Er is geen CSS ondersteuning. Zonder CSS is alleen de onopgemaakte HTML zichtbaar.

De schuldigen
ONDERZOEK NAAR DE VERANTWOORDELIJKHEID VOOR DE KINDERSLACHTOFFERS

      Inleiding- blog 12.05.2013 - Moederdag
I.    Werkhypothese- blog 20.05.2013 - Reality-TV
II.   Data collectie- blog 21.05.2013 - Interactieve-TV
III.  Data analyse- blog 22.05.2013 - De slachtoffers
IV.  Conclusie & aanbeveling- blog 23.05.2013 - De schuldigen
      Referenties & literatuur- blog 24.05.2013 - Hervaderen


Maatschappelijk debat door (beroeps) professionals
In de uitzending van Eenvandaag (22.05.2013 18:15u)
Erik Gerritsen (BJZ Amsterdam): "Ruzie over de omgangsregeling, kinderen opstoken, en in het ergste geval de partner van sexueel misbruik en mishandeling beschuldigen om onder de omgangsregeling uit te komen." De essentie van de vechtscheiding is dat ouders niet meer in staat zijn het belang van het kind te laten prevaleren boven hun eigen strijd. Het kind kan gedwongen worden om twee persoonlijkheden aan te nemen en kan daar heel ongelukkig van worden. Het kan leiden tot allerlei gedragsproblemen, agressie en depressies en daar kunnen de kinderen nog jarenlang last van hebben. Als we niet met elkaar ingrijpen hebben de kinderen daar de rest van hun leven last van.

Perry Stuart (Stichting Dwaze Vaders): Door de scheidingsprocedure krijgen de ouders de kans om (via hun advocaten) hun eigen frustraties breed uit te meten. Moeders halen alles uit de kast om de vader volledig zwart te maken.
Marsha Pinedo (kindertherapeut): De gevolgen voor de kinderen worden duidelijk bij de hulpverlening. Je hebt geen kans meer om onbezorgd door het leven te gaan. De belangen van het kind zouden veel meer centraal moeten staan.

In de uitzending van Debat op 2 (22.05.2013 21:15u)
Ernst Ameling (forensisch psycholoog): Dit soort gezinsdrama's zijn te voorkomen door psychologische risico-taxatie. In een één ouder gezin kan de pathologie van moeder onverdunt op het kind terecht komen.
Martin Sitalsing (directeur BJZ Groningen): De verantwoordelijkheid ligt bij de (ex)partners en niet bij de instanties.

Joep Zander (pedagoog, PAS onderzoeker): Pas op voor het wantrouwen van de ouders in de instanties. Juist de meest basale juridische principes worden door jeugdzorg niet nageleefd. We moeten kijken naar de eindtermen: We moeten voorkomen dat een ouder dreigt onvoldoende contact met het kind te krijgen. De professionele hulpverleners zijn te veel uit op scoren.
Liesbeth Groenhuijsen (pedagoog en psycholoog): Het onbedoeld effect van de wet op de echtscheiding is dat iedereen in strijd-modus gaat. Kinderen hebben recht op gelijke omgang met beide ouders, maar dat is niet automatisch het beste voor het kind. Vechtende ouders is hartstikke schadelijk voor het kind.
Petra Slingenberg (echtscheidingsadvocaat): Je moet zo snel mogelijk professionele hulp inschakelen. En bij de aangifte van je kind moet je je ouderschapsvoorwaarden deponeren.


De echte (onbezoldigde) deskundigen
Dr. Nico Mul van de Jeugdzorg-Darkhorse-Plus weblog geeft deze oplossing: "in een wet vastleggen: (BW): 'bij geboorte van een kind krijgen beide ouders van rechtswege het gezag en zijn ieder verplicht 50 % voor een kind te zorgen, ongeacht de status van hun relatie.' en in het WvSr: 'Onttrekking van een kind aan de zorgplicht van een ouder wordt bestraft met (strafmaat) + ontzetting uit het gezag' Ieder strijd om omgang en zorg is verleden tijd, geen gedonder over alimentatie en kinderopvang problemen: gelijk verdeeld tussen vader en moeder!"

