Onze Staat bestaat dankzij de Trias Politica. Als volk hebben wij ons verenigd, landsgrenzen aangegeven en een bestuur ingesteld. Daarbij willen wij als individu eerlijkheid en rechtvaardigheid en daarom hebben we als groep de machten gescheiden: de wetmaker, de wetuitvoerder en de wetcontroleur. We hebben een Grondwet ingesteld waarin met name in hoofdstuk 1 onze eisen liggen vastgelegd:

I  Instandhouding van het individu:
• art. 17: recht op een rechter (bescherming van de geest/gedrag)
• art. 22: recht op gezondheid (bescherming van het lichaam)

II Instandhouding van de soort:
Naast deze primaire eisen zijn er verder nog wat secundaire zaken, waarvan het handig is dat die centraal geregeld worden. Zoals: art.19 werkgelegenheid; art.20 sociale zekerheid; art.21 leefbaarheid, art.23 onderwijs.

U leest dat ik (maar klaarblijkelijk ook de wetgever) het een en ander verenigvoudig. Ik heb een dichotomie aangebracht volgens het Darwinistische model. De Mensch (Adam) bestaat uit een lichaam en een geest. Verder mis ik onder II het recht op voortplanting (wat een issue is in China, maar ook bij bepaalde genetisch bezwaarde personen, nogal fascistisch dus). Tevens mis ik de infrastructuur: contactmogelijkheden tussen individuen door middel van wegen (ook voor transport van primaire levensbehoeften als water, gas en electra) en informatie (internet, e-mail en pakketpost). Ook meen ik dat art.19 en art.20 hier helemaal niet in thuis horen, wat onze huidige regering noemt: van verzorgingsstaat naar participatiestaat.

En dan zijn er nog de (grond)rechten die gewoon met voeten getreden worden door de overheid, zoals art.13 onschendbaarheid van het (brief)geheim (denk aan de NSA-schandalen), art.7 vrijheid van meningsuiting, en diverse andere zaken.

---

De eis:
De primaire levensbehoeften van de mens mogen nimmer worden aangetast. Voor gemorrel aan art.17 en art.22 is pas plaats als eerst op alle andere vlakken de mogelijkheden zijn uitgeput. We hebben het mandaat (en het machtsmonopolie) aan de overheid gegeven om deze primaire zaken te waarborgen. Als de overheid dat onvoldoende voor mij invult dan eis ik als burger het recht op om dat dan maar weer zelf te doen: Survival of the fittest waarbij ik mijn (grond)recht in eigen hand neem. In eenvoudiger Nederlands uitgedrukt:
Blijf met je fikken van onze primaire grondrechten af, anders regel ik het voortaan zelf wel!

De overheid heeft een gat in haar hand en kan geen prioriteiten stellen. Aan de inkomstenzijde krijgt "het land" slechts 11,9 miljard binnen aan gasbaten. Dat is nog geen 5% van de begroting. De rest moet het dus weghalen bij de burgers. 267 miljard euro / 17 miljoen mensen = 15.705 euro per persoon (inclusief babies en bejaarden).

Aan de uitgaven zijde gaat slechts 10,4 miljard naar Veiligheid & Justitie. Minder dan 5% van het BNP, maar wel bijna gelijk aan de jaarlijkse rentelasten! Onze overheid heeft dan ook haar prioriteiten niet juist, wat ook wel blijkt uit de kosten voor werkgelegenheid en werkgebrek: 78,6 miljard. En daarnaast hebben we dan nog de Melkert/ambtenarenbanen: meer dan een miljoen personen. (Met daarnaast nog de 955.000 uit de semi-geprivatiserrde sector.)

Aan de justitie zijde zijn 110.000 mensen werkzaam. Daarvan zijn er 63.778 voor de politie, 9.000 fte's bij de rechtspraak en de overige 36.000 bij het CJIB, IND, NFI, NCT, JD. (Inderdaad de "onafhankelijke" NFI is in dienst van de overheid.)

---

De eis in reconventie:
Omdat Nederland in 2013 240 miljoen moet bezuinigen dient de rechtspraak volledig bekostigd te worden door degenen die daarvan gebruikmaken. 85 miljoen daarvan dient te komen uit de gesubsidieerde rechtsbijstand.

In September 2010 klaagde Frits Bakker, president van de rechtbank Den Haag, over de werkdruk tegen Nieuwsuur. In Februari 2013 werd die klacht door Geert Corstens, president van de Hoge Raad, herhaalt maar tekende Nieuwsuur wel aan dat veel rechters tegelijkertijd ook hun bijbaan verzwegen. Daar was dan weer wèl tijd voor.

