Er is geen CSS ondersteuning. Zonder CSS is alleen de onopgemaakte HTML zichtbaar.

Ben van den Brink
de strafzaak
complotarchiveliteraturesources
Sinds 2009 verkeert de Familie van den Brink in een voortdurende nachtmerrie. Een paar weken geleden is daar op deze site al een artikel over gepubliceerd, hetgeen geleid heeft tot heftige discussies op NUjij.nl.

De achtergrondinformatie kunt u lezen in de special.

Gisteren ontving ik een e-mail met het verzoek onderstaande bericht te plaatsen. Omdat ik vind dat ouders nimmer gescheiden mogen worden van hun kinderen ondersteun ik zijn zaak. Bij deze dus.

Een stukje voorgeschiedenis
Op 15.09.2009 meldt Ben meldt zich bij politiebureau Alkmaar en wordt daar aangehouden en vervolgens 6 maanden vastgezet, op last van de rechtbank te Alkmaar, wegens bedreiging van zijn schoonvader. Deze bedreiging zou zijn voortgekomen uit het gegeven dat Ben ontdekt had dat zijn kinderen (net als zijn vrouw) seksueel zouden zijn misbruikt. Terwijl Ben in de gevangenis zat werden zijn kinderen uit huis geplaatst en zou zijn vrouw opnieuw herhaald verkracht worden. Op 23.03.2010 komt Ben weer vrij.

Van wat voor september 2009 is gebeurd is de buitenstaander niet veel bekend, terwijl dit natuurlijk wel essentieel is om het hele verhaal te begrijpen. Maar het bijzondere aan deze zaak is dat de man en vrouw c.q. de vader en moeder van de kinderen het roerend met elkaar eens zijn. Het gaat dus niet om een echtscheidingssituatie, zoals in het verhaal van Frans. Wat er vervolgens allemaal gebeurd is kunt u lezen in de special. De essentie is dat de kinderen (destijds tegen hun eigen zin in) in een gastgezin terecht zijn gekomen en dat de ouders nauwelijks contact met hun eigen kinderen meer hebben.

Voorop gesteld moet worden dat gastgezinnen en/of adoptie-ouders een prachtige oplossing kunnen zijn. Als mensen zich bereid verklaren om kinderen in nood op te vangen en hen een geborgen huis te bieden dan mag de maatschappij ze daar heel dankbaar voor zijn. En ook de biologische ouders mogen heel dankbaar zijn voor het feit dat hun kinderen (nieuwe) kansen krijgen.

Maar dat laatste geldt niet voor Ben van den Brink. Ben is er namelijk van overtuigd dat het misbruik van zijn kinderen nog steeds doorgaat. Maar Ben (en zijn vrouw) is het voogdijschap ontnomen. Ze hebben niets meer te zeggen over hun eigen kinderen. Jeugdzorg heeft het overgenomen. En ook Jeugdzorg zal fantastische dingen doen voor kinderen in nood. Maar het is ook bekend dat er onder de verantwoording van Jeugdzorg ernstige misstanden zijn geweest en naar alle waarschijnlijkheid nog steeds zijn. Wat de feitelijke situate bij de familie van den Brink is kan door ons buitenstaanders niet worden beoordeeld. Maar dat een vader radeloos is en zijn dochters kost-wat-kost wil beschermen is wel heel goed te begrijpen en te billijken.

Actuele situatie
Wat voor september 2009 is gebeurd weten we dus niet. Maar dat gedeelte is met de rechterlijke uitspraak van van de week niet meer van invloed. Wat er ook allemaal is voorgevalen, Ben heeft daar 6 maanden straf voor gekregen en dat zou daarmee afgesloten zijn, ware het niet dat Ben in beroep is gegaan tegen het vonnis.

Ben meent dat het systeem van de overheid zich tegen hem keert, en dat het daarbij diverse fouten heeft gemaakt die voor hem aanleiding zijn te geloven dat er sprake is van corruptie. Hij heeft zijn commentaar uitvoerig gegeven op de website VerontrusteVaders.nl.

Vormfouten
Wat de werkelijke toedracht ook is geweest en ongeacht dat Ben enkele juridische denkfouten maakt, Ben heeft in ieder geval op een aantal punten wèl gelijk:

- Zo staat er in het vonnis op pagina 3, 2e alinea te lezen: "(omstreeks 12 mei 2011) schriftelijk ... 'over twee weken is mijn zes maanden voorwaardelijke celstraf afgelopen' ...". Maar volgens andere rechtbankuitspraken vond zijn detentie plaats in de periode 15.09.2009 tot 23.03.2010 en niet een jaar later omstreeks mei 2011. Of Ben in mei 2011 eveneens gevangen heeft gezeten is niet onderbouwd door stukken. Wel heeft Ben op andere media aangegeven vaker te zijn gearresteerd en gevangen te zijn gezet. Dit vonnis gaat echter over 14.810352-09, de periode 2009.