Charlotte Lemmens, die de vaderdagtroffee 2010 heeft gewonnen geeft een uitstekend pleidooi tegen het "ontvaderen". Zij pleit voor het recht van kinderen op twee ouders, ook na scheiding. Het pleidooi gaat over een structurele fout in de uitoefening van het familierecht. En zij schaamt zich plaatsvervangend voor alle moeders en hun advocaten die daar misbruik van maken. Zorg dat er met dwarsliggen niet valt te winnen.


❹-A: Conclusies
Wat mij opviel in het debat tussen de professionals is dat deze zich hoofdzakelijk richten op hun (ene) cliënt en de functie van de rol van de professional. Broodwinning dus, waar onbeschaamd reclame voor wordt gemaakt. Verder trachtte KRO-NCRV het stereotype probleem uit te drukken. De vrouw moet vluchten met haar kinderen voor de mishandelende man. Van enig wederwoord of een toelichting van een "dwaze vader" was geen sprake. Een ongenuanceerd en eenzijdig beeld dus. De hoop van de presentatrice om daarmee de discussie op gang te brengen is mislukt. Ze houdt de (misplaatste) vooroordelen slechts in stand.

De juiste visies die wèl kunnen bijdragen aan een oplossing, in plaats van het falen te laten voortbestaan (ze hebben immers genoeg kans gehad), komen mijnsinziens van Joep Zander, Nico Mul en Charlotte Lemmens. Zij pleiten juist tegen het faciliteren van de strijd, die enkel wordt gevoed door het systeem van beloning (voor de winnaar met zijn/haar professionals). Zij hebben slechts een paar woorden nodig om de oplossing te formuleren, in tegenstelling tot de mensen uit de "zorg"-industrie.

Daarenboven hebben we de conclusies die getrokken kunnen worden uit de analyse van de data. Met 44.100 nieuwe gevallen per jaar zitten we in één generatie (20 jaar) op 1 miljoen (1.000.000) nieuwe gevallen. En de kans dat deze "nieuwe gevallen" in een herhaal-patroon vallen is groot, waardoor de problematiek alleen maar nog verder toeneemt.

Degene die de macht (lees: voogdijschap) heeft is verantwoordelijk voor het misbruik en de escalatie. Daaruit volgt dat de instantie die de macht toewijst de primair verantwoordelijke is. En dit is de overheid casu quo de wetgever en de rechtspreker. Daarmee kan onze werkhypothese bevestigend worden beantwoord.

De overheid is primair verantwoordelijk voor deze menselijke drama's


❹-B: Aanbevelingen
De aanbevelingen van de professionele industrie hebben evident niet gewerkt. Dat is na al die jaren voldoende aangetoond. Een maatschappelijk debat zal daar niets aan veranderen. Verantwoordelijk gehouden kan alleen diegene worden die ook de macht heeft om in te grijpen en wijzigingen aan te brengen. Ieder ander is een weerloos slachtoffer, dat aan het (overheids)lot is overgeleverd.

Nu vast staat dat enkel en alleen de overheid (c.q. wetgever/rechter) de macht heeft om de situatie te wijzigen zijn zij ook aanspreekbaar voor de aangebrachte schade.

De overheid is direct (mede)verantwoordelijk voor
de gepleegde (zelf)moorden en overige schade.

Verder is de overheid nalatig in het tijdig ingrijpen en het treffen van maatregelen, en daarmee aansprakelijk. Wat ze er aan kunnen doen is reeds uitstekend verwoord door dr. Nico Mul en Charlotte Lemmens. Hun pleidooi behoeft enkel nog enige juridische onderbouwing. In mijn volgende blog-posting zal ik deze aanbevelingen geven.



author: Ton   |   published: 23.05.2013   |   updated: 23.05.2013   |   comments: allowed

complotarchivecommunityliteraturesources