Komende week zult u bij de Amsterdamse Stadsomroep Salto-TV 1 een interview met het HHC kunnen zien waarin ik poog De zaak Baybasin uit te leggen. Ik kreeg het volle uur (excl. reclames) maar desondanks is het me niet gelukt. Als je echt geïnteresserd bent is er zoveel te vertellen en was er gewoon zo weinig tijd. Ik zal verderop een nieuwe schriftelijke poging wagen: De-zaak-Baybasin-in-één minuut.

Olifantengeheugen Fred T. 2, 3 wil dat misdadigers als Volkert van der G. 6 7 en Joris D. 4, 5 tonnen van de Staat krijgen voor hun verdediging, terwijl JD zijn kennelijke alcoholverslaving ook door de staat betaald krijgt. En hij wil ook dat brave onschuldige burgers kansloos het schavot op gaan. Dat heeft hij bekend aan prof. Henri Beunders (Erasmus Universiteit) en publicist voor De Groene Amsterdammer 8.

"Toen heb ik me toegelegd op de bezuiniging op de advocatuur.
Het is een andere manier om hetzelfde effect (verstrenging strafrecht,red.) te bereiken.
Als je aan een advocaat niet al te veel tijd geeft om aan een verdachte te besteden,
dan wordt het ook niet zo veel, die verdediging."

Fred Teeven

Nu, anno 2017, valt De Orde van Advocaten over Teeven heen. Maar zij zijn daar net zo schuldig aan 9. Bovendien gebruikt de Staat tonnen aan belastinggeld (door het slachtoffer zelf betaald dus, wat tegen hem/haar wordt gebruikt) voor hun eigen advocaten en heeft het zeeën van tijd om te frustreren, terwijl het leven van het slachtoffer voorbij gaat.

En mocht het onverhoopt misgaan met een rechtszaak, dan is er nog de onderkoning 10 die alles afdekt, en waarbij alle, al dan niet opzettelijk, veroorzaakte schade niet door de dader/ambtenaar hoeft te worden vergoed, maar opnieuw door de belastingbetaler/slachtoffer. Een sigaar uit eigen doos. En risicoloos voor de corrupte ambtenaar. Uw grondrecht volgens Willem en Fred: De burger verliest altijd.

Op 25 maart 1995 reisde Joris Demmink persoonlijk naar Engeland. Eerste klas natuurlijk, met een 500 euro 1000 gulden kopje koffie in de VIP-lounge. Doel: Alle bezittingen van Baybaşin èn zijn gehele familie in Engeland in conservatoir beslag te laten nemen.

Tegelijkertijd ging een FIOD-rechercheur naar Istanbul om daar hetzelfde te doen. Jeroense zat daar al drie weken te partyen op bruiloften van collega's. Het is opvallend dat Demmink deze keer van de gelegenheid geen gebruik maakte van de persoonlijke service om Turkse jongetjes te laten aanleveren. Maar wellicht had hij toen meer zin in die van Jimmy Saville?

In een gecoördineerde, gelijktijdige inval (zie je wel, waarom kon Fred T. dat niet bij de Rolodex-verdachten?) op 27 maart 1998 in Lieshout (NL), London (UK) en Istanbul (TR) werd al het familievermogen ingepikt (en later verkwanseld). Met als hoofddoel: Zorgen dat Baybaşin geen adequate verdediging kon krijgen.

Precies wat Teeven recentelijk verklaarde aan De Groene. En destijds de officier van justitie Raymond van Raaij 11 heeft bekend aan advocaat Koppen: het opzettelijk onthouden van een fair-trial (art.6 EVRM). Gewoon in "rechtstaat" Nederland.

Je zou dan ook verwachten dat het bomvol zou zitten met reporters en parlementariërs. U weet wel, die mensen die betaald worden om de regering te controleren. Maar nee, die hebben het te druk met kijken hoe ze hun werk over het zomerreces heen kunnen tillen. En dan zijn er nog die gezellige partijcongressen, waar alle gefaalde ministers vrolijk verder feesten .

Onthoudt het volgende: Het OM vindt bepalend voor de voordeelberekening de omstandigheid of iemand over het vermogen kan beschikken waarbij het "eigenaarshandelingen" kan verrichten. Mutatis mutandis geldt dat de schuld die de overheid heeft, doordat zij wederrechtelijk vermogen ontnomen heeft (lees: diefstal), mede bepaald wordt door het beheer in de executie fase èn de lange termijn. Gaat er iets mis met de waarde, dan is dat de beheerder aan te rekenen. Mat andere woorden: Dat bedrijven van Baybaşin failliet zijn gegaan is de volledige schuld van een aantal personen werkende voor de Nederlandse Staat.

