Er is geen CSS ondersteuning. Zonder CSS is alleen de onopgemaakte HTML zichtbaar.
Vluchtelingen en/of asielzoekers
Mensen willen soms hun land ontvluchten. De belangrijkste drijfveer is dat je op zoek wilt gaan naar een beter leven. Soms is dit een vrije keuze. Dan spreken we van emigratie. Soms wordt je door omstandigheden gedwongen. Op dat moment heet je een vluchteling.
In de gesprekken met mensen om me heen, maar ook te lezen op fora, merk je dat er veel mensen zijn die weg willen. "Als ik het me kon permitteren, dan emigreerde ik vandaag nog." De reden daarvoor bestaat meestal uit een combinatie van onvrede over het politieke en economische klimaat. Mensen die naar Nederland willen vluchten moeten 1,25 miljoen euro meebrengen. Mensen van wie alles is gestolen hebben daarmee geen kans.
Mensen die uit Nederland willen vluchten zijn een stuk goedkoper uit. In sommige landen (waar het wellicht beter toeven is dan in Nederland) kunt u al met 10.000 euro per jaar (voor eigen gebruik, dus niet om te investeren) terecht. Zo kost Australië bijvoorbeeld maar A$ 500.000 (= € 350.000).
Na de Tweede Wereldoorlog zijn veel Nederlanders naar Australië en Canada gegaan. Ze hebben daar een nieuw leven opgebouwd. Dat kon relatief makkelijk omdat de cultuur overeenkomt met wat ze gewend waren. Er werd ook niet zo'n groot probleem van gemaakt als tegenwoordig. Laten we wel wezen: wat tegenwoordig de USA is zijn de vluchtelingen uit Europa van een paar honderd jaar geleden.
Doordat wereldreizen eenvoudiger is geworden komen er tegenwoordig ook mensen uit andere landen die vroeger "binnen hun regio" zouden blijven. Chinezen en Indonesieërs zijn al tientallen jaren in Nederland en niemand die daarover klaagt. Filipijnen gaan naar de golfstaten en laten zich daar misbruiken als slaven, en dan nog denken ze dat ze een beter leven hebben. Maar vandaag de dag komen er ook mensen uit het Midden-Oosten of uit Afrika naar Europa. Zoals wij vroeger naar Amerika gingen.
De politiek meent een onderscheid te mogen/kunnen maken naar emigranten uit levensvrees voor de lokale overheid of levensvrees wegens gebrek aan voedsel. De laatste (de economische immigrant) is absoluut niet welkom. Ze moeten maar creperen in hun eigen regio. De vluchtelingen voor overheidsregimen daar willen we misschien nog wel over nadenken. Soms.
Bij angst voor de overheid kunnen wij ons niet veel voorstellen. Ik kan hier rustig opschrijven dat ik genoeg ministers ken en heb gekend die ik volkomen [ ] geschikt, [x] ongeschikt vind voor hun functie. Ik durf zelfs te suggereren dat ze belachelijk zijn of ze te beschuldigen van kindermishandeling zonder voor mijn leven hoeven te vrezen. Maar dat is niet zo vanzelfsprekend in andere landen.
En om u dat uit te leggen neem ik een persoon met wie u zich wèl kunt identificeren. Niet zo'n "zwarte", maar een "gewone blanke". (Met excuses voor de mensen die menen dat ik hiermee discrimineer, dat is niet mijn bedoeling.) Zo'n gewone blanke is bijvoorbeeld Edward Snowden. Een asielzoeker, bij welk land hem maar wil opnemen dat hem niet uitlevert aan Amerika. (Nederland voldoet niet aan die eis.) Moet je zo iemand aan zijn lot overlaten, met het risico dat hem te wachten staat wat Bradley Manning overkomen is? Deze man moet toch beschermd worden tegen barbaarse regimes die mensen rechteloos martelen in Guantánamo Bay?
Een andere bekende voor ons is Baybaşin. Deze man werd gemarteld in zijn eigen land. Al zijn bezittingen werden geconfisqueerd. Zijn dorp werd platgebrand. Zijn bedrijven vernietigd. In ieder geval heeft de Nederlandse rechter geoordeeld dat hij niet mag worden uitgeleverd. En dat is toch wel bijzonder, want onze overheid levert juist heel graag mensen uit, denk maar aan Sabir K. of Rop Gonggrijp.
