Het proces van handelingen waarbij men uit zaden, een kiem of een stek nieuw (hoop op) leven laat ontstaan, noemt men telen. Zorg, voeding en licht bieden. Schoon houden. Ongedierte en parasieten verwijderen. Koesteren, want immers "Wat men zaait zal men oogsten." Onderwijzers gingen vroeger dan ook naar de kweekschool, de kweekvijver voor de opleiding van onze nieuwe generaties. Tegenwoordig heet dat PABO (Pedagogische Academie Basis Onderwijs).

Inteelt is het kruisen binnen een soort, ondersoort of ras van nauw aan elkaar verwante individuen. Inteelt leidt tot homozygositie hetgeen de kansen vergroot dat nageslacht nadelige effecten ondervindt van recessieve allelen. Inteelt leidt over het algemeen tot een verminderde genetische variatie van populaties (inteeltdepressie).

En die kleinere genetische variatie kan noodlottig worden bij de uitbraak van een ziekte die het systeem aantast. Het tijdschrift Wetenschap-in-Beeld stelt: "Inteelt kan leiden tot mismaaktheid of tot psychische aandoeningen, zoals leerproblemen 1. Inteelt is schadelijk voor het leerproces. En nog erger wordt het wanneer we die ontoereikende en afwijkende producten gaan clonen. Het hele systeem raakt dan aangetast en wordt ziek.

In het verleden gemaakte fouten blijven zich dan maar herhalen. Er vindt geen natuurlijke selectie meer plaats. Kunstmatige instandhouding van de (beperkte abberante) soort is zeer schadelijk voor de maatschappij. Zo zien we in de Amerikaanse politiek een Bush III opstaan 2. En ook in Nederland kennen we dit soort onuitroeibare species. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de Donnertjes 3. Met als resultaat dat er onvoldoende bescherming is tegen dit zieke systeem en de kanker een groot deel van het systeem onherstelbaar beschadigd 4.

Een verschrikkelijk voorbeeld van dit soort ongecorrigeerd egoïstisch gedrag zien we bij de corrupte rechter Mark Ciavarella die 3000 (DRIE DUIZEND!) kinderen naar een op winst uit zijnde gevangenis stuurde om daarvoor zelf $ 2,2 miljoen aan smeergelden te krijgen 5. Er is een film over gemaakt 6. En kijk ook eens naar wat fragmenten 7. Dit soort risico's komen ook in Nederland heel dichtbij 8. Herstel: is al volop aan de gang! Denk maar aan onze deskundoloog van 1 miljoen 9.

Van de geneeskunde kunnen we veel leren. Schadelijke bacteriën kun je kweken. In een afgesloten systeem gaat dat extra goed. De chemist/bioloog Louis Pasteur 10 was, naast de uitvinder van de vaccinatie, degene die ontdekte dat schadelijke microben in aan bederf onderhevige voedselproducten kunnen worden vernietigd door het voedselproduct kortstondig te verhitten, zonder het product zelf te beschadigen.

Mede dankzij de microscoop van Antoni van Leeuwenhoek 11 verkreeg hij inzicht in die kleine schier (staatsgeheim verborgen) onzichtbare ziektekiemen. Uiteraard met veel tegenwerking van de gevestigde orde, de Kerk, die Generatio Spontanea 12 verwierp. Alles wat de gevestige macht ter discussie stelt moet immers worden vermeden.

In 1851 schreef hij in zijn dagboek: "Ik sta op het punt geheimen te doorgronden en de sluier die ze bedekt wordt almaar dunner.". Sindsdien is de gezondheid van de (Westerse) mensheid (en de levensverwachting) er met sprongen op vooruit gegaan. Chirurgen wassen voortaan hun handen voor- en nadat ze zieke systemen hebben aangeraakt. Hygiëne is gebracht met het water-closet en het goed doorgespoelde riool. Nu nog de beerputten en riolen van de bedekkende overheid doosrpoelen.