- In het vonnis erkent de rechtbank op pagina 5 laatste alinea eveneens: "Vastgesteld moet worden dat verdachte had moeten worden opgeroepen om te verschijnen voor de rechtbank Noord-Holland. Dat dit niet is gebeurd hoeft echter geen consequenties te hebben." En in die laatste zin heeft de rechtbank geen gelijk, Het heeft namelijk wel consequenties gehad. Immers is het niet de eerste keer dat er in deze zaak administratieve fouten zijn gemaakt. Daarmee wordt door het systeem een voedingsbodem gecreëerd voor wantrouwen. En dat Ben daardoor kritische opmerkingen gaat plaatsen, in zijn formulering gevoed door dit wantrouwen, is dan ook begrijpelijk. Dat wil niet zeggen dat dit een vrijbrief is voor ongeremde emotionele uitbarstingen, maar het gegeven dat een vader verstoken is van zijn kinderen brengt een te billijken gespannenheid met zich mee. En de slordige administratie heeft daarin een aandeel gehad, hetgeen de overheid zichzelf mag aanrekenen.

- Op pagina 6, 3e alinea wordt door de rechtbank bevestigd dat Ben gelijk heeft gehad met het bezwaar wat hij maakte tegen bepaalde rechters. De rechtbank oordeelt namelijk: "Eén en ander maakt duidelijk dat geen van de bij de rechtbank Noord-Holland werkzame rechters in verband met een mogelijke schijn van partijdigheid de zaak tegen verdachte kan behandelen."

- Uit pagina 7, 2e alinea kan worden opgemaakt dat de termijn voor het indienen van een klacht is overschreden. Dat zulks later "is op te maken" past niet bij een juridisch onderlegd persoon als de rechter in casu. Gegeven haar deskundigheid had zij beter mogen weten en dient onzuiverheid te worden uitgelegd ten gunste van de partij die nu in het nadeel is, te weten Ben.

- In pagina 7, 4e alinea valt te lezen dat de OvJ ter zitting uitspraken aanvoert waarvan geen proces verbaal is opgemaakt. Opnieuw deskundigen versus leek, waardoor Ben het voordeel van de twijfel behoort te krijgen.

- Uit de op een na laatste alinea van pagina 7 valt op te maken dat de OvJ delicten heeft toegevoegd, zonder daarvoor de vereiste grondslag (te weten een ingediende klacht) te hebben. Dat de OvJ (achteraf) van oordeel is in deze niet ontvankelijk te zijn, doet aan de slordigheid van de ten laste legging niets af.

Al met al begrijp ik goed dat een niet juridisch geschoold persoon door dit soort administratieve fouten op het verkeerde been wordt gezet en daarmee een voedingsbodem vormt voor zijn wantrouwen. Uit voorgaande blijkt dat het wantrouwen terecht is, hoewel de mate waarin Ben dit inschat me weer overdreven lijkt.

Rechtbank oordeel
De rechtbank oordeelt over een groot aantal bewijsmiddelen. Als we mogen aannemen dat deze daadwerkelijk verzonden zijn dan wordt daarin voldoende grond gevonden die het rechtbankoordeel van strafbaarheid bevestigen. Op pagina 25 punt 7 stelt de rechtbank mijnsinziens terecht "De bewezen feiten zijn volgens de wet strafbaar."

Dan zijn er nog twee belangrijke vraagstukken:
- Zijn er rechtvaardigingsgronden?
- Zijn er schulduitsluitingsgronden?

De rechtbank is van oordeel dat "Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden". Strikt juridisch gezien zal dit mogelijk juist zijn. Hoe boos je ook mag zijn, dat mag nimmer een reden zijn om er maar op los te slaan en in het wilde weg te gaan schieten. Nu lijkt dat niet gebeurd te zijn, maar de dreiging dat die mogelijkheid wel ten uitvoer kan worden gebracht is aangrijpend. Maar ook al ben ik het met de rechter eens dat dit niet (volledig) te rechtvaardigen is, het is weldegelijk te begrijpen. Een vader die meent kennis te hebben van misbruik van zijn kinderen èn die gehinderd wordt in de bescherming van zijn kinderen kan makkelijk het belang van derden uit het oog verliezen. En vanuit dat gezichtspunt heeft de wetgever in art. 41 van het wetboek van strafrecht de noodweer-clausule opgenomen:
Niet strafbaar is hij, die een feit begaat, geboden door de noodzakelijke verdediging van eigen of eens anders lijf, eerbaarheid of goed, tegen ogenblikkelijke, wederrechtelijke aanranding.

