U kunt het haast niet gemist hebben. Onder het motto "wij journalisten beschermen elkaar" stonden de kranten gisteren vol over de Diplomatieke rel met Turkije. Alle kranten die beginnen met een "Nee" letter schreven erover. NOS, NRC, NU.NL en diverse andere media.

Wat is het probleem? Welnu, journalist Bram Vermeulen woont in Turkije en werkt voor de NOS, het NRC en de VPRO. Zo heeft hij o.a. de vierdelige documentairereeks "Langs de grenzen van Turkije" gemaakt en won daarmee op 04.06.2013 de Dick Scherpenzeelprijs 2012.

Deze serie gaat over conflicten die Turkije heeft met Syrië, Cyprus en de Koerden. Onderwerpen die reëele nieuwswaarde hebben, maar die vanuit staatsrechtelijk oogpunt liever éénzijdig verslagen behoren te worden (lees: gecensureerd). En ook dat is begrijpelijk: overheden hangen liever niet hun vuile was buiten en preferen de doofpot.

Uw HHC-verslaggever begrijpt dat heel goed en is dan ook zeer terughoudend met informatie over Turkije. Voor mij staan grotere belangen op het spel, waarvan ik geloof/hoop dat die realiseerbaar zijn. En zolang die hoop bestaat zie ik geen reden om de beerput open te trekken. (En nu de MIT en de AIVD toch meelezen: begrijpen jullie dit ook?)

Maar Bram is een journalist waarbij de ethiek en nieuwswaarde voorgaan. Hij schroomt dan ook niet om "controversiële" onderwerpen aan te snijden, ook als hij daarmee het aanzienlijke risico heeft genomen dat hij daarmee de Turkse regering tegen zich in het harnas zou jagen. Klaarblijkelijk wil Bram sterven in het harnas. Dat is zijn keuze, waar ik groot respect voor kan opbrengen. Hadden we maar meer van die journalisten.

Een jaar geleden schreef Bram een artikel over welke grens? er dwars door de Koerdische gemeenschap loopt. Zowel cartografisch, demografisch als binnen gezinnen. De ene broer in het Turkse leger die opdracht krijgt om zijn andere Koerdische broer te bestrijden. Een groot probleem dus. En dit artikel ontbeerde helaas de schokkende beelden van collateral damage, zoals we die van Bradley Manning te zien gekregen hebben. Maar het incident is niet veel anders. Gelukkig zijn de Turken aanmerkelijk beschaafder dan de Amerikanen. Ze hadden Bram, net als Bradley of Baybaşin, ook kunnen martelen en levenslang opsluiten.

Gisteren had Bram nog een radio verslag bij de NOS. Hij vertelt daarin dat de PKK dreigt met een nieuwe opstand als de Turkse regering het vredesproces niet snel nieuw leven in blaast. De black-listing van Bram lijkt dus in relatie te staan met het Koerdische probleem.

In de publicatie van gisteren over internationale rechtshulp is het fenomeen "stille diplomatie" al aangesneden. Ik heb u daarbij zelfs een fragment uit een brief van afgelopen week van de Nederlandse Ambassadeur te Ankara laten zien. Bram klaagt er over dat hij geen antwoord krijgt van het Turkse Consulaat. Ook dat begrijp ik. Been there, Done that. Want (toevallig?) kreeg ik gisteren van het Turkse Consulaat in Rotterdam onderstaande e-mail.

En met alle respect voor Bram: Ik heb er (tot nu toe) voor gekozen de Turken niet tegen me in het harnas te jagen. Mijn publicaties gaan over reeds door anderen gepubliceerde zaken en zijn pas ontstaan nádat Turkije problemen begon te maken. Dat heet causaliteit: oorzaak en gevolg. Zij zijn begonnen, en wie kaatst moet de bal verwachten. Het is dan ook de vraag hoe lang het spel doorgaat en wie als eerste opgeeft.