Een sfeerimpressie: De zaak werd van 10:30u tot 18:00u behandeld in zaal J. In het begin waren we met een man/vrouw of 25, waarvan uiteindelijk slechts 9 de eindstreep hebben gehaald. (Verhouding burgers:parketpolitie = 2:1) We startten met een conflict. De bode (dat is de water inschenker / portier / copyshop medewerker) kwam ons vertellen dat we niet in de zaal mochten zitten, maar naar de "beveiligde" tribune moesten. Dat leverde een klein "incidentje" op. Deze waterdrager meende dat hij rechtbankpresident Ronald Phillipart himself was. Hij maakte de regels en we hadden die maar op te volgen. We hebben hem fijntjes uitgelegd, begrepen deed hij niet, dat niet hij doch de wet en de voorzitter van het rechtscollege bepalend zijn.

We stuurden de bode dus de zaal in om ons verzoek over te brengen aan de rechter. Even later kwam hij terug. Nee, we moesten toch naar boven. Nu kan het me werkelijk niets schelen waar ik zit. Als oud-commando heb ik geslapen in een zelf gegraven woonruimte onder de grond, op een tak in een boom, vastgebonden aan de stam om er niet uit te vallen tijdens je slaap. Het ging ons dan ook niet om de locatie maar om de solidariteit en de intimidatie.

Om met het eerste te beginnen. Baybaşin is jarenlang onrechtmatig geïsoleerd gehouden in de EBI. Hem het contact ontzeggen met mensen (i.p.v. justitie robots) is een marteling. Wij wilden bij hem zitten in de zaal. Laten zien dat hij er niet helemaal alleen voor staat. Maar bij het spelletje van het criminele OM van Den Bosch hoort deze mensonterende behandeling. Naar Baybaşin toe. En naar eerzame burgers toe, waaronder niemand minder dan prof. Ton Derksen 12 en drs. Bart Molenkamp 13. Behandeld als criminelen. Bovendien wil ik niet gegijzeld worden gehouden in een levensgevaarlijke situatie. Je zit als ratten in de val, waarbij justitie een trackrecord heeft daar geen verantwoording voor te kunnen dragen 14.

Er was flink wat parket-politie op de been. Ik heb even, heel vriendelijk, met deze keurige mensen gesproken. Heel anders dan die waterdrager met zijn Melkertbaan. Okay, overheidsinstanties moeten een bepaald quotum aan "mentally challenged" invaliden in dienst nemen. Maar ik dacht dat die taks met het OM al bereikt was.

De politie was heel anders. Attent, correct en begripvol. Ik vroeg ze wat ze wisten van de zaak, want ik was toch wel nieuwsgierig naar wat hun instructies waren. Hadden ze waarschuwingen gekregen dat de Europese Pablo Escobar met helicopters zou worden bevrijd?

Nee hoor, niets van dat alles. Enkel omdat er een oproep op internet was verschenen 15 (altijd leuk om te zien dat ook de AIVD en de Rechtspraak het HHC lezen) was dit aangemerkt als een risico-zitting. Zoiets als de Parnassus klucht 16. Kennelijk werden door justitie deze gepensioneerden en hoog-bejaarden als voetbal hooligans gezien. Dat zegt wat over het inschattingsvermogen bij MinVenJ. We hebben ons keurig aangepast.

Maar toch, tijdens de lunch pauze liep ik wat over de binnenplaats. En dan, dat zit in mijn natuur en training, check je je omgeving op ontsnappingsroutes. Terecht ook gezien de gijzelingssituatie van ons als publiek. Want waar ieder winkeltje of restaurant een "evacuatie-plan" voor de brandweer bij de voordeur moet ophangen, houdt de overheid zich niet aan haar eigen regels.

Dus ik heb de locatie van brandladders en vluchtwegen gezien. En bergen camera's. En die camera's zagen mij...

