Het aantal (burger) onderzoeken dat tegen ex-SG Joris Demmink loopt is talrijk. Daarnaast bestaan er een drietal strafrechtelijke onderzoeken waarbij JD verdachte is:

• Het artikel 12 "Arnhem" onderzoek 1
• Het Roestige Spijker "Utrecht" onderzoek 2
• Het Turkse "Istanbul" onderzoek 3

Dat is niet niks. Maar het zegt ook niks. Zoals Demmink zegt: "het zijn alleen maar valse aantijgingen" is immers heel goed mogelijk. Ik ben de eerste die dat toe zal geven.

Maar het bijzondere aan de JD-aantijgingen is dat de verdachte er alles aan doet om zijn naam niet te zuiveren. Een echte onschuldige zou er immers belang bij hebben om zo snel mogelijk alle verdenkingen uit de wereld te helpen. Die zou desnoods zelf op onderzoek gaan, smeken om onafhankelijke rapportages, alle bewijs maar aandragen wat er ter beschikking is. Maar nee JD (en zijn partners-in-crime) hebben (belasting)kosten noch moeite gespaard om ieder onderzoek te saboteren en te bedreigen.

Alvorens op de uitzending van Eenvandaag van gisteren in te gaan en de inhoud hiervan met wat aanvullingen toe te lichten is het zinvol om ook de procedure van de sabotage, frustreren en het manipuleren te bespreken. Daarbij hoort de bedreiging en chantage van journalisten die onderzoek doen naar corruptie bij de overheid. Leest u nog eens hoe Piet-Hein Donner misbruik van macht en middelen heeft gemaakt in de zaak van de Gay-krant/Panorama 4. Een regelrechte misdadiger die leiding geeft aan een criminele organisatie.

In het Nederlands Juristen Blad 2007/40 legt T.F.E. Tjong Tjin Tai 5 uit hoe iemand aansprakelijk kan zijn wanneer die niets gedaan heeft. Het uitgangspunt daarbij is "de gerechtvaardigde verwachting op basis van een anterieure verplichting". Hij maakt daarbij onderscheid tussen doen, dus actief maar onzorgvuldig handelen, en nalaten, bijvoorbeeld door risico-aansprakelijkheid of het niet invullen van een zorgplicht. Dit heeft het HHC een jaar geleden al eens besproken in een specifiek artikel over dit onderwerp. Leest u ook dat nog maar eens na 6.

In de uitzendingen van Eenvandaag: vooraankondiging 7, radio-interview 8 en dossier uitzending 9 wordt een evenwichtig beeld geschapen, mits ... u de achtergrond details kent. Anders is het slechts een leuke eerste kennismaking voor de leek. Vandaar dat het HHC er graag enkele onderdelen uitpikt die wat toelichting behoeven.

Zo wordt de zaak van de "slordige werkster" genoemd. Reeds in september 2013 betrapte het HHC Demmink's, met belastinggelden 10 overbetaalde, woordvoerder Harro Knijff op een domme verspreking. Enkele maanden later publiceerde ook het NRC hierover waarna Demmink op 06.12.2013 met een "verklaring" kwam 11. Die wordt ook in de TV-uitzending genoemd (12:20 min).

Het zou gaan om een eerst weer verdwenen agenda, die later weer met de nodige Tipp-ex verduisteringen zou zijn teruggevonden. Zowel de werkster als de secretaresse zouden overijverig zijn geweest. Ze wilden de "doorhalingen" van Demmink schoonmaken.

Volgens Eenvandaag is het "onduidelijk" (lees: niet gebeurd) of er forensisch onderzoek is gedaan naar wat er onder de Tipp-ex zou zitten en of de secretaresse is verhoord. Het onderzoek is namelijk "oriënterend" en lijkt niet feiten-opsporend maar eerder feiten-verdoezelend.

De onzin smoes als "alibi" zou zijn dat Demmink in Brussel zat ten tijde van de officieel bevestigde "20.07.1996-aanwezigheid" in Istanbul, zoals blijkt uit de in het bezit van het HHC zijnde 12 Turkse aangifte-registratie van "şüpheli" (verdachte) Joris Demmink (en andere hoge Turkse politie beambten). Allen verdachten van zware zedendelicten met kindermisbruik "görevi kötüye kullanma, çocuğun nitelikli cinsel istismarı".

Welnu, die zogenaamde alibi is door het HHC onderuit gehaald. Demmink, bekend om zijn exorbitante declaraties van nachtclubbezoek 13, late-night soupers met andere verdachten 14 en financiering van de studie van zijn Praagse porno-vriendje 15 declareert werkelijk iedere scheet bij de belastingbetaler. En dus heeft het HHC aan de hand van wat teruggevonden declaraties 16 de reisbewegingen van Demmink kunnen reconstrueren. De lijst heeft het HHC in mei gepubliceerd 17. Rond 20.07.1996 was Demmink niet in Brussel. Zijn opgevoerde alibi faalt.