En voor de mensen onder u die graag een gokje willen wagen en hun inzet willen verhogen is hier wat voorkennis: Ik ben niet degene die opgeeft. Ik verlang rechtvaardigheid en heb daar ook recht op. De enige reden waarom de overheid kan en mag bestaan is omdat ze de burgerrechten dienen te waarborgen. Zonder burgerrechten geen overheid.

En (vooruit ik geef een klein beetje achtergrondinformatie) de mijn zaak betreffende corrupte Hoge Raad rechter (let op: ik schrijf geen "vermeend" omdat het een vaststaand feit is) is een Koerd! De MIT beseft dat niet eens en heeft de verkeerde kant gekozen! Hadden ze het Gazi-(ook rechts)-rapport maar gelezen (staat gewoon online) dan hadden ze het geweten. Ze lezen de dossiers al net zo slecht en half als rechters. Sommige mensen moet je ook alles leren...

Naar mijn mening zijn politici, rechters en topambtenaren maar beperkt in staat om goede en verantwoorde beslissingen te nemen. Politici weten dat van zichzelf en gooien graag een balletje op in de media om de respons te meten. Rechters, met hun beperkte en eenzijdige HBO-opleiding, doen dat niet. In dit soort gevallen zijn ze dom, lui of bang, maar onderschatten ze met hun wie-kan-me-wat-maken arrogantie de moderne tijden.

De beschikbaarheid van informatie verandert het wereldbeeld. Zoals Galilleo en Columbus de monopolie van de Kerk onderuit gehaald hebben, zullen huidige klokkenluiders het monopolie van de rechtspraak corrigeren. Het proberen te doen alsof hun lijntje-met-God alleen via de Latijn sprekende tolken/priesters of de Wartaal orakelende advocaten/rechters geschiedt, waarbij zij menen het alleen recht te kunnen claimen op hun God, is zwaar achterhaald. En met doofpotten los je dat niet langer meer op.

Het voordeel van meerdere academische studies gedaan te hebben is dat je geen last hebt van kokervisie, zoals het OM en rechters vaak hebben. Daarom geef ik graag een parafraserende analogie vanuit de geneeskunde.

Een (menselijk/bestuurlijk) lichaam heeft een symbiotische relatie met andere levende organismen die in het lichaam huizen. Bacterieën, zoals de mond- en darmflora, bijvoorbeeld. Boordevol "beestjes" die ons helpen met het verteren van de dagelijkse kost (en nieuws). Zou je deze met anti-biotica helemaal uitroeien, dan roei je ook jezelf uit.

Veel van de medische behandelingen bestaan dan ook uit het herstellen of zelfs toevoegen van deze "parasieten" aan je eigen systeem. Pro-biotica. Er zijn zelfs "geneesmiddelen" die bestaan uit geconcentreerde stront van anderen. Bacterieën uit de darmen van gezonde mensen die toegevoegd kunnen worden aan mensen met een zwak innerlijk gestel (zoals overheden).

Een ander type behandeling is die van de grote K: Kanker. Een kwaadaardig gezwel wat zich heeft genesteld in het lichaam en van daaruit alles aantast. Langzaam maar gestaag voortwoekerend, uitzaaiingen genererend, todat het (bestuurlijk) lichaam op een gegeven ogenblik reddeloos verloren is en als het Romijnse Rijk ten onder gaat.

De corruptie binnen justite is zo'n gezwel. Het is genesteld op de meest vitale plaats van de democratie. Het hart. Wanneer het hart van de democratie is aangetast, zal het afsterven. Chirurgen willen voorkomen dat er risico bestaat op uitzaaingen. Zij weten dat het onverantwoord kan zijn wanneer je niet snel optreedt. Hun adagium is dan ook: When in doubt, cut it out. Weg met die zweer in de maatschappij.

Samengevat: Kwaadaardige kankergezwellen vernietigen, symbiotische bacterieën koesteren. Maar ja, politici en juristen hè? Net als met de "stille diplomatie". Daar moet u niet te veel verwachtingen van hebben.