Nu Ben van den Brink van mening is dat hiervan sprake is denk ik dat de rechtbank, die een onderzoeksplicht heeft, onvoldoende heeft aangetoond dat dit in casu niet het geval is. In ieder geval komt dit uit die ene enkele zin (in een vonnis van 30 pagina's) niet naar voren, terwijl vanuit het gezichtspunt van Ben hier nu juist alles om draait! Een nadere motivatie van de rechtbank is hier dan ook op zijn plaats.

Of Ben schuldig kan worden verklaard wordt bepaald aan de hand van de "toerekeningsvatbaarheid". Volgens de psychiater (pagina 25 punt 8) komt "een waanstoornis ... als gevolg van een organische psychische stoornis of na langdurig middelengebruik in aanmerking" De rapporteurs menen dat Ben verminderd toerekeningsvatbaar is. Op grond waarvan er mogelijk sprake zou kunnen zijn van "een organische stoornis" is onduidelijk. Voor zover mij bekend heeft Ben niet meegewerkt aan dit onderzoek. De uitspraak lijkt dan ook ongefundeerd en meer van algemene aard. Maar het gaat juist om het specifieke geval. De rechtbank heeft die conclusie dan ook terzijde gelegd, ondanks dat de expert meent dat er klaarblijkelijk reden is voor meer onderzoek.

Het begrip waanbeeld is in een vorig artikel besproken. In dit geval is het een feit dat er voldoende objectieve informatie bestaat (o.a. commissie Samson) dat in algemene zin er een grond is voor hetgeen wat hier een "waan" wordt genoemd, namelijk dat Ben denkt dat zijn dochters misbruikt worden. Of er in dit specifieke geval eveneens aanwijzingen voor zijn zou o.a. kunnen blijken uit het rechtbankoordeel requestnummer: 131549/FARK 11-799 pagina 5 laatste alinea: "De rechtbank merkt op dat BJZ jegens de ouders nog duidelijkheid moet verschaffen omtrent de uiteindelijke afwikkeling van de aangifte van seksueel misbruik door BJZ." In ieder geval heeft de rechtbank vastgesteld dat de kinderen getraumatiseerd zijn, zonder de bron daarvoor specifiek te benoemen. Gezien de aard van de strafzaak lijkt het dat vader Ben, deze bron niet is, en de vraag blijft dan: wie wel?

Het is van de rechtbank dan ook erg kort door de bocht om de expert-rapportages en de openstaande vragen niet verder uit te werken en nader te onderzoeken. Dit is immers essentieel voor de beoordeling van deze zaak. Naar mijn mening laat de rechter zich te veel leiden door de OvJ en heeft zij te weinig oog voor de gerechtvaardigde belangen van de beklaagde.

Conclusie
In deze zaak zijn naar mijn mening de gronden voor rechtvaardiging en schulduitsluiting onvoldoende uitgezocht. Wat dat lastig maakt is dat Ben onvoldoende coöperatief is. Hij verschijnt niet ter zitting, heeft (naar ik begrijp) thans geen advocaat, weigert mee te werken aan een psychologische evaluatie. Daarmee roept Ben een stuk onheil over zich af. Een tweede punt wat dit bemoeilijkt is de gevolgen die kunnen worden verbonden aan een psychologisch onderzoek. Als ben ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard is dat gunstig t.a.v. zijn strafbeoordeling, maar ongunstig voor zijn vaderschapsrechten. Ben ziet namelijk de bui al hangen. Hij mag nu zijn kinderen niet zien, en wanneer in een rapport komt te staan dat hij "gek" is wordt het hem nog moeilijker gemaakt. En ook daarvoor is er een wetsregeling dat "niemand gehouden is mee te werken aan zijn eigen veroordeling". Moeilijke keuze dus voor Ben.

Maar los van alle juridische implicaties staat voor mij één feit voorop:

Kinderen en hun ouders hebben het recht op een persoonlijke familieband.

Dat ligt uitdrukkelijk vastgelegd in het IVRK, en daar dient de Nederlandse overheid zich aan te houden.

Voor zover ik deze zaak kan inschatten lijkt mij de overheid ernstig te kort te schieten. Ben heeft hulp nodig, van welke aard dan ook. En om nu juist de "lastige mensen" maar aan hun lot over te laten is laakbaar. De sociale en maatschappelijke voorzieningen zijn nu juist bedoeld om mensen in nood te ondersteunen. Om dan maar "je handen er van af te trekken" en enkel naar geïsoleerde onderdelen te kijken, zonder het totaal plaatje in ogenschouw te nemen, is mijnsinziens nalatig en verwijtbaar. In ieder geval is daarmee het belang van de kinderen niet gediend, en dat gegeven moet de rechter óók meewegen.


Lees het vonnis:   Vonnis Rechtbank arrondissement Amsterdam
Zie alle details op: www.hetHaagseComplot.nl/case/Ben-van-den-Brink.htm




author: Ton   |   published: 11.03.2013   |   updated: 11.03.2013   |   comments: allowed