Ik heb werkelijk slechts één opname gemaakt. Een foto van Adèle en Ton Derksen buiten voor de ingang. Onmiddelijk waarschuwde de AIVD, of wie daar maar zat, de politie en werd ik even gecheckt. Nogmaals, hij was zeer correct en ik zeer coöperatief. Ik liet zien dat ik maar één foto had gemaakt. Van mij bekende personen op openbaar terrein. In het kader van alle terroristische aanslagen en voorzorgsmaatregelen mocht ik deze foto toch houden en hoefde ik het niet te wissen.

Maar dan waren er nog twee mensonterenede, illegale akafietjes met de bode. De eerste was in de eerste pauze voor toiletgang en koffie. Nou dat mochten wij dus niet. We moesten wel naar buiten, maar mochten niet meer door de hoofdingang naar binnen. Dus geen toilet en geen koffie. De mensen van de tribune van zaal J waren toch iets minder gelijk (Artikel 1 Grondwet). Ik vroeg wie dit had bepaald. "De regels." "Nou, laat Ronald (de president, red.) dan maar even komen om het mij persoonlijk te vertellen. Want ik wil naar het toilet en anders dan pis ik hier gewoon in de hal op de grond." Enfin, uiteindelijk mocht mijn 80+ jarige moeder, die nier-patiënte is, toch naar het toilet. Maar wij niet.

Een tweede akafietje met meneer de water-ober was de terugkeer na de pauze. Wij wilden naar binnen want de zittng was weer begonnen. We vroegen of hij de deur wilde openenen. Die zat op slot, en het spelen van portier was immers zijn vak. Nou, nee dus. hij bepaalde zelf wel wanneer hij ons toe zou laten. Oud-directeur van Justitie Molenkamp legde deze man vriendelijk uit dat hij zich gewoon aan de wet had te houden. Maar deze sleutelbaas dacht daar anders over. Alleen hij bepaalde het met de huisregels in de hand. "Hij had niets met de wet te maken." En uiteindelijk kregen we daar een kopietje van uitgereikt. Ik geef ze hier rechts naast maar even door (PDF). Zeker vijf minuten gemist van de hoorzitting.

Zoals gezegd: de zitting was van 10:30 tot 18:00u in vijf blokken. Tussendoor moesten we telkens de zaal verlaten. Dus naar buiten, de motregen in. Zonder koffie. Als caffeïnist was dat zwaar afkicken. En even aan die drugsbaron beneden vragen om een uppertje zat er ook niet in. Had hij mooi wat bij kunnen verdienen, wat Roelofs hem dan weer had kunnen afnemen. Iedereen blij!

Bij iedere terugkeer moesten we weer door de scanners. Volgens de huisregels mocht je geen explosieven meenemen, maar wel gewoon een literfles water. Je mocht er alleen niet uit drinken. Waar de water-bode beneden ieder keer aan het bijtappen was alsof Joris Demmink himself op de party was, werd ons verboden een slokje te nemen. Desondanks was de sfeer op de eretribune in de VIP-lounge opperbest. Zeker, iedereen werd zwaar in de gaten gehouden dat die niet even op zijn telefoon keek hoe laat het was. En dat snap ik dan weer niet want in de huisregels staat: Mobiele telefoons mogen gebruikt worden maar niet in een zittingszaal. En dat was het hele punt: wij mochten de zittingzaal niet eens in. En de telefoons van tegenwoordig zijn eigenlijk complete multi-functionele laptops met Windows-10 erop geinstalleerd.

Alvorens we tot de inhoudelijke bespreking overgaan nog even dit. Het OM heeft er een handje van naar (geslecteerde) media te lekken en te manipuleren. Nog voor de zitting (Laatste update 19 mei 2017 10:28u) had het OM alvast aan NU.nl laten weten wat het zou gaan eisen. NU.nl publiceert alles wat het OM wil, want de Rechtspraak is een hele goede klant. Ze hebben zelfs speciale monitoren overal in de gerechtsgebouwen met een abonnement op NU-nl services.

Adèle maakte daar bezwaar tegen. In de lunchpauze hadden de rechters het opgezocht, maar toch echt niets kunnen vinden. Het leek het Teeven-bonnetje wel. Maar toen het HHC om 19:00u even zelf keek, stond het er nog gewoon op (afbeelding links, onderste blok). Dat wordt misschien wel weer een NOS-smaad zaak 17.

