De reden waarom mensen een blog beginnen is velerlei. De behoefte een verhaal/boodschap/filosofie uit te dragen is daar een van. Vanuit narcisme de behoefte aan erkenning van jouw zienswijze door anderen is er een. Of virtueel contact met mensen vanuit eenzaamheid in hun geïsoleerde hostel-kamertje of Hans-en-Grietje-heksenhuisje.

Het HHC is anders begonnen. Na gefontreerd te zijn met overweldigende misdaden door de overheden van Turkije en Nederland wilde ik weten hoe dat mogelijk was. Wat zijn hun drijfveren? Waarom zijn die niet te rijmen met waarden als ethiek, mensenrechten, wettigheid, empathie, rechtsbescherming?

Ik ben begonnen met (literatuur) onderzoek. Eerst geplaatst in een word-document. Maar al snel loopt het overzicht en de hoeveelheid referenties uit de hand. En wat leent zich beter voor referenties/links dan het internet? Zo is eind 2012 de eerste versie 1 van deze website ontstaan. Een tijdslijn en overzicht van informatie dat mogelijk (let op het voorbehoud) een stuk geschiedsvervalsing illustreert.

In het begin niet meer dan een verzameling, zonder daar enige diepte-research aan toe te voegen. En een deel van die info is afkomstig van plotter-sites als KLOL en BOUblog. Die het zelf ook weer van anderen hebben overgenomen of zelf uit hun eigen duim hebben gezogen. Dus als wetenschapper ga je daarna verder zoeken en tracht je de bron en ruwe data op te sporen. Opdat je jouw eigen analyses en conclusies kunt trekken in plaats van voorbarige (of opzettelijk gestuurde) ideeën van anderen na te papegaaien.

En een deel van dat resultaat vindt u in de huidige versie van dit weblog. Ik spreek ook expliciet over "log" en niet over "site". (En in het geval van Bou over een dagboek/poezie-album :-)) Al mijn publicaties zijn voorzien van een (houdbaarheids)datum. Op dat moment was dat de stand van zaken van mijn onderzoek. En van mijn werkhypotheses. Waarvan enkele inmiddels tot definitieve conclusies hebben geleid. Maar daarover straks meer.

In mijn onderzoek naar de diplomatieke relaties tussen Turkije en Nederland stuit je al snel op zaken als die van de vrijgelaten Saban Baran 3, die ik persoonlijk (juni 2011) van zeer dichtbij meemaakte, de vrijgelaten Mehmet K. 4 5 (februari 2014) en natuurlijk Hüseyin Baybaşin 6 (december 1995) die ik in augustus 2013 voor het eerst opzocht en met wie sindsdien een vriendschap is ontstaan. En daardoor wederkerig natuurlijk de bijzondere belangstelling van de Turkse en Nederlandse overheid in mijn persoon. Met als gevolg een directe tap op mijn telefoon.

Wanneer jouw opvattingen niet stroken met die van anderen creëer je discours, debat, conflicten en vijanden. En wanneer zij zich bedreigd voelen in hun eigen bestaan dan gaan ze rare dingen doen: Ontkennen, liegen, bewijs verdonkermanen. En als dat alles niet werkt: de boodschapper aanvallen. Proberen diens geloofwaardigheid onderuit te halen. Alsof daarmee de boodschap zelf ook niet langer meer correct zou zijn.

Onze overheid is niet gewoon een beetje, maar zéér fout. En daar heb ik inmiddels uitvoerig bewijs van. Dus begon als eerste de Nederlandse overheid mij aan te vallen. Op 14-01-2014 beschreef Barracuda auteur dezes als een querulant 7. Dat is nogal wat. Zonder enige kennis van zaken, feiten of achtergrondinformatie wordt daar wederrechtelijk een psychiatrische diagnose gesteld door iemand niet bevoegd tot het uitoefenen van de geneeskunst. En daarmee strafbaar.

Vrijheid van mening is een groot goed. Ook al gaan de beschuldigingen ver. En zoals het HHC immer verkondigt: Loop niet als een schaap achter de staatstrollen of diverse zelfbenoemde guru's aan, maar onderzoek de feiten en trek uw eigen conclusie.

Het HHC kreeg steun van het Katholiek Nieuwsblad 8. Het resulteerde o..a in gesprekken met NPO-radio-1 en Pieter Omtzigt (CDA). Pieter, zelf slachtoffer van een bemoeizuchtige Turkse overheid, besloot mij te helpen. Waarvoor ik hem eeuwig dankbaar ben.

Onder één voorwaarde. Ik moest van onbesproken gedrag zijn. En dan ècht, geen VOG zoals die van de Nederlandse Saban Baran, vrouwenmishandelaar/strafblad Camiel Eurlings 9.