Inzicht, juist door mensen die het bestaande systeem ter discussie durven en kunnen stellen, is onontbeerlijk voor de vooruitgang. Dat is ook het thema van de Dag van Rechtspraak & Wetenschap 13: 'De kennis van nu voor de rechtspraak van morgen.'

Op donderdagmiddag 11 juni 20105 ontmoeten rechters en wetenschappers elkaar in Utrecht over "nieuwe" wetenschappelijke inzichten op het gebied van rechtspraak. Niet dat de "oude inzichten" al worden toegepast overigens.

In 2012 vond de eerste keer plaats 14. Toen nog met lunch en diner. Voor een voedselbankbezoeker als uw verslaggever een buitenkansje om eens een goede maaltijd binnen te krijgen. Dus toen het HHC per RSS een uitnodiging ontving heeft het zich dan ook direct ingeschreven. Althans, dat was de bedoeling. Maar daarover straks meer.

Ook Fokke en Sukke en andere journalisten 15 waren van de partij. En "Verhalenverteller Stijn Franken" 16 die we nog kennen van de zaak Lucia de Berk 17. In zijn pleidooi (snuif, bril-op-bril-af, snuif) doet hij een oproep voor empathie en solidariteit. Hij adviseert de rechters 18 (12:00 min): "Houdt nou een beetje afstand van mensen als Teeven (beter bekend als Fred T. 19, red.) met hun al te gemakszuchtige oordelsvorming, en spiegel u aan het werk van Reiter (uitgever van Die Sozialgerichtsbarkeit 20, red.) voor wie humaniteit altijd leidraad is geweest in zijn werk."

In de periodiek "RECHTspraak" van juni 2014 21 staat vanaf pagina 20 het artikel "Onderzoek waar rechters op zitten te wachten". Die titel dekt de lading. Erop zitten wachten. De passieve houding. Geen verantwoordelijkheid willen nemen, niet boven het maaiveld uitsteken, maar grijs de gemakkelijke weg kiezen. Wat de Ombudsman "Olifantenpaadjes" 22 noemt. De afdeling wetenschappelijk onderzoek van de Raad voor de rechtspraak is er dan ook niet louter op uit om met haar onderzoeken de boel op zijn kop te zetten. Maar wel vindt ze het "Internationaal heel bijzonder dat de Rechtspraak zichzelf op die manier tegen het licht houdt."

Voormalig raadsheer bij de Hoge Raad, thans rechterlijk lid van de Raad voor de rechtspraak, Kees Sterk 21 stelde op de Dag in 2014: "Weerstand tegen het overwinnen van psychologische barrières als het verstandig lijkt om van de ingezette koers af te wijken. Juist als de boodschap niet zo gemakkelijk is, is de waarde van onderzoek wel het grootst". Hij riep de aanwezige (rechts)wetenschappers in Utrecht op uiteen te zetten ... geen blad voor de mond te nemen 22.

Stijn Franken vertelt een (bekend) verhaal. Maar waarom staat Lucia de Berk daar zelf niet? Of de man die dit mogelijk heeft gemaakt, prof. dr. Ton Derksen? 23 Of misschien een mr. Adèle van der Plas? 23

Dit zijn de mensen die exact doen waar Kees Sterk om vraagt: Geen blad voor de mond nemen. Zij leggen de vinger op de zere plek. Betichten machtshebbers van tunnelvisie. Van dwaling. Of wellicht zelfs van plichtsverzuim.

De boodschap van Franken was het toepassen van humanisme. Zeg maar het erkennen van de Grondwet. De wet waaraan die zelfde rechters hun positie ontlenen. En daar zit een probleem. De selectieve toepassing van wetten, die een eigen leven gaan leiden. "Proces- en productie economische principes" boven het grondprincipe van mensenrechten. Geld boven mensenlevens. Het eigen (afhankelijke) salaris 24 boven andermans menselijk geluk.