Er waren twee tolken aanwezig. Baybaşin's vertrouwde UK-NL tolk en een Koerdisch/Turks Nederlandse tolk. Die laatste hoefde alleen maar een video-boodschap te vertalen waarop Celal Deniz, met zijn ID in de hand, bevestigde wie hijzelf was en dat zijn verklaring op papier van hem afkomstig was. Er was namelijk een probleem met het verkrijgen van een apostille 18. In Turkije verloopt dat niet via de rechter maar via de notaris. Nadat de identiteit bevestigd was, mocht de tweede tolk vertrekken. De Turks sprekenden op de tribune hebben de tolk gecontroleerd. Ze was wat rommelig, maar het klopte wel wat ze vertaalde.

Om te beginnen met de tweede ronde: Ook na alle argumenten en bewijsstukken van advocaat dr.mr. van der Plas gehoord en gezien te hebben persisteert het OM in haar eis. Toegeven dat je meerdere blunders hebt begaan is moeilijk. Maar het belangrijkste en meest bijzondere:

Om zaken te ontnemen hoef je geen bewijs van een strafbaar feit te hebben.
Alleen de "aanwijzing van mogelijk gepleegde feiten" is al voldoende.
Het enige wat we hoeven te bewijzen is de hoogte van het bedrag.

OvJ Roelofs

Met andere woorden: In de Rolodex-affaire (exact dezelfde periode en wetgeving) zijn er aanwijzingen van gepleegde strafbare feiten. En dus hadden ze (nog voor de arrestatie) het hele vermogen van Demmink, Wabeke en de rest in beslag kunnen nemen. Het is niet gebeurd. Wel bij Baybaşin. Nog vóór zijn arrestatie op de 28e is op de 27e het GEHELE FAMILIEVERMOGEN gestolen en onder wanbeheer geplaatst.

Dan valt nog iets anders op. Je zou denken dat de beslaglegging te maken zou hebben met de inkomsten verkregen uit de vermeende drugshandel. Inbeslag genomen Ferrari's, bling-bling, villa's met zwembaden. Maar nee hoor, niets van dat alles. Het gaat om zakelijke transacties waarbij winst zou zijn gemaakt. Zoiets als VVD-voorzitter Keizer 19. De aankoop van een aandeel in een restaurant wat in zijn totaliteit maar 125.000 euro waard was, een lapje grond en een schuld bij de boekhouder. Voordeel van alles bij elkaar pak-m-beet 3,5 miljoen. Iets minder dan Keizer zijn crematorium. Maar gaat Keizer nu drie jaar in voorarrest, zodat ze ondertussen belastend bewijs kunnen fabriceren?

Baybaşin is veroordeeld voor drugshandel.
De beslaglegging gaat niet over de inkomsten uit drugshandel.
Het gaat om geld verkregen uit zijn zakelijke (auto branche) handel.

Als u precies wilt weten wat er besproken is dan kunt u het beste het pleidooi van Adèle lezen. Het staat in de PDF hier rechts tot in detail uitgeschreven. Wij zullen hier een toelichting, uitleg, wat illustraties en persoonlijke ervaring toevoegen.

Laten we beginnen met de basis van de zaak: Baybaşin zou, het staat zelfs in het Volkskrant fragment hierboven, de top-drugshandelaar van Europa zijn en iedereen die zijn drugsschulden niet betaalde liquideren. Hoe de krant en het OM dat dan wisten? Uit de tap-informatie aangeleverd door de Turkse spion Tayyar Cetinkaya (en zijn broer Tekin), alsmede de AIVD tolk Iliye Aksan. Als zij iets zeiden dan is dat waar. 95% van het bewijs is dus "waar".

Als verdediging mag je dat "bewijs" van het OM in twijfel trekken. Het OM moet zonder gerede twijfel bewijzen, maar faalt daar in. Hun bewijs komt niet verder dan een eigen-vlees-keurmerk. En daar wordt gretig misbruik van gemaakt. Ze bedonderen rechters die er in beginsel vanuit mogen gaan dat wat het OM stelt waarheidsgetrouw is. Nou, nee dus. En dat wordt in deze zaak zonneklaar aangetoond.

Enkele bijzonderheden:

1. Laat maar eens zien/horen dat bewijs.
   Nou nee, net als in de hoofdzaak krijgt de verdediging geen originele opnames.


2. Als ik ze niet zelf mag horen, kan ik dan op zijn minst een nieuwe vertaling krijgen?
   Nou, daarvan zag het Hof in dat dit wel nodig was. Het is toegestaan en overhandigd.


3. Er worden wel namen gekoppeld aan uitspraken, maar wie zijn dat? Mag er stem-analyse worden gedaan?
   Nee, dat mag niet. Je moet maar geloven wat op de band staat.


