Er is geen CSS ondersteuning. Zonder CSS is alleen de onopgemaakte HTML zichtbaar.

Overheidsexecuties
Executies door de overheid is van alle tijden. En van alle landen. En van alle geloven. En van alle politieke partijen. En van alle geslachten.

Geef (of sta toe) dat een psychopaat teveel macht heeft en hij/zij zal het misbruiken. Zoals volgt uit het citaat van Spiderman™:

With great power, comes great responsibility.



Executies Executie is afkomstig van het Latijnse ex sequor en wordt meestal vertaald als uitvoeren, of beter vertaald opvolgen. Orders opvolgen ongeacht wie/wat/waar/waarom/hoe. Ook als dat betekent dat je moet (ver)moorden. Zeg maar het werk van robotten, beulen, deurwaarders en psychopaten.

Dat zien we op dit moment in Turkije gebeuren waar de lokale media natuurlijk over zwijgen, zoals onze eigen ANP-propagandisten dat ook doen in Nederland als hier iets gebeurd wat we van de overheid niet mogen weten. De politionele macht wordt ingezet om de vrije mening van de burger in de kiem te smoren. Net als in Nederland mag je alles zeggen, zolang je het maar met de machtshebbers eens bent. En ben je dat niet dan wordt je uitgeschakeld. Bekijk dit lijstje slachtoffers maar eens.

Bersiap in "Nederlands" Indië Ik heb bovenstaande Vietnam-foto uitgekozen omdat iedereen die reeds kent en daardoor meer bijdraagt tot de emotionele impact. Stand"rechtelijke" executie, en er nog om lachen ook. En dit soort hufters komen er altijd mee weg. Zo hebben we de decembermoorden uit 1982 door Bouterse. Weliswaar is Suriname op 25 november 1975 onafhankelijk geworden, maar "onze" mensen (inclusief naar het schijnt Demmink) zouden in 1982 daar wel bij betrokken zijn geweest (zie de hoofdpagina voor meer info).

Deze onafhankelijkheidsverklaring van Suriname door onze Koningin was de directe aanleiding voor de eerste treinkaping in de Nederlandse geschiedenis, een week later op 2 december 1975. En om dat te begrijpen zal ik eerst een stukje post-koloniale geschiedenis herhalen.

Na de Tweede Wereldoorlog zijn er de nodige nieuwe Staten opgericht. In de eerste plaats Nederland zelf. Ons Koningshuis was hem vijf jaar eerder gesmeerd en Duitsland had ons ingelijfd. In 1945 is er in Nederland opnieuw een (ondemocratische) regering vastgesteld. In 1948 werd Israël opgericht. En in 1949 het huidige Indonesië. Dat laatste gebeurde overigens niet zo maar vanzelf. Vanaf de bersiap duurde het tot 27 december 1949, in welke periode naar schatting 150.000 doden onder de bevolking vielen. En dan nog beëindigde dit alleen maar onder de druk van de USA.

In die tijd zijn er heel wat misdaden, bloedbaden en executies gepleegd. Met daarbij een bijzondere rol weggelegd voor commandant van het KCT kapitein Raymond Westerling AKA De Turk. En ook toen heette het "politionele acties", zoals we het tegenwoordig in Afganistan "politie training" noemen.

De (onafhankelijke) Molukken streden in het KNIL-leger aan de zijde van Nederland en waren na de capitulatie hun leven niet langer zeker. Het kabinet Drees heeft dan ook in 1951 het dienstbevel uitgevaardigd om de Molukse KNIL-militairen voor een tijdelijk verblijf van 6 maanden naar Nederland te halen. Ze zitten hier nu nog steeds. En voor wie liever kijkt dan alles leest is deze video een fraai overzicht. Maar leest u toch vooral het volledige bericht wat er bij staat geschreven (inclusief het deel over "onderkoning en dief" Prins Bernhard.)

Ambonezen In 1975 zat ik nog op de middelbare school. Ik speelde in een band met Ambonezen, waaronder gitarist Martin Putinella van Cheyenne en percussionist Martino Latupeirissa. Wij repeteerden in de SS-Konzentrationslager te Vught. Mijn vrienden woonden daar. Toen, 24 jaar na hun tijdelijke komst, nog steeds. Het heette toen "woonoord Lunetten" maar de mensen gebruikten daar nog gewoon de wasruimte zoals op de foto van de wikipedia-pagina. En in de nachtelijke uren zaten we elkaar bang te maken met spookverhalen over de WO-II-slachtoffers die daar nog ronddoolden.