Pieter organiseerde, samen met Joël Voordewind (CU) Kamervragen. Die razendsnel (binnen 11 dagen) werden beantwoord 10.

Wanneer de overheid géén uitstel vraagt dan weet je dat ze liegen. Met uitstel doen ze dat ook, maar dan moeten ze eerst bewijs vervalsen. Bij mij hebben ze die moeite niet genomen. Wel om bewijs te laten verdwijnen.

In oktober 2013 zou de Vaste Kamercommissie al geïnformeerd zijn.
Waarover? Geen idee. Ja over mijn situatie. Maar zelf mag ik niet weten waaruit die informatie dan zou bestaan. Het document is verdwenen en WOB-verzoeken worden genegeerd. Top-Secret? En dan zou ik achterdochtig zijn?

Bovendien werd/wordt mijn telefoon getapt dus crimineel Frans Timmermans wist precies op welke wijze hij mij mijn Parlementaire steun moest afnemen: Door valsheid in geschrifte te plegen en te stellen dat ik een strafblad zou hebben.

Het is feitelijk niet waar. Het heeft me heel wat moeite gekost om bij de Turkse Ambassade een formele verklaring te verkijgen (zie de beëdigde vertaling hier rechtsboven). En dat is het verschil tussen Turkije en Nederland: Beide landen zijn corrupt. Maar in Nederland durft bijna niemand zijn nek uit te steken. In Turkije wel. Zelfs met gevaar voor arrestatie en/of marteling en/of dood. Want na vele arrestaties in Turkije heb ik ervaren dat de politie daar mijn beste vrienden zijn en dat de rechters aldaar meer te vertrouwen zijn dan hier. Althans dat was toen. Inmiddels zijn daar flink wat van opgepakt en uitgeschakeld.

Dan ga je naar de Nationale Ombudsman. Na Timmermans de volgende crimineel. De oud-rechter Reinier van Zutphen. Opnieuw valsheid in geschrifte, opzettelijke onjuiste beeldvorming, weigering tot het onderzoeken of beantwoorden van vragen. Tussendoor nog even Mark Dullaert wegwerken op een smerige, illegale manier. En de Tweede Kamer, nota bene de opdrachtgever, kijkt de andere kant uit.

Kijk, en dan krijg je opnieuw dit soort dingen (zie hier links). Geheime afspraken over en met rechtsgevolgen voor mij. Die ik niet mag weten. Waarbij (opnieuw) WOB-verzoeken genegeerd worden. En waartegen ik dus geen bezwaar of beroep kan aantekenen.

Zo kan ik door blijven gaan. Over crimineel Bas Martens (ex-Deken Haagse Orde) en Joost van Dijk (ex-voorzitter Hof van Discipline). Over hoe de overheid er alles aan doet om de onafhankelijk rechter te ontzeggen. En nog vele, vele andere zaken. Daarmee is mijn motivatie volstrekt transparant: Ik bestrijd (juridisch/overheids) onrecht. Niet betaald door defensie of de ZIVD. Niet gesponsord door ondernemers. Geen ander belang dan proberen de waarheid boven tafel te krijgen en recht te laten zegevieren.

En omdat dit onderzoek zoveel materiaal heeft opgeleverd en ik er al vier jaar over heb geschreven is het mij inmiddels wel duidelijk geworden. En voldoende bewijsbaar binnen rechtszaken. Er zitten in onze overheidstop een stel zeer verrotte appels, die de rest ook aansteken. En ja, daar behoren types als Demmink en Donner ook toe. Ik bescherm hen niet. Ik roep ze ter verantwoording. Maar dan wel voor misstanden waarvoor ze aantoonbaar verantwoordelijk zijn. Niet voor valse aanklachten en roddels.

Een zo'n 'guru'-type die zijn volgelingen heeft zien slinken is Micha Kat. En alsof dat niet aan zijn eigen mantra's te danken is, worden critici aangevallen. Hij wil ze "down". Alsof hij daarvoor zou kunnen zorgen.

Alsof het verlies aan zijn discipelen niet gewoon veroorzaakt wordt doordat hun sekte-geloof onderuit is gehaald door nieuwe, betere kennis, onder andere aangeboden door het HHC.

Ik heb Micha pas in 2013 leren kennen. En sindsdien zijn ook wij vrienden geworden, gelijk Brothers-in-arms. Want ook voor mij staat vast dat Joris Demmink, als een top-speler binnen het ministerie van justitie, een zeer kwalijke rol heeft gespeeld met een ongehoord machtsmisbruik. In die zin zaten en zitten Micha en ik op één lijn.

Maar daarna zijn we qua methodiek uit elkaar gegroeid. Sommige mensen willen een conflict. Als een onaangepast kind: "Ik gooi lekker dat bord kapot, want dan wordt pappa boos en schreeuwt hij tegen mij en krijg ik wel zijn aandacht. Jippie!". Compleet met cirkelredenering en cirkelreferenties, zoals in de afbeelding hiernaast. Daar heeft het HHC nooit aan meegedaan. Zoals bijv. het oproepen tot het Vaatstra-dagboek publiceren en het dan zelf niet doen.