4. In dat geval wil ik de getuigen zelf kunnen ondervragen. Mag dat?
   Ja zegt de Nederlandse rechter, en beveelt dat ook. Nee zegt de Turkse overheid, net als in de Demmink strafzaak. Zij zullen zelf wel de verhoren uitvoeren in Istanbul, maar daar mag geen Nederlandse rechter, geen NL-advocaat, of NL-OM bij aanwezig zijn.
   
   En daarmee hebben ze geen rechtsgeldigheid voor de NL-jurisdictie. Je kan er dus niets mee. Niet bewijzen en niet ontlasten. En aangezien het bewijs van het OM voor 95% tapverslagen zijn, heeft zij dus geen bewijs en kan niet zonder gerede twijfel aantonen dat de vermeende gepleegde delicten daadwerkelijk gepleegd zijn. Er is geen zaak. En die had dus 20 jaar geleden al gesponeerd moeten worden wegens gebrek aan bewijs èn het ten onrecht als verdachte te zijn aangemerkt. (En deze laatste toevoeging is belangrijk en daar komen we later op terug.)


5. De Turkse overheid wilde dus niet meewerken aan een getuigenverhoor, maar wèl aan het aanleveren van bewijs. Zo zijn er cheques van Turkse banken geproduceerd. Uitgeschreven in DM (Deutsche Mark). En daarmee ongeldig. Ze zouden op 27-3-1998 zijn gevonden in Baybaşin's huis in Lieshout. Alleen stonden ze niet op de inventarislijst van in beslag genomen spullen.


6. Documenten uit Baybaşin's huis, die 19 jaar geleden werden meegenomen werden pas twee dagen voor aanvang van deze zitting aan het dossier toegevoegd. Opzettelijk verduisteren van bewijs door een strafbar OM.


7. Identiteiten en ontlastende verklaringen zijn opzettelijk achtergehouden. Zo is er een "Turgay" opgevoerd door het OM. Die zou getuige zijn van het aandeelhouderschap in het restaurant Ala Turka te Amsterdam voor NLG 111.000,=. Ja u leest het goed, 50.000 Euro, minder dan de afscheidsreceptie van Joris Demmink. Maar deze man zou volgens het OM onvindbaar zijn om te verhoren. Kletskoek. Hij heette Bozan Atmaca en woonde gewoon boven het restaurant. En... hij had in 1999 al een ontlastende verklaring afgelegd die bewust uit het dossier is gehouden.


8. Al deze vermeende zaken spelen zich af in de periode: 28-10-1997 t/m 27-03-1998. En dat leggen we hieronder uit. De zaak Baybaşin in 13 regels.

24.12.1995 - Baybaşin wordt onrechtmatig gearresteerd. Er is geen arrestatiebevel.
25.12.1995 - Ze willen hem direct uitleveren, maar door Kerst gaat het mis. Hij vraagt asiel aan.
??.01.1996 - Met terugwerkende kracht wordt een diplomatieke nota opgesteld door MinBuza.
??.01.1996 - Met terugwerkende kracht wordt hem een drugstransport (Kismetin) aangerekend.
17.12.1996 - Er is geen bewijs. Baybasin mag vanuit huisarrest zijn uitlevering/asiel afwachten.
28.10.1997 - De rechtbank beslist dat hij niet mag worden uitgeleverd wegens levensgevaar.
28.10.1997 - Vanaf dat moment is Baybasin vrij man, die slechts asiel heeft aangevraagd.
28.10.1997 - Turkije is boos en begint onmiddelijk met het produceren van bewijsvervalsing.
27.03.1998 - Hij wordt voor de 2e keer gearresteerd. Nu voor daden gepleegd per telefoon.
09.02.2001 - Baybasin wordt veroordeeld tot 20 jaar wegens drugshandel.
09.02.2001 - Turkije vindt dat niet genoeg: Doodstraf of tenminste levenslang* in isolatie.
30.07.2002 - De straf wordt in Hoger Beroep omgezet in levenslang, waarvan 5 jaar isolatie.
19.05.2017 - 19 jaar later is er nog steeds geen bewijs. De rechtzaken worden gefrustreerd.

