit te drukken) wel een strafblad maar een (liegende en valsheid in geschrifte plegende) minister nooit?

Laat er geen misverstand over bestaan: ik vind hetgeen Ruben W. heeft gedaan laakbaar. Hij discrimineert op onterechte gronden en dat moet consequenties krijgen. Maar het had bijvoorbeeld ook intern kunnen worden opgelost. Zijn baas had Ruben kunnen ontslaan. Dat was een passende straf geweest zonder zeer vergaande rechtsgevolgen als het verliezen van een VOG (verklaring onbesproken gedrag). Enkel omdat hij geen juridisch houdbare leugens kan opschrijven, zoals de overheid dat wel kan?

Er zijn vele voorbeelden te geven van "gelijke gevallen" die niet gelijk behandeld worden. En daarmee dus strafbaar. Zo zijn er de aanpak en afwikkelingen van personen die kinderen mishandelen. Een Benno L. wordt direct van zijn bed gelicht, maar Joris D. loopt nog steeds vrij rond. Zo worden priesters beschuldigd maar ambtenaren niet. Of worden de bezittingen van criminele organisaties direct geconfisqueerd, maar krijgen ambtelijke criminelen zelfs geld toe van de staat.

Of wat te denken van het "spoed-onderzoek" naar iets wat mogelijk als belediging kan worden opgevat? Uit de tweet van een van mijn favoriete politici blijkt 10 dat het OM binnen twee uur met groot materieel is uitgerukt, terwijl het toch hooguit om een simpel klachtdelict gaat waarvoor de klager (volgende week, ofzo) maar eens op het bureau moet langs komen om aangifte te doen.

De rij voorbeelden is eindeloos. Ik ken menig minister en staatstecretaris van justitie die mijnsinziens hun VOG (en daarmee hun functie) kwijt zouden moeten raken. Waarom worden zij niet vervolgd? Is dat op zichzelf geen discriminatie? Discriminatie van discriminatie?

Neem hetgeen van de week bekend werd gemaakt 11 12. Jozias van Aartsen discrimineert door Jan Roos niet op te laten pakken, maar Micha Kat wel. Wanneer wordt Van Aartsen vervolgd en raakt hij zijn VOG kwijt? Veertig uur werkstraf voor Van Aartsen lijkt me overigens erg mild. Maar in zijn geval is daar nog wel wat cummulatie en samenloop aan toe te voegen, zoals al eerder is besproken. Wat mij betreft mag hij stuivertje gaan wisselen met Baybaşin. Zero tolerance!