Interpol is met 190 aangesloten landen de grootste internationale politie organisatie ter wereld. Als er een officiële grensoverschrijdende situatie met verdachten is dan staat die bij ICPO geregistreerd. U kunt geen grens passeren of de douane ziet een  RED NOTICE  zodra ze uw paspoort checken 1

Zo zitten er 38 opsporingssignaleringen van "Nederlanders" 2 in het systeem, waaronder de reeds opgepakte "Bonny & Clyde". Uw eigen HHC-verslaggever heeft geen strafblad, wordt niet gezocht om een straf uit te zitten en staat dan ook niet gesignaleerd en kan vrijelijk alle grenzen passeren. Behalve dan die van Turkije 3. Hoe dat mogelijk is weet niemand, behalve onze valsheid in geschrifte plegende minister Timmermans, zoals hij althans aan de Tweede Kamer schrijft. Die zal dus nog voor de rechter moeten verschijnen.

Van de wereldwijd 305 gezochten zitten er naast de 38 Nederlanders thans 70 Turken in het systeem. Opvallend daarbij is dat Mehmet K. 4 niet gezocht wordt, nadat hij in december door de Nederlandse justitie "per ongeluk" was vrijgelaten door een tikfout. Er was zes maanden in plaats van zes jaar ingevoerd. Maar goed, dat kan want hij is vorige week alsnog (gewoon in Nederland) aangehouden 5.

Misschien meer bijzonder is dat ook Saban B. 5, die (tegen het advies in) opzettelijk is vrijgelaten niet in het systeem staat èn dat de Nederlandse Interpol-liaison (Edwin B.) aan de Nederlandse ambassade te Ankara onder verdachte omstandigheden zijn onderzoek in Alanya moest afbreken en in opdracht van de ambassadeur, compleet met zijn gezin, onmiddelijk Turkije moest verlaten.

Behalve inTERpol bestaat er ook een inTURKpol. Daar zult u wel nooit van gehoord hebben, en ik ook niet, maar ik heb het toch echt zwart-op-wit in een officiële brief van het Nederlandse Ministerie van Justitie (pagina 3, 2^e alinea):

* Bericht interpol Turkije dat uitleveringsverzoek nog van kracht is;

Het was een beetje dom van mij dat ik mijn brieven aan Frankrijk heb toegezonden en ook uit Lyon van hen antwoord heb gekregen 6. Als je een vraag aan Interpol hebt dan moet je die aan Turkije stellen, want Interpol zelf heeft helemaal geen dossier over Baybaşin.

Vorige week ontving het HHC, na een half jaar zoeken, bericht van het Ministerie van Justitie 7. Het duurde even, maar dan heb je ook wat. Springt u maar gelijk naar pagina 4: U krijgt het niet. Dat staat dan iets anders omschreven, namelijk:

"Beslissing: Voor zover uw verzoek valt onder de reikwijdte van de Wob, beschik ik niet over documenten en wijs ik uw verzoek af."

Er is dus meer dan een half jaar naarstig gezocht, diverse keren uitstel gevraagd, een hoorzitting geweest, ongetwijfeld veel over vergaderd, AIVD ingeschakeld, diplomatieke nota's over-en-weer gezonden om uiteindelijk simpelweg te zeggen: bekijk het maar. Dat had de eerste dag ook wel gekund, lijkt me, en was een stuk kosteneffectiever geweest.

De brief had ik nog even achtergehouden omdat ik eerst wilde overleggen met de advocaten van Baybaşin. Er staat voor deze man veel op het spel en dat mag niet zomaar even in gevaar worden gebracht door een of andere "complottende blogger" die als een olifant door een porceleinkast jaagt.

Daarnaast heb ik geprobeerd om de 1^e zin op pagina 3 "Wel ben ik bereid u inzicht te geven in de documenten" te interpreteren in en vertalen naar "inzage krijgen" en heb daarvoor een afspraak met het ministerie willen maken. Daarop ontving ik gisteren nevenstaande antwoord per e-mail.

Opnieuw: "Bekijk het maar, je krijgt niets te bekijken."

Misbruik van recht, het zogenaamde "détournement de pouvoir" 8 wordt door onze overheid te pas en te onpas gehanteerd om maar stiekem te kunnen doen en geen verantwoording te hoeven afleggen. Een voorbeeld hiervan zagen we gisteren nog gebeuren 9, waarbij Ivo Opstelten "bij wijze van uitzondering vertrouwelijk inzage te willen geven" in de witwas-affaire van Fred Teeven en Cees Helman 10. Meestal nemen de kamerleden daarmee genoegen. Zij willen namelijk ooit ook nog eens minister worden en mogen hun carrière niet beschadigen door kritisch of lastig te zijn.