Zowel de jurist Mehmet Aytekin als het HHC hebben onderzoek gedaan naar de aanwezigheid van Demmink in Turkije. Vanaf 10:40 worden die reisbewegingen besproken in de Eenvandaag uitzending. De Turkse overheid houdt namelijk een gedetailleerd namenregister bij van iedereen die via de douane de grens passeert. Dat ziet er uit zoals op de lijst hierboven. Uit deze lijst is gebleken dat Demmink tenminste 13 keer in Turkije is geweest.

In december 2012 berichtte Vatan: Hollandali köşeye sıkıştı. Nederlander in de hoek gedreven. 13 kez Türkiye'ye gelmiş 13 keer naar Turkije gekomen.

Deze lijst is simpelweg op te vragen bij het Emniyet Genel Müdürlüğü - Yabancilar pasaport hudut iltica dairesi başkanlığı. Uw ondergetekende "daar-heb-je-hem-weer" kennen ze daar allemaal. (En ze hebben er ook nog geld en documenten van mij liggen.)

Maar nee Joris Demmink zelf heeft dat nooit gedaan. Hij kijkt wel mooi uit om bewijs tegen hemzelf te verzamelen. Liever komt hij met een vaag Tipp-ex agendatje aanzetten als "bewijs". En zoiets doms heeft jarenlang de hoogste baas van justitie mogen zijn.

En dan is er nog het fenomeen van de "verschillende namen". Volgens Eenvandaag heeft de politieman Mehmet Korkmaz 18 Demmink 3 keer begeleid, waarvan "om veiligheidsredenen" twee keer onder een andere naam.

Demmink ontkent dit. Is dit een vergissing of is hier sprake van valse paspoorten? Ja, Demmink heeft toegang tot valse paspoorten. Dus het is niet uitgesloten.

Naast de valse paspoorten bestaat er ook nog het fenomeen van de "dubbele paspoorten". Ze gebruiken dan een diplomatiek paspoort. Ook vaak als het gewoon om privé vakantiereisjes gaat. Lekker makkelijk om de douane snel te passeren en handig om registratie te voorkomen. Immers vaak willen de douane beambten deze paspoorthouders niet hinderen en laten ze deze zonder controle of registratie doorlopen.

En dan is er nog een derde optie: die van de sluiproute. Van een andere hoge ambtenaar (de PR witwasvrouw) Stordiau is bekend dat die geheime ontmoetingen heeft gehad in Turkije via de Kos-Bodrum-route. Het HHC beschikt ook daarover, zoals besproken in het artikel "op vakantie in Griekenland" 19. Daarmee is niet alleen het hele alibi-verweer onderuit gehaald maar zelfs aannemelijk geworden dat we hier te maken hebben met een zware criminele organisatie. Inderdaad, ons eigen ministerie van Justitie.

Mehmet Korkmaz, de politie-agent die de jongentjes voor Demmink regelde, kan niet meer worden gehoord. Het "toeval" wil dat deze eerste hand getuige, net als de Panorama journalist Fred de Brouwer door een auto-ongeluk om het leven is gekomen.

De lijst met doden is langer, waaronder Mürat Gök, de Turkse openbaar aanklager die net was aangesteld om de zaak Demmink te onderzoeken 20. En ook de andere Nederlandse getuige, de chauffeur Rob Mostert is inmiddels overleden, wat volgens commisaris Eric Nordholt "blind geluk" voor Demmink opleverde. Dat is het voordeel van de rechtsgang frustreren en tijd rekken. Rechters gebruiken deze methode ook. Ze hopen dan dat het probleem zich vanzelf op een "natuurlijke wijze" oplost.

Mustafa Y., een van de (vermeende) misbruikte slachtoffers die aangifte heeft gedaan en bij wie vervolgens zijn tong is ingesneden om hem te helpen niet meer te praten. In de uitzending bevestigt hij dan ook dat hij "niet meer wil praten". Hij is niet alleen door de overheid in de steek gelaten, maar ook door mensen binnen de overheid bedreigd. Eenvandaag keerde dan ook onverrichter zake terug. Verder dan een telefoongesprek met hem kwamen ze niet. Mustafa kijkt wel mooi uit.

De journalist Burhan Kazmalı komt aan het woord. Ook met hem heeft het HHC contact gehad 21 (origineel) en 22 (beëdigde vertaling). Ook deze man is bedreigd en mishandeld, waarna zelfs de NVJ 23 zich daar even zorgen over maakte. Één keertje maar, en daarna nooit meer iets van ze gehoord.

Maar, donders, weest gerust en ziet!
Volgens Donner is er nog geen spoor van rook.