Joris Demmink is een voormalig topambtenaar op het ministerie van justitie. Hij wordt al vele jaren beschuldigd van zeer ernstige en maatschappij ontwrichtende criminele activiteiten. Van de week heeft u op deze site de aankondiging en prelude kunnen lezen. Tijd voor een verslag van de zitting zelf.


De zitting gaat over de documentaire Dutch Injustice, when child-trafficers rule a nation. Het betreft een samenvatting van de problematiek die ontstaan is doordat de oud Secretaris-Generaal van het Ministerie van Justitie verdachte is geworden van een samenzwering op basis van pedofiele praktijken. Dit zou volgens de aanklagers zelfs zo ver zijn gegaan dat het gehele justitiële apparaat bloot gesteld is aan corruptie en doofpot affaires. Tot op de dag vandaag hebben alle ministers en kamerleden deze Demmink de hand boven het hoofd gehouden. Het is opvallend dat minister Opstelten zich vandaag voor het eerst terugtrekt: "Ik bemoei me niet met de kwestie." Dat geeft bij mij het gevoel van ratten die het zinkende schip verlaten.

De documentaire is gemaakt door het Rebecca Project for Human Rights in de aanloop naar het onderzoek van de Helsinki Commissie. De Stichting De Roestige Spijker heeft een licentie verkregen voor het exploiteren van deze documentaire in het Nederlands. Ze zijn voornemens deze Engelstalige documentaire te laten vertalen om hem zo aan een breder publiek beschikbaar te kunnen stellen. Een en ander wellicht nog aangevuld met merchandise als T-shirts, koffiemokken en volgens de geruchten zelfs JD-condooms.

Echter toen Koen Voskuil van het AD vorig jaar een publicatie over Demmink publiceerde kreeg hij direct een claim aan zijn broek van 100.000 euro wegens smaad. Die zaak is in een bodemprocedure beland en de Stichting Roestige Spijker wil zich daarin voegen. Deze zaak speelt in Rotterdam.

Maar daarnaast wil de Stichting doorgaan met het publiceren van bovenstaande video. En om zeker te weten dat zij daarmee geen smaad plegen, en daardoor mogelijk schadeplichtig zijn, hebben ze de rechter om "officieel advies" gevraagd. Zoiets heet dan een "Verklaring voor recht". Met zo'n papiertje hoef je niet bang meer te zijn. En om die verklaring te (kunnen) krijgen willen ze tevens aantonen dat wat in de documentaire wordt gesteld op feitelijke gronden berust. En om dat te bewijzen willen ze een getuigenverhoor onder ede doen bij de rechter. Tijd dus voor de rechter om zich een oordeel te vormen.

Rechter Nootenboom zat voor. Een aardige, jonge en alerte vrouw die de zaak prima onder controle had. Ik heb vele zittingen meegemaakt maar vond haar moderne wijze van optreden heel prettig en verkwikkend. Ze legde adequaat uit hoe het verloop van de zitting zou zijn, wat ze verwachtte van partijen en wat wij van haar kunnen verwachten. En binnen de procedure nam ze de vrijheid om relevante vragen tussendoor te stellen die voor mij tekenend waren dat ze de zaak goed begreep en op essentiële punten verduidelijking zocht van de posities van partijen. Mijn complimenten.

De eisende partij was Stichting de Roestige Spijker, vertegenwoordigd door haar bestuursvoorzitter de Amerikaan Robert Rubinstein en advocaat Mathijs Kaaks en de verdedigende partij Joris Demmink (verstek) en zijn advocaat Harro Knijff. Het publiek bestond uit 22 man, waaronder journalisten van het AD, Volkskrant en Crimesite. En uiteraard was JD-TV aanwezig om opnames te maken. Knijff sputterde nog wat tegen, maar uiteindelijk had hij als togadrager maar te dulden en te gedogen dat de rechter de pers-richtlijn toepaste. De opnames kunt u eerdaags verwachten op het Youtube kanaal van JD-TV.

Hoewel ik uitgebreid aantekeningen heb gemaakt, zal ik niet alle details aan u gaan geven. Als u die wilt oppikken kijkt u maar naar de TV-opnames. Zoals gezegd is de kern van het verzoek een soort van prejudicieel oordeel over de rechtmatigheid van het publiceren van bovenstaande documentaire binnen de Nederlandstalige doelgroep. Dit is met name van belang omdat de ervaring tot mu toe heeft geleerd dat er een groot "chill-effect" uitgaat van justitie door de dreiging met rechtsaken en zelfs uitspraken van ministers als zou dit onrechtmatig zijn. Als ministers zich hiermee gaan bemoeien (en de proceskosten betalen met belastingcenten) dan is de zaak besmet en moet je als tegenpartij wel erg sterk in je schoenen staan. De ervaring heeft geleerd dat de meeste MSM-media dat niet aandurven. Een sprekend voorbeeld daarvan is het document wat Wim van der Pol van de week op CrimeSite.nl publiceerde. Het onderzoek, reiskosten, etc, is betaald door KRO Brandpunt-Reporter, maar KRO durfde het zelf niet aan om het publiekelijk te maken. (Wat zullen zij achteraf een spijt hebben van deze beslissing.)