Iedere keer ontstaan er weer visioenen. Arme onschuldige drommels die tussen het luxe marmer te horen krijgen dat ze worden opgehangen omdat ze een rijke grachtengordelboer hebben beledigd. Zoals bij de hierboven beschreven Amerikaanse rechter. Okay, ophangen is er niet altijd meer bij. Dat mogen ze zelf doen 25 als ze het uitzichtloze levenslang over zich horen uitgesproken.

Want het verhaal heeft ook een enorme maatschappelijke relevantie. Ver uitstijgend boven het salaris van de ambtenaar. Het WODC vindt (in 1998!) dat Nederland het weer eens fantastisch doet 26 en Fred T. vindt dat gevangenen daarom best wel mee mogen betalen aan hun kost en inwoning 27. Gelijk de Noord-Koreaan die ter dood veroordeeld wordt zijn eigen kogel mag betalen.

Want met al die tunnelvisie wordt gemakshalve maar even gepasseerd dat er in 2014 maar liefst 6.100 verdachten 28 ten onrechte waren gedetineerd en dat de belastingbetaler (niet de wanpresterende rechters of het OM) tientallen miljoenen heeft gekost 29.

Van alle gevangenen in Nederland zit overigens bijna 50 procent in voorarrest, dus nog zonder veroordeling. Maar natuurlijk niet de verdachte criminelen als Joris D., Ivo O., Fred T., Frans T. en vele anderen. Er is zelfs nog geen huiszoeking bij deze verdachten gedaan of beslag gelegd op hun vermogen.

Interessant voor journalisten en wetenschappers. Belangrijk voor "wereldvreemde" rechters. Interactie met de geen-blad-voor-de-mond-nemers. En tot die laatste groep behoort uw HHC-redacteur. In de afgelopen jaren hebben menig HHC publicatie de propaganda van De Rechtspraak genuanceerd of zelfs ter discussie gesteld. Kijkt u bijvoorbeeld nog maar eens naar:
30.11.2013 HHC-weblogRechtspraak en justitie in Nederland onbetrouwbaar
17.07.2014 HHC-weblogRecht (in)spraak
21.08.2014 HHC-weblogVerborgen Rechtspraak
11.09.2014 HHC-weblogMis(s) Rechtspraak

Naar de opvatting van het HHC zou uw redacteur een VIP-uitnodiging behoren te ontvangen. De vinger van Kritisch Nederland's Harde Heelmeester op de Stinkende Wond. Maar nee, die zelfoverschatting werd niet erkend. Of juist gevreesd?

Het lag dan ook voor de hand dat de participatie aanmelding door het HHC zelf moest plaatsvinden. Dit werd gedaan op dinsdag 19.05.2015 18:41u. De interesse ging met name uit naar de workshops:

• 3 - Debunking procedurele rechtvaardigheid
  Uitkomsten van verschillende recente onderzoeken vormen de basis voor een discussie over het belang van procedurele rechtvaardigheid.
  
  
• 4 - Omgaan met de behoeften van slachtoffers
  In hoeverre kan en moet de rechtspraak ingaan op de behoeften van slachtoffers? En hoe dient hieraan concreet invulling gegeven te worden?
  

Zoals verwacht kwam de afwijzing binnen een uur. Niet eerst een vraag over wie de inschrijver dan was, vanuit welke functie de interesse kwam, wat werd beoogd? Nee, een Pavlov-reactie, kennelijk ingegeven door een black list. Een ervaring die het HHC al vaker met De Rechtspraak en het LDCR heeft gehad. Het HHC heeft dan ook om opheldering gevraagd. En (op haar vrije dag) kwam die prompt:


Dat was nou weer eens een teleurstelling voor uw redacteur en een krenking van zijn narcistische ego. Alsof hij al niet genoeg leidt aan PTSS. Waar hij de vraag verwachtte "Welk bedrag faktureert u voor uw verschaffing van de door ons zo gewenste informatie?" kreeg hij te horen dat hij terug mocht kruipen onder zijn onderste steen.