NVvR-voorzitter Maria van de Schepop herhaalt de grote zorgen en vrees voor fouten. In Nieuwsuur van gisterenavond stelt de redactie dat dossiers nu al nauwelijk worden gelezen. Met minder geld is het niet langer verantwoord om de zaken te doen en in de toekomst zullen procedures nog langer gaan duren, waardoor mensen hun straf ontlopen.

Dit beeld wordt bevestigd door prof. Henny Sackers van de Radboud Universiteit. 53% van de magistraten vrezen dat er fouten worden gemaakt en zelfs rechterlijke dwalingen, waardoor mensen onterecht vast komen te zitten, zoals in de Schiedammer Parkmoord, Lucia de B. en de Puttense moordzaak. Ook het OM bevestigt dit in haar perspectief 2015.

De voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak Erik van den Emster zegt dat "de gerechten worden gefinancierd via een vergoeding per vonnis". Puur productiewerk dus waarbij kwantiteit het uitgangspunt is en niet de kwaliteit. Zelf noemen ze het geen productiedruk maar werkdruk. "Dat heeft ook te maken met het grote verantwoordelijksgevoel van rechters, die er alles aan doen om een zaak goed af te doen.", aldus van den Emster.

De reactie van minister Opstelten:

"Ik ken het onderzoek van de NVvR niet, maar tijdens mijn werkbezoeken spreek ik veel rechters en officieren van justitie en ik ben zeer onder de indruk van hun professionaliteit en toewijding. Als ik zorgen hoor, bespreek ik die met het College van procureurs-generaal en de Raad voor de Rechtspraak. Zo vind ik dat de Raad voor de Rechtspraak goed heeft gereageerd op zorgen die eerder werden geuit door rechters in het zogeheten manifest.

Over de financiën heb ik goede afspraken gemaakt met het Openbaar Ministerie en de rechtspraak. Het land staat voor de zware taak te bezuinigen, ook OM en rechtspraak kunnen daarbij niet worden ontzien. Wel is het van belang om OM en rechtspraak voldoende tijd te geven. Daarom heb ik ervoor gezorgd dat de taakstelling pas vanaf 2016 gefaseerd wordt ingevoerd. Vanzelfsprekend zullen ook de noodzakelijke procesinnovaties en digitalisering zorgvuldig en in goed overleg worden uitgevoerd."

Ik heb al veel geschreven over het te vaak falen van de rechtspraak. In chronologische volgorde een paar van die artikelen: kwaliteit van rechtspraak, het Pikmeer arrest, Hof van Discipline, Veiligheid & Justitie, Artikel 12sv provcedure, Rechtspraak vs. Plichtspraak, Rechtsverkrachters geknecht, Niet mobben, lekker wobben, Het anti-WOB verzoek, Het aangifte advies.

Ik kan door blijven gaan maar ik zal me beperken tot mijn commentaar tot het bovenstaande onderwerp:

• De rechtspraak dient volledig bekostigd te worden door degenen die daarvan gebruikmaken.
Dat is een beetje vreemde redenering, aangezien ik nooit ziek ben maar uit solidariteit wel mee moet betalen aan de rokers en de onmatige eters. Maar er is wel heel veel voor te zeggen. Naast de plicht van de overheid om de rechtspraak toegankelijk te houden is een uitgangspunt "de gebruiker/vervuiler betaalt" hier zeker op zijn plaats. Maar in dat geval dient de kwaliteit betrouwbaar te zijn en de kosten verhaald te kunnen worden op de verliezende partij. En dat laatste kan nou weer niet. Dat moet dus eerst veranderen!

• "Dat heeft ook te maken met het grote verantwoordelijksgevoel van rechters, die er alles aan doen om een zaak goed af te doen.", aldus van den Emster.
Dat "grote verantwoordelijksgevoel" is een aanname die niet blijkt uit de feiten. En dat is iets waar rechters zich vaak schuldig aan maken. In plaats van onafhankelijk en objectief te zijn, hebben ze een mind-set waarbij het oordeel niet zozeer voortkomt uit de objectieve feiten als wel uit een subjectieve vooringenomenheid. Een sprekend voorbeeld is de vechtscheiding waarbij slechts 6% (ik herhaal MAAR ZES PROCENT!) van de vaders primair de kinderen krijgt toegewezen. En vanuit die vooringenomenheid staat de man bij voorbaat op achterstand, ongeachte de feiten in de zaak. Als de rechters de feiten dan ook nog eens onvoldoende lezen, dan kan het niet anders dat 10.000'en keren per jaar een verkeerd oordeel wordt gegeven, met alle ellendige (zelf)moorden van dien en de gigantische toekomstige kostenpost voor de verknipte kinderen.