Marian Jongeneel, in opdracht van Annemarie Stordiau, probeert met het HHC hetzelfde uit te halen. Helaas voor ze, het HHC ambieert geen politieke carrière, en is daarmee ongevoelig voor lulkoek. (redactie: Mijn excuses voor de gehanteerde nomenclatuur maar ik kan met de beste wil van de wereld een nijlpaard geen lief klein pluizig Angora (Ankara) konijntje noemen. Een leugen = een leugen, en geen onwaarheid, verschrijving of andere smoes.)

In de brief van het ministerie is de eerste pagina gewijd aan het samenvatten van iets wat u beter op dit blog kunt lezen. Onderaan staat een grijs blok wat u kunt openklappen voor alle details. De tweede pagina is volledig besteed aan het zoeken naar een smoes om maar geen gehoor te hoeven geven aan het verzoek van Baybaşin en het HHC.

De volgende redenatie wordt toegepast: artikel 29 van de Uitleveringswet 11 stelt dat andere wetten ook van toepassing zijn. Uiteraard staat daar de Grondwet 12 niet tussen, want die is in Nederland nooit van toepassing, althans mag niet aan getoetst worden. Voor dit "heuglijke 200 jaar bestaande feit" heeft de Hoge Raad recentelijk nog een feestje 13 gegeven.

En nu wordt het lachen. Het ministeriële Hoofd Juridische Zaken stelt dat openbaarmaking krachtens de Wob wordt uitgesloten, zoals bevestigd zou zijn door de Raad van State 14. In die zaak namelijk stelt het onder r.o. 2.12:

De korpsbeheerder heeft openbaarmaking van het proces-verbaal ... geweigerd op grond van artikel 365, vierde en vijfde lid, van het Wetboek van Strafvordering, stellende dat deze bepaling een specialis vormt ten opzichte van de Wob.

Artikel 365 lid 4 Sv 15 stelt: "De voorzitter verstrekt desgevraagd een afschrift van het vonnis en het proces-verbaal der terechtzitting aan ieder ander ..., tenzij verstrekking ... ter bescherming van de belangen van degene ten aanzien van wie het vonnis is gewezen ... die in het vonnis of in het proces-verbaal worden genoemd, geheel of gedeeltelijk dient te worden geweigerd. In het laatste geval kan de voorzitter een geanonimiseerd afschrift of een uittreksel van het vonnis en het proces-verbaal verstrekken.".

Nu vindt De Raad van geen-spoor-van-rook Donner dit de "classificatie met modder gooien". Anonimiseren is in dit geval natuurlijk niet mogelijk. Ook al wordt de naam uitgezwart, arrestatie-documenten over Baybasin gaan natuurlijk over Baybaşin. En omdat Baybaşin niet mag weten dat het over hemzelf gaat krijgt hij de stukken niet. Ter bescherming van zijn eigen belangen.

Het wordt nog leuker: Baybaşin heeft in casu expliciet afstand gedaan van zijn privacy en zelfs gevraagd om media publiciteit, TV-opnames, alles wat de waarheid maar onder de aandacht kan brengen. Onze overheid kennende zullen ze wel een artikeltje "handelingsonbekwaam" wegens PTSS door marteling door de Turkse èn Nederlandse overheid bij elkaar rapen, waardoor Baybaşin zijn eigen privacy niet mag opgeven. Behalve dan bij de "visitaties" of de "eenzame opsluiting" in de gevangenis...

Maar daarmee zijn we er nog lang niet. Op pagina 3 legt het ministerie uit dat ze het gevraagde arrestatie-dossier van 24.12.1995 niet hebben. Wat ze wel hebben is een uitleveringsdossier van twee weken later, namenlijk op 05.01.1996. Dat laatste dossier valt onder de uitleveringswet, het niet-bestaande, maar wel opgevraagde, arrestatie dossier natuurlijk niet. Alleen daarom al slaat de hele redenatie nergens op. Maar er is meer. Er is altijd meer...

Alleen heeft het Nederlandse ministerie dat in hun "uitputtende lijst" niet staan. Ze bevestigen zelfs dat ze de overeenkomst van 02.08.1989, het hele verhaal uit de IRT-affaire en de tapkamers van Hillenaar in Istanbul, niet hebben. Wat ze daarmee eigenlijk bevestigen is dat wat ze tijdens de IRT-affaire uithaalden geen wettelijke basis had. Gelukkig beschikt het HHC wel over aanvullende documenten. De backup van de NSA en de AIVD is er niets bij. Maar er is natuurlijk nog meer. Er is altijd meer. Dat komt in een latere publicatie wel ter sprake.

Ik doe wel cynisch en probeer grappig te zijn, maar er is echt niets leuks aan. Een leven van een man is vernield. Van zijn gezin. Zijn kinderen. Zijn volk. Zijn bezittingen. Het moge duidelijk zijn dat Baybaşin en het HHC tegen deze beschikking in beroep gaan bij de bestuursrechter. En we hebben weer een paar nieuwe namen gevonden die handelen in strijd met artikel 162 Sv en daarmee potentieel lid zijn van een criminele organisatie. Het is te hopen dat we aan de 1430 leegstaande cellen 16 genoeg hebben.