Onze vriendschap kreeg een deuk toen het HHC onderzoek deed naar de geruchten over de Riouwstraat 13. Dat kwam eigenlijk voort uit een vraag aan mij van een hoge ambtenaar van justitie: "Wat vind jij daar nou van?" Ik wist het niet, dus ben ik -alvorens mij een mening te vormen- het gaan onderzoeken 11. Werd daar door de KFC-koerier iedere dag een family-bucket vol met Kentucky Fried baby-legs afgeleverd? Na uitgebreid onderzoek (gemeente, kadaster, kinderopvang, etc.) concludeer ik: Nee, onzin. En dat mag niet van Micha. Sindsdien noemt hij mij "Ton-Typfout".

Daarnaast had Micha een (financieel) conflict met Erik Donk over de rechten van de opnames op JD-TV. En er werd doodleuk geëist, onder allerlei bedreigingen, dat ik afstand moest nemen van Erik. Welnu, dan ben je hij mij aan het verkeerde eind. Ik laat me niet bedreigen. En zo raakte onze vriendschap verstoord. Omdat Micha onredelijke eisen begon te stellen aan mij.

Nota bene over een derde-zaak (JD-tv) waar ik helemaal niets mee te maken heb. Het is natuurlijk wel opmerkelijk dat Micha zijn eigenwaarde en geloofwaardigheid afhankelijk is van mijn mening. Wat maakt het uit hoe ik denk over JD-tv? Wordt Micha groter en belangrijker als ik Micha gelijk geef? Dat is teveel eer voor mij. Het zegt meer over Micha's narcisme en drang naar aandacht.

Dan hebben we Boudineke Berkenbosje, zichzelf al jaren MEESTERES DOKTER-ANDERS noemende.

Terwijl een prof.dr. Derksen zich gewoon laat aanspreken met Ton, heeft Boudine -net als Micha- een externe autoriteit nodig voor haar eigenwaarde. In dit geval een vermeend schooldiploma.

Net als met Micha waren wij vriendjes. Okay, in het begin was er wat naamsverwarring. Bou noemde mij "Tom" (met een M), Adèle noemde mij "Hofdijk", en ik noemde Boudine "Boudineke" omdat Adèle dat ook deed en dit ook zo vermeld staat in haar email-adres. Maar nu is Boudine boos. Zij voelt zich klein omdat ik haar noem zoals ze zich aan mij heeft voorgesteld. Best wel zielig voor haar en echt niet mijn bedoeling. Maar het zegt meer over haar eigenwaarde dan over mijn intenties.

Dat hele "autoriteit" gedoe speelt een hoofdrol in de beleving van Boudine. Zelf heb ik nooit moeilijk gedaan over wie ik ben. Ik heb geen schuilnaam bedacht maar strijd van begin af aan met open vizier. Niet dat ik mijn privacy wil prijsgeven of etaleren, maar ik hoef er ook niet moeilijk over te doen. Ik heb (in tegenstelling tot Demmink) geen geheimen die tegen me gebruikt kunnen worden. Ik ben niet chantabel.

De ik-ben-geen-psychotherapeut Boudine wil wel graag psycholoog genoemd worden. Ook wil ze graag jurist genoemd worden. En als iemand daaraan twijfelt moet die maar een WOB-verzoek indienen. Pardon? Een openbaar bestuursbesluit door de overheid? Wat heeft dat met diploma's te maken? Ja, ik twijfel, omdat iedere uitspraak van haar niet getuigt van enige psychologische of juridische kennis. Maar hé, ook Demmink heeft een diploma, en huurt toch de Pinokkio-BV in (op kosten van de belastingbetaler) om zichzelf te verdedigen. Een diploma an sich zegt mij niet zo veel.

Boudine is boos. Opnieuw, over een derde. Zoals Micha boos was over JD-tv, is Boudine boos over Marcel Vervloesem. Blijkbaar trekt Boudine zich dit heel erg aan. Haar blog en eigenwaarde zijn gebaseerd op de fantasten en oplichters uit Morkhoven. En zeker hebben die, net als Micha, wel wat goeds gedaan. In dit geval over de Dutroux-zaak. Zoals overigens iedere Belg in de ban was van dit gebeuren.

In 2014 heb ik deze "werkgroep" al ingeschat als desinformanten. En kreeg daarin deels gelijk van Boudine. Ik heb haar advies toen opgevolgd. Negeren. Totdat... Boudine ze zelf weer in de spotlight zette. En op een -naar-mijn-mening- onheuse wijze. En beschadigend voor de geloofwaardigheid van advocate Adèle van der Plas. Om dat afgelopen week nogmaals te herhalen, tegen beter weten in.