Drie jaar later zou ik zelf als sergeant bij het Korps Commando Troepen dienen. Het korps van Westerling. Het korps wat mensen aan de BBE (Bijzonder Bijstands Eenheden) leverde die de kapers executeerde. En alsof dat nog niet genoeg is trouwde ik enkele jaren later met een Indonesische vrouw uit Surabaya. Ik denk dan ook dat ik mag zeggen dat ik de situatie van alle kanten kan bekijken. Zowel met mijn T-shirt met RMS (Republik Maluku Selatan) erop als mijn graspol op mijn hoofd. Vandaar dat ik met deze posting bijzondere aandacht vraag voor de bevindingen van journalist Jan Beckers en Junus Ririmasse.

De liegende en moordende overheid In 1950 naar Nederland gehaald zaten ze er in 1975 nog steeds. Niet in huizen, maar in barakken. De Nederlandse overheid kwam haar belofte niet na. En ze waren ook nog eens beroofd van hun achterstallig soldij. Uitzichtloos. En dan gaan mensen gekke dingen doen zoals Jeroen Denis in de zaak Ruben (9) en Julian (7). Dus een week na de onafhankelijkheid van Suriname eisten ook de Molukkers de hen door onze regering toegezegde onafhankelijkheidserkenning op. De eerste treinkaping volgde. Na bemiddeling door de Molukse leider in ballingschap Manusama (en de nodige loze beloften van de overheid) gaven de kapers zich over.

En van die beloften kwam, u raadt het al, (alweer) niets terecht. Dus twee jaar later vroegen ze opnieuw aandacht en de tweede kaping volgde. Zonder doden. Totdat de overheid zich er mee ging bemoeien. Twee reizigers en zes Molukkers overleefden de interventie niet.

Dat kon natuurlijk een risico van het vak zijn. Maar het was anders. De eerste keer was de gijzeling door onderhandelen beëindigd. Dus het had verwacht mogen worden dat dit nu weer gebeurde. Temeer daar er nog geen slachtoffers waren gevallen.

Eén van de snipers heeft er later een boek over geschreven. Kees Kommer was commandant van de precisieschutters en hij weigerde vorig jaar dan ook om een lintje van Hans Hillen in ontvangst te nemen. Hij noemt het "een ethisch fout om onderscheidingen te geven aan mariniers die opdracht kregen om burgers dood te schieten".

Daarmee heeft de man van mij (achteraf) alsnog een groot respect verdiend. Ik begrijp hoe je, gedwongen door de omstandigheden van dat moment, keuzes moet maken. En dat je daar achteraf je verantwoording voor neemt is alsnog een lintje waard. Niet voor zijn daad destijds, maar voor zijn daad nu.

Ook Ririmasse (een van de kapers uit 1977) heeft samen met journalist Beckers in een gisteren uitgebracht rapport kunnen bevestigen dat het hier om niets anders ging dan een ordinaire executie. Zoals den Uyl en van Agt later toegaven: "We moeten er voor zorgen dat zoiets nooit weer gebeurd." En bij die beslissing is er geen rechter aan te pas gekomen.

Dat maakt onze regering voor mij een stelletje onbetrouwbare, illegale moordenaars. De taktiek nu is de boel traineren en vertragen totdat de mensen het vergeten zijn en de emoties zijn weggeëbd. Het liefste moeten de daders figuurlijk en letterlijk op het kerkhof liggen voor daarover iets naar buiten mag komen. En daarom hebben ze ook de vijftigjarige geheimhouding verzonnen.

Ik kan in dit verband slechts de woorden van minister president Colijn herhalen:
Ga maar rustig slapen.


Gerelateerde informatie:
isgeschiedenis Nieuw onderzoek naar de politionele acties: Bersiap periode
isgeschiedenis Het bloedbad van Rawagede tijdens de politionele acties
isgeschiedenis Misdaden in Nederlands Indië
isgeschiedenis Raymond Westerling over missie Zuid-Celebes
video Waarom Molukkers in Nederland zijn
webblog Overzicht na-oorlogse historie Juridisch Nederland
NOS journaal 23.05.1977
NOS Einde gijzeling De Punt 35 jaar geleden
NOS Gewelddadig eind aan gijzeling De Punt
isgeschiedenis Molukse treinkaping bij Wijster
09.06.2012 - Telegraaf Leider De Punt weigert insigne
06.12.2010 - Historiën Interview precisie-schutter De Punt
rapport Onderzoeksrapport van Ririmasse en Beckers
The Dutch Approach pt2 - De daad bij het woord
The Dutch Approach pt3 - Molukse treinkapings crisis
The Dutch Approach pt4 - Codewoord Mercedes




author: Ton   |   published: 02.06.2013   |   updated: 02.06.2013   |   comments: allowed

complotarchivecommunityliteraturesources