In de Telegraaf stond vorige week een reportage 1 over de Amstelveens arts Martine Nipshagen, MD 2 en haar kinderen Tom (9) en Nina (8). Een ware tragedie. En eentje die vaak voorkomt. Zelf herkende ik het verhaal als geen ander. Onschuldige kinderen gemangeld in een falend rechtssysteem. Zoals de rechter dan zegt: "De kinderden komen klem te zitten."

Kinderombudsman Marc Dullaert en zijn team 3 hebben op 17 april een rapport 4 uitgebracht waaruit blijkt dat de jeugdzorg in Nederland "één grote proeftuin" is.


Het rapport is opgesteld door BMC 5 en adviesorganisatie die niet schroomt om de vinger op de rotte/zere plek van de overheid te leggen 6.

Het lijken twee niet gerelateerde berichten. Maar wanneer je er onderlinge samenhang in brengt blijkt het tegendeel. Het volkomen gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel bij de overheid (ook daar werken individuen met een persoonlijke verantwoordelijkheid) leidt ertoe dat kinderen zwaar de dupe worden van falend beleid. Nou ja, beleid?

Afschuifpolitiek. Het kenmerk van onze beleidsmakers en uitvoerders. Vooruitschuiven of alle verantwoordelijkheid op het bordje van een ander neerleggen, ongeacht de kosten. Daar draait een ander wel voor op.

In het geval van Martine heeft een Amerikaanse rechter beslist dat de Nederlandse kinderen naar Amerika moeten. Ondanks een uitspraak van de Nederlandse rechtbank dat de kinderen bij de moeder in Nederland mogen wonen. De Amsterdamse rechtbank heeft dit Amerikaanse vonnis, dat strijdig is met het Nederlandse vonnis, via een exequaturprocedure erkend. En daar zie je (opnieuw) het falen van het Internationale en Nederlandse (rechts)systeem: isoleren (divide et impera) om vervolgens micro-management uit te voeren en de grote belangen uit het zicht te verliezen.

Martine en haar (destijds) man Kees Polderman MD, besloten om zich in 2009 in Amerika te gaan vestigen. In 2011 ging het mis en de ouders uit elkaar. De moeder keerde in 2013 met de kinderen (rechtmatig) terug naar hun vader/moederland Nederland. De vader besloot (omwille van zijn eigen carrière) in Amerika te blijven. Samengevat komt het er op neer dat de Nederlandse kinderen worden weggehaald bij hun Nederlandse moeder en verplicht worden om in Amerika te gaan wonen. Ze zullen hun moeder nooit meer kunnen zien, want Martine mag/kan Amerika niet meer binnen 7.

Internationale rechtszaken kosten een vermogen. Recht is er alleen voor de allerrijksten. Of voor de staatshufters die het grof bij het volk in rekening brengen, zoals een Westenberg, een Demmink, een Teevendeal. En als je het rechtssysteem in gaat dan wordt het jarenlang getraineerd. De Rechtspraak is berekenend: ze geven het wel voortijdig op. Dat scheelt veel werk, en de kosten zijn toch voor de burger. Op zichzelf een misdaad in strijd met de grondrechten, ditmaal door corrupte 8 rechters. Nalaten is immers ook een ONRECHTmatige daad 9, óók als dit door rechters wordt gedaan.

En onze overheid, wettelijk verplicht de (Nederlandse) kinderen te beschermen, doet niets. Of juist wel. Als een schoothondje lopen ze achter Amerika aan. Zoals Zweden 10 en Engeland 11 doen in de zaak Julian Assange. Alles om de Amerikanen te plezieren 12. Nog nimmer is er een tegengeleiding gedaan van bijv. Bush 13 en Cheney naar het Internationaal Strafhof 14. En de burger draait op voor de kosten: inmiddels al meer dan 8 miljoen euro.

Het EVRM, Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, (artt. 3, 5, 6, 8) en de afgeleide het IVRK, Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind (artt. 8, 10, 18) 15 zijn er duidelijk over:

• Het belang van het kind gaat voor, èn
• het kind heeft recht op omgang met beide ouders 16.

Nu is Amerika een van de weinige landen die het IVRK niet geratificeerd heeft. Dat alleen al zou de Nederlandse rechter terughoudend moeten laten zijn in haar oordeel. Kom eerst maar eens je verplichtingen na, voordat je je eisen gaat stellen.

Maar in dit bijzondere geval is er een extra argument dat de Nederlandse rechter behoort mee te wegen: het recht van de kinderen op hun moeder. Feitelijk ontneemt de rechter de kinderen dat grondrecht. Zolang dit niet wordt gedaan om de kinderen te beschermen tegen de betreffende ouder, is ook dat een misdaad tegen de menselijkheid en in strijd met bovengenoemde verdragen. Rechters als kindermishandelaars. Net als ministers 17, die uiteindelijk werden ontslagen. Wanneer gebeurt dit met rechters?


Meer lezen over kindermishandeling? Zie de oude publicaties in het HHC-dossier 18.