Dus heeft het HHC bron-onderzoek gedaan. Vertrouwelijk, dus u krijgt die informatie niet van mij. Boudine daarentegen, die zelf verklaart Vervloesem nog nooit ontmoet te hebben, weet het echter beter. Wat het HHC heeft geconcludeerd over de activiteiten van deze "werkgroep" zou volgens Boudine helemaal fout zijn. Zonder enig bewijs, in strijd zelfs met contra-bewijs blijft zij propaganda maken voor Vervloesem.

Ach, ze doet maar. Het is niet aan mij om Boudine tot te orde te roepen. Maar ze gaat verder. Veel verder. Te ver. Ze eist, onder chantage en bedreiging, dat ik mijn publicaties over Vervloesem verwijder. Terwijl ik nota bene toestemming van Marcel heb gekregen. Waar bemoeit die Boudine zich eigenlijk mee. En een nog belangrijkere vraag: Waarom bemoeit ze zich hiermee? Of nog verontrustender: Waarom begaat ze strafbare delicten om Vervloesem wit te wassen?

Boudine heeft me afgelopen maand herhaaldelijk bedreigd en gechanteerd. En dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Ik heb dan ook aangifte gedaan. En zonodig zal daar een artikel 12 Sv procedure op volgen. Want het bewijs is herhaaldelijk, willens en wetens, schriftelijk per email ter beschikking gesteld. Echt, welke jurist kan zo dom zijn?

Als het HHC fouten maakt wil en zal het die rectificeren. Het HHC heeft belang bij een zo correct en betrouwbare mogelijke informatie voorziening. Ook heeft het HHC zelfs wel eens een (deel van een) publicatie verwijderd. Niet omdat die onjuist was, maar omdat het belang van de persoon in kwestie zwaarder woog dan het maatschappelijk belang van de publicatie. Maar afdwingen? Echt niet.

Kijk als Marcel nou eens woord zou houden. Zoals over zijn "teams dat vermiste kinderen opspoort en bevrijdt", maar dat volledig onbereikbaar is. Geen alarmnummer, geen telefoonnummer, niets. "Met zijn twee mercedessen gingen ze achter de dochters van Ben van den Brink aan." Nooit meer iets van gehoord. En U weet ook nog wel wat hij zei: "Als Demmink juridisch niet langer vervolgd zal worden dan zijn wij er. En dan halen wij ons bewijs uit de kluis." Heeft u iets gezien wat wij gemist hebben? Zelfs de beloning van 100.000 euro door Wim Dankbaar heeft niets opgeleverd. Geen reden dus tot enige correctie.

In je naïviteit en domheid kun je als geïsoleerde blogger vanuit je kamertje heel wat roepen. Zolang niemand je ter verantwoording roept kan je daar lang mee doorgaan. Denken dat de wereld bestaat uit jouw vijf vierkante meter. Iedere ongewenste feedback weg modereren, ip-bans opleggen, en blind geloven in je eigen sektarische mantra's.

Maar zo zit de wereld niet in elkaar. Het zogenaamde vlindereffect 12 uit de chaostheorie leert dat er consequenties zijn. Die je soms niet overziet. Maar waar je wel verantwoordelijk voor bent. En dus de consequenties van moet dragen.

Zo heeft Micha's veelvuldige ongefundeerde "pedo-satanisch-ritueel-misbruik" beschuldigingen er toe geleid dat andere serieuze beschuldigingen aan het adres van bijvoorbeeld Demmink óók niet serieus werden genomen. Met als gevolg dat het onderzoek naar de verkrachtingen in Turkije gefrustreerd zijn, en die in Tsjechië, Cambodja en andere landen niet eens zijn onderzocht. Kwalijk dus.

En Boudine heeft onlangs hetzelfde gepresteerd. Over enkele weken vind er een bijeenkomst plaats waarin een "denk-tank" wil trachten een doorbraak te bedenken in het recht doen (vervolging) van overheidscriminelen en (vrijlaten) van Baybasin. Ook dit is opzettelijk door Boudine gefrustreerd, ondanks herhaald verzoek dit te corrigeren. Het gevolg is dat er uitgeweken moet worden naar een geheime plaats.

Deze opzettelijke desinformanten zijn beschadigend. Dit is geen gewone domheid meer, maar moedwilligheid. Om hun eigen ikje groter te doen laten lijken dan het is, proberen ze anderen (zoals Micha dat zegt) "down" te krijgen. Al zou het hen lukken die anderen asymptotisch dicht op de grond te krijgen, dan nog zullen deze desinformanten op nul-niveau daar nimmer bovenuit kunnen stijgen. Zo zijn de wiskundige wetten nou eenmaal.