En binnen die sfeer van intimidatie en bedreigingen is de Stichting op zoek naar opheldering over haar rechtspositie. Ze willen zeker weten dat ze geen onrechtmatige daad verrichten en daarmee een claim van bijv. 100.000 euro aan hun broek kunnen krijgen. Een belangrijk punt daarbij is dat de film geen commercieel oogpunt heeft, dus exploitatie van JD-condooms zal er daardoor wel niet inzitten. Verder wil de stichting bereiken dat collega media of de MSM niet bang hoeven te zijn als zij de video gaan uitzenden. Dat "chillend" effect moet vooraf worden weggenomen. En dat wil de Stichting tevens bereiken door een zestal getuigen te horen, die kunnen bevestigen dat de inhoud van de film op feiten berust. En één van die getuigen (de anonieme in het begin van de film die in 1988, op 15 jarige leeftijd misbruikt is) was vandaag in de rechtzaal aanwezig. Ook hij heeft er belang bij dat (vermeende) misdadigers hun straf niet ontlopen!

Aan het einde vatte de rechter het goed samen. Het recht op vrijheid van meningsuiting kan niet zomaar beperkt worden. Dus in beginsel wordt het toegestaan, tenzij er andere rechtsgronden zijn op grond waarvan de rechter het verzoek moet afwijzen. Deze afwijzingsgronden zien toe op:
• de bevoegdheid van de rechtbank
• het belang van de stichting
• een eventueel misbruik maken van te verlenen bevoegdheid

Bij het eerste punt kwam er hoofzakelijk geneuzel over de bevoegdheid van de rechter op basis van de plaats van de rechtbank. Moet dat Rotterdam, Utrecht, of nog ergens anders zijn, bijv. de plaats waar de server van de website staat. Dat gaat dan over art.5 EEX verordening, 102 Rv en 203 Rv. Voor de leek helemaal niet interessant.

Maar het was wel essentieel voor de verdedigende partij. Demmink heeft namelijk helemaal niet zo'n sterke zaak, dus Knijff probeerde al zijn trukendozen open te trekken om de aandacht te verplaatsen. Ik moet zeggen dat Knijff dat overigens vakkundig en ervaren deed. Inhoudelijk had hij niet veel te melden dus begon hij met onder-de-gordel technieken. Van die kleine dingen: in de rede vallen met een vraag of de pleitnota wellicht ook op papier staat? Zeggen dat er al "een linkje" op de website staat, zodat de vraag of daar toestemming voor moet worden gegeven mosterd na de maaltijd is, tot verwarring scheppen omdat het Knijff niet helemaal duidelijk was wat de vraag nu eigenlijk inhoudt, omdat die tijdens de zitting drie keer anders is geformuleerd. Gelukkig begreep de rechter de vraag wel, en dat is het belangrijkste.

Wat betreft de nieuw toegevoegde bewijsstukken persisteerde Knijff dat zijn cliënt alleen in 1975 en 1986 in Turkije is geweest en verder nooit. Demmink zou zijn eigen agenda (redactie: die tijdens het OM onderzoek reeds vernietigd was?) er op na hebben geslagen en op 20.07.1996 was hij in Nederland en enkele dagen later in Brussel. Volgens Demmink zijn eigen zeggen over zijn eigen agenda althans.

Tot slot probeerde Knijff de Stichting nog weg te zetten als complot-gestuurd, in samenhang met de zaak Baybşin en dat hij de Stichting verweet om misbruik van recht te maken door er enkel maar op uit te zijn om Demmink te beschadigen. Dit werd door de Stichting gepareerd door de heer Knijff in het NRC te citeren, waarbij hij zelf zei dat Demmink "de onderste steen boven wilde halen in de zaak AD. Kom maar op met die getuigen". Nu de Stichting dan ook daadwerkelijk getuigen wil oproepen bewijzen zij Demmink dus een dienst.

De aangescherpte richtlijn van justitie is dat in zedenzaken (waarvan hier sprake is) de waarheidsvinding voor de rechtbank voorop moet staan. Partijen zitten dus op één lijn en mijn verwachting is dat het verzoek zal worden toegewezen. De rechter heeft reeds aangekondigd dat als zij het verzoek toewijst er eerst een regiezitting zal worden gehouden om vast te stellen wat de dan te volgen procedure wordt. De uitspraak is op woensdag 13.11.2013.

En voor de liefhebbers inzake nog meer rechtszaken over dit onderwerp: de artikel 12 procedure inzake de aangifte tegen Demmink en het verzoek over te gaan tot vervolging van twee Turkse slachtoffers staat gepland voor vrijdag 18.10.2013 te Arnhem. Deze zitting is besloten en niet toegankelijk voor publiek.