* Toelichting: Om in Nederland levenslang te krijgen moet je minstens een dubbele moord hebben gepleegd. Al die tijd dat Baybaşin in Nederland zat werd er (in Nederland) niemand vermoord. Wel in Istanbul. Op 19-11-1997 werd Suleyman Öge dood geschoten in een theetuin. Omdat Baybaşin dat niet zelf kon hebben gedaan, hij had een alibi want hij zat immers in huisarrest in Nederland, verzonnen ze dat hij "telefonisch opdracht" had gegeven.

Uiteindelijk voert het OM drie zaken op die helemaal niets met de vermeende drugshandel te maken hebben. Het OM verzint: afpersing wegens drugsschulden. Onderdeel 6. De schatting van het minimaal wederrechtelijk verkregen voordeel:

1	De zaak Ali Yucesu	(Restaurant Ala Turka)		158,823,= EURO
2	De zaak Celal Gül	(De boekhouder)	contanten auto	81.806,= EURO 38.446,= EURO
3	De zaak Şimşek	(Bouwgrond)	onroerend goed rente en aflossing	1.763.856,= EURO 334.026,= EURO
	Totaal opgeteld volgens HHC Totaal volgens OM, afgerond naar beneden			2.376.957,= EURO 2.376.800,= EURO
	10% korting wegens overschrijding redelijke termijn aantal moestuintjes aantal spaarzegels statiegeld			-/- 237.680,= EURO 5 3 0,= EURO
	Totaal te ontnemen			2.139.000,= EURO

Kijk en daar houdt het OM op. Want het statiegeld, zeg maar het totaal reeds ontnomen bezit, faillissementen, netto contante waarde (NCW), verdiencapaciteit, etc, van zijn onrechtmatig ontnomen garagebedrijf, hotels, etc. loopt in de tientallen miljoenen euro's. Dat betekent dat er een fors bedrag terugbetaald moet gaan worden. Wie gaat dat betalen? De criminele rechercheur Jeroense en de criminele officier Roelofs, samen met de criminelen van het eerste uur, waaronder de officier Hillenaar, de DG Demmink en anderen?

Rekenen kunnen ze dus niet bij het OM. Maar er zitten ook nog giga-fouten in hun berekeningen. Met name in de grootste kostenpost. Dat komt omdat noch Jeroense, noch Roelofs beëdigd makelaar-taxateur zijn. Althans niet in Nederland. En al helemaal geen yeminli emlakci-biçen in Turkije.

Het is nog veel erger. "Rechercheur" Jeroense is onlangs speciaal een tweede keer naar Istanbul toegereisd. In opdracht van de rechter. Om de huidige status vast te leggen. Absurd natuurlijk, want de waarde in 2017 -na al die jaren van wanbeheer van OM-NL, kan je niet zondermeer omslaan naar 1998. Maar fraudeur Jeroense kon het adres niet eens meer vinden. En dus zoog hij maar uit zijn duim dat er 14 appartementen van ieder 200.000 USD staan.

planning 1998	gerealiseerd 1998	folder belofte 1998	luchtspiegeling 2017

Dus zal het HHC wel even helpen met zoeken. We vroegen de kadaster gegevens op om die te vergelijken met het oorspronkelijke rapport van fraudeur Jeroense. Om binnen enkele minuten de exacte GPS-coördinaten voor zijn Tom-Tom te produceren. Het betreft het perceel met kadaster nummer 7870 (hieronder in de rode cirkel), en zelfs op kaart met grijs aangegeven. Prof. Derksen had dit op de ochtend van de zitting gevonden en op de valreep ter zitting ingebracht. De ingang van Yaşam Sitesi (complex) ligt op Spor Cadessi 23 (Sport laan), het aanzicht is vanuit Atılgan Sokak (Gewaagde straat). Op de streetview foto gaat het om het achterste gebouw, achter/boven de vrachtwagen. Zeven lagen met ieder twee potentiële appartementen. Als er een bouwvergunning zou zijn.

loco-burgemeester	vertaling	kadaster perceel 7870
GPS locatie	satelliet foto	street view foto

U ziet het zelf. Er bestaan geen appartementen. Wat er aan beton staat zal ooit zeker worden afgebroken. En ja, voor een dakloze als uw HHC-verslaggever is de waarde van zo'n slaapplaats, zoals Adèle stelt, hooguit 2500 euro, maar beslist geen kwart miljoen. En mocht u twijfelen aan het HHC, dan kunt u de boel zelf simpelweg nakijken op Google Earth. Daarvoor hoef je niet eens een snoep-reisje te maken op kosten van de beslastingbetaler. Het is in een minuutje gepiept. Hier is de link om zelf op deze locatie virtueel rond te kijken. 20.