En dat terwijl Cheryl en haar andere "op zoek naar een uitdagende functie" criminologen in 2014 wèl mochten komen teneinde "haar mening te verkondigen". Als zij al een rijk arsenaal aan prikkelende onderzoeksresultaten kan hebben, wat moet uw gepokte en gemazelde HHC-redacteur dan wel niet een schat aan informatie in zijn archief hebben zitten?

Het HHC-archief: compleet met video- en geluidsopnamen, foto's, geheime rapporten, officiële documenten, ondertekende verklaringen, en ander archief materiaal waarbij die van de Stasi verbleekt.

Welnu, als het HHC zich niet mag aanmelden dan kan het HHC altijd nog de Raad voor de Rechtspraak souffleren om te overwegen hem "spontaan" een uitnodiging te sturen als gastspreker/panellid. Als het de Rechtspraak daadwerkelijk te doen is om "nieuwe inzichten" te verkrijgen in "procedurele rechtvaardigheid" en de "behoefte van slachtoffers" dan zullen ze toch moeten spreken met slachtoffers en niet met gehersenpoelde studentjes die de levenservaring van de harde realiteit van de humanitaire gevolgen van De Rechtspraak ontberen.

Het HHC kan zelfs een hoogleraar internationaal recht opvoeren die, geschokt en gedesillusioneerd door de ervaren corruptie, de studenten niet meer kan uitleggen wat rechtvaardigheid is en waartoe hun opleiding eigenlijk dient. Met een veertigtal persoonlijke zaken (let op: dus niet zittingen, wat daar weer een veelvoud van is) tot op het allerhoogste (ministerieel en presidentieel) niveau aan toe, denkt het HHC dè ervaringsdeskundige bij uitstek te zijn.

En het HHC heeft nog meer bijzondere wetenswaardigheden die in de thematiek van deze discussiemiddag vallen. Wat te denken van deze vers-van-de-pers aanklacht tegen rechters. Het dossier Westenberg-Kalbfleish valt daarbij in het niet.

'De kennis van nu voor de rechtspraak van morgen.'

Of kiest men liever voor:
'De Rechtspraak van vandaag, zonder de kennis van morgen?'

Opdat we met plausable deniability 30 kunnen verklaren "Wir haben es nicht gewusst?", geen verantwoording hoeven te dragen, geen empathie hoeven te voelen, geen slapeloze nachten hoeven te hebben?

Praten over, maar niet met. Zoals artsen vroeger spraken over "de blinde darm op bed 4". Blind voor het humanitaire verschijnsel waarvan die blinde darm toch echt een ondereel vormt. Zij hebben zich inmiddels ontwikkeld en geleerd van in het verleden gemaakte fouten. Zij hebben hun witte jas ingeleverd en toenadering gezocht tot de hulp zoekende. Oplossingsgericht bespreekbaar maken. Wederzijdse gelijkwaardigheid en respect.

Waarom de rechtspraak nog steeds hangt aan haar zwarte jas, het verhoogde podium en de "objectieve" (lees: ontmenselijkte) afstand is niet meer van deze tijd. Bij de Hoge Raad zien ze de patiënt zelfs vrijwel nooit. "De casus in productie 4." Humaniteit? Empathie? Begrip? In 2012 pleitte Franken daarvoor. Maar Baybaşin wacht nu al vier jaar op zijn her ZIEN ingsverzoek.

Terwijl het zonnetje schijnt en rechters zich laven aan hun ATV-dagen, de lunchbesprekingen en de congressen, zit deze "dwaling" tussen het beton weg te rotten. Buiten het zicht van het persoonlijke verantwoordelijkheidsgevoel. Zou het niet eens iets zijn voor De Rechtspraak om, i.p.v. "te ervaren wat een enkelband met je doet" 31, eens te praten met de echte ervaringsdeskundigen/slachtoffers? Een De Dag van Inzicht organiseren door geen tweede hands "empirische" de-auditu wetenschappers uit te nodigen, maar de empirie (door ondervinding verkregen kennis) uit de eerste hand te horen? Of is die comparitie te confronterend?