• Het aantal beschikbare rechters en de werkdruk
rechters:
- Het aantal 9.000 fte's bij de rechtspraak = 0,00053 per inwoner.
- De werkdruk is volgens het jaarverslag (pagina 75) met 2% verlaagd.
- De productie van 2012 bedroeg 1.6789.000 = 0,1 zaak per inwoner.
artsen:
- Het aantal artsen 60.000 = 6,7 keer zo hoog als het aantal rechters.
- Het aantal artscontacten bedraagt gemiddeld 4,1 voor de huisarts en 2,1 voor de specialist.
- De productie van artsen is 6,2 zaken per inwoner = 60 keer zo hoog (dus 10x zo efficiënt?)

• Het aantal "behandelingen"
Binnen de rechtspraak krijg je maar weinig kans. Je mag in eerste aanleg een keer je verhaal doen, en vervolgens krijg je nog één second opinion in de vorm van een hoger beroep. Daarna is het pech gehad. Heeft de eerste rechter een fout gemaakt (en dat doen ze nogal makkelijk, omdat ze -effe geen tijd hebben- en anders de beroepsrechter het maar uit moet zoeken) dan loop je tegen het probleem aan dat de beroepsrechter denkt -ja, maar ik heb ook geen tijd, de eerste zal het wel goed gedaan hebben- fenomeen aan.

En daarna is het pech gehad. Je mag niet naar een andere specialist toe, en al helemaal niet in het buitenland. Je hebt nog niet eens vrije keuze van specialist. De rechter wordt aangewezen en je hebt het er maar mee te doen, ook als het een luie sukkel is die zijn/haar stukken niet grondig leest, vooringenomen is en de casus nauwelijks begrijpt en die ook niet wil begrijpen. Geen tijd voor die details. Irrelevant. Past niet in mijn hokjes-vooroordeel. Probleem niet genezen? Jammer dan, teer maar weg.

• De kwaliteit van de rechters en hun insufficiënte opleiding
En dit is wel het meest zorgwekkende. En ik kan dat zeggen omdat ik zowel geneeskunde als rechten heb gestudeerd. Een jurist weet helemaal niets van gedragswetenschappen of psychologie af. De jurist moet gedrag en handelingen beoordelen, maar heeft geen flauw idee hoe die mechanismen werken. Geen gedragswetenschap gestudeerd maar wel daarover oordelen. Je moet als rechter toch wel behoorlijk megalomaan zijn om te denken dat je daar de capaciteiten voor hebt.

• De corruptie binnen justitie
Nou daar kan ik u een boekje over open doen. Denkt u maar aan de zaken van Frans H. en Baybaşin. Maar er is veel, héél véél, meer. Zoals getuige beïnvloeding, onterechte detentie, beroep afwachten in cel, of wat dacht u van de zaken Westenberg en Demmink?

Dan kunnen Opstelten en Teeven wel pleiten ook voor een schadevergoedingsregeling voor verdachten die de gevangenis in moeten, maar dat is natuurlijk ook een zeer bedreigend initiatief wat enkel tot bezuinigingen moet leiden. Niet de werkelijke schade wordt bepaald (voor zover die te bepalen is, in een zaak als die van Baybaşin die al 18 jaar onschuldig gevangen zit), maar ze willen een forfaitaire fooi verzinnen, zoals Opstelten ook in de zaak Frans H. deed. Ronduit schandalig en misdadig, temeer daar de criminelen bij justitie nog steeds niet vervolgd zijn.

Het Tribunaal:

Vernietigt de inititatieven van justitie en doet opnieuw recht.

Verklaart, zoals hiervoor is overwogen, wettig en overtuigend bewezen, dat de verdachten onder bovengenoemde primair, secundair en tertiair ten laste gelegde hebben begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachten ter verdediging hebben aangevoerd.

Verklaart dat het bewezen verklaarde oplevert:

1. Het handelen in strijd met de grondwet;
2. Pogingen om door het verschaffen van onjuiste inlichtingen de criminele daad te (laten) plegen;
3. Als bestuurder deelnemen aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven.

Verklaart de verdachten deswege strafbaar.

Verklaart dat aan verdachten wordt onttrokken de financiële middelen via de pluk-ze-regeling.

Veroordeelt de verdachten tot een levenslange verbanning uit Nederland;

Stelt eiser in gelijk;

Verdoordeelt verdachten tot het voldoen van alle kosten.

Dit arrest is gewezen door Het Haagse complot en in het openbaar uitgesproken
op 19 september 2013.



VOOR GROSSE gepubliceerd op Het Haagse Complot