Conclusie: Adèle vraagt om seponering wegens gebrek aan bewijs. Zelf zou ik ook gevraagd hebben om seponering wegens "ten onrechte als verdachte te zijn aangemerkt". Okay, in een ontnemingszaak hoef je niet te bewijzen dat iemand een strafbaar feit heeft gepleegd. Maar toch, dat had ik wel graag in het vonnis teruggelezen.

Tot slot het laatste woord van Baybaşin. u krijgt de formele beëdigde vertaling met minimale correcties door HHC:

"Dank u wel. Op een moment als dit is het natuurlijk moeilijk om de woorden te vinden om iets te zeggen. Ik heb altijd geloofd dat als je problemen hebt je dan naar de politie gaat of naar dee rechtbank of naar het openbaar ministerie. Ik wil nou wel eens weten hoe deze zaken door u worden afgehandeld als het openbaar ministerie vals bewijs aanvoert en daarmee zorgt voor onjuiste beschuldigingen. Ik geloof dat deze zaak was voorbereid inclusief het deel wat vandaag aan uw gerechtshof wordt voorgelegd. Ik ben geen jurist, maar het is wel duidelijk dat dit een misdaad is, zoals dat hier wordt gebracht. We hebben een gezegde: 'als vlees stinkt bedek je het met zout. Maar wat doe je als het zout ook stinkt?' De schade door deze fouten aan mij en mijn familie toegebracht is al gebeurd. De advocaat-generaal moet de wet beschermen, maar doet nu alles om de waarheid te verhullen.

Natuurlijk mevrouw de voorzitter en andere edelachtbare heren van het hof, u gaat een beslissing nemen. Zoals ik al heb gezegd is de schade reeds toegebracht. Eerlijk gezegd heeft uw beslissing geen enkele waarde meer voor mij. Wat zal uw beslissing in het beste geval voor mij zijn? Dat u alles terugneemt? Dat zou op zich zelf al een onjuiste beslissing zijn na 20 jaar. Ik heb geen enkele hoop op een rechtvaardige uitkomst van het besluit van dit rechtscollege.

Als ik erin kan slagen om een aantal goede advocaten bij elkaar te brengen, zoals mevr. mr. van der Plas, en als ik er voor kan zorgen dat er gerechtelijke stappen wordt ondernomen en er voor kan zorgen dat rechtvaardigheid wordt ondernomen tegen hen die met opzet verkeerd gehandeld hebben. En die mij en mijn familie tot slachtoffer hebben gemaakt enkel door de opdrachten van hun superieuren uit te voeren om de Turkse staat te behagen. Als ik erin kan slagen om die zaak voor het gerecht te brengen en de waarheid geaccepteerd zal worden, dan kan ik misschien nog het gevoel krijgen dat gerechtigheid kan geschieden.

Wat u gaat beslissen mij terug te geven, gooi dat maar in het vuilnisvat. Het zal voor mij geen verschil meer maken. Al mijn kinderen zijn nu ouder dan twintig. En ik zou erg blij zijn geweest als ik ze zou kunnen helpen, door het opvoeden van mijn kinderen. Maar dat is me afgenomen. En rijkdom betekent misschien te veel voor de openbaar aanklager, maar na (vanaf) dit moment heeft het geen waarde meer voor mij. Ik dank u ervoor dat u geduld hebt gehad en naar mij geluisterd hebt. Ik dank mijn advocaat voor het uitzonderlijke werk. Dat moet nu worden uitgevoerd door de advocaat generaal. En ik dank met respect professor Derksen en zijn assistent.

En ik dank ook de aardige Nederlandse personen. De Koerdische politici en academici. Ik hoop dat ze zich kunnen richten op dit drama en er toch nog iets van positieve waarde uit kunnen halen. Om te creëren en bij te dragen, ongeacht de uitkomst in deze zaak, voor het vormen van een Verenigde Staten van Koerdistan. Ik denk dat dat hun werk is. Hoe gaan julie de rechtvaardigheid formeren? Het interesseert me geen bal. Voor mij heeft het geen waarde en geen belang. Dank u wel dat mij de kans hebt gegeven."

Hüseyin Baybaşin
Den Bosch, 19 mei 2017

Uitspraak: 30 juni 2017 om 13:00u te gerechtshof Den Bosch.