De conclusie: Sommige mensen hebben bescherming nodig en krijgen terecht asiel.
In de gesprekken met mensen om me heen, maar ook te lezen op fora, merk je dat er veel mensen zijn die weg willen. "Als ik het me kon permitteren, dan emigreerde ik vandaag nog." De reden daarvoor bestaat meestal uit een combinatie van onvrede over het politieke en economische klimaat. Mensen die naar Nederland willen vluchten moeten 1,25 miljoen euro meebrengen. Mensen van wie alles is gestolen hebben daarmee geen kans.
Mensen die uit Nederland willen vluchten zijn een stuk goedkoper uit. In sommige landen (waar het wellicht beter toeven is dan in Nederland) kunt u al met 10.000 euro per jaar (voor eigen gebruik, dus niet om te investeren) terecht. Zo kost Australië bijvoorbeeld maar A$ 500.000 (= € 350.000).
Na de Tweede Wereldoorlog zijn veel Nederlanders naar Australië en Canada gegaan. Ze hebben daar een nieuw leven opgebouwd. Dat kon relatief makkelijk omdat de cultuur overeenkomt met wat ze gewend waren. Er werd ook niet zo'n groot probleem van gemaakt als tegenwoordig. Laten we wel wezen: wat tegenwoordig de USA is zijn de vluchtelingen uit Europa van een paar honderd jaar geleden.
Doordat wereldreizen eenvoudiger is geworden komen er tegenwoordig ook mensen uit andere landen die vroeger "binnen hun regio" zouden blijven. Chinezen en Indonesieërs zijn al tientallen jaren in Nederland en niemand die daarover klaagt. Filipijnen gaan naar de golfstaten en laten zich daar misbruiken als slaven, en dan nog denken ze dat ze een beter leven hebben. Maar vandaag de dag komen er ook mensen uit het Midden-Oosten of uit Afrika naar Europa. Zoals wij vroeger naar Amerika gingen.
De politiek meent een onderscheid te mogen/kunnen maken naar emigranten uit levensvrees voor de lokale overheid of levensvrees wegens gebrek aan voedsel. De laatste (de economische immigrant) is absoluut niet welkom. Ze moeten maar creperen in hun eigen regio. De vluchtelingen voor overheidsregimen daar willen we misschien nog wel over nadenken. Soms.
Bij angst voor de overheid kunnen wij ons niet veel voorstellen. Ik kan hier rustig opschrijven dat ik genoeg ministers ken en heb gekend die ik volkomen [ ] geschikt, [x] ongeschikt vind voor hun functie. Ik durf zelfs te suggereren dat ze belachelijk zijn of ze te beschuldigen van kindermishandeling zonder voor mijn leven hoeven te vrezen. Maar dat is niet zo vanzelfsprekend in andere landen.
En om u dat uit te leggen neem ik een persoon met wie u zich wèl kunt identificeren. Niet zo'n "zwarte", maar een "gewone blanke". (Met excuses voor de mensen die menen dat ik hiermee discrimineer, dat is niet mijn bedoeling.) Zo'n gewone blanke is bijvoorbeeld Edward Snowden. Een asielzoeker, bij welk land hem maar wil opnemen dat hem niet uitlevert aan Amerika. (Nederland voldoet niet aan die eis.) Moet je zo iemand aan zijn lot overlaten, met het risico dat hem te wachten staat wat Bradley Manning overkomen is? Deze man moet toch beschermd worden tegen barbaarse regimes die mensen rechteloos martelen in Guantánamo Bay?
Een andere bekende voor ons is Baybaşin. Deze man werd gemarteld in zijn eigen land. Al zijn bezittingen werden geconfisqueerd. Zijn dorp werd platgebrand. Zijn bedrijven vernietigd. In ieder geval heeft de Nederlandse rechter geoordeeld dat hij niet mag worden uitgeleverd. En dat is toch wel bijzonder, want onze overheid levert juist heel graag mensen uit, denk maar aan Sabir K. of Rop Gonggrijp.
De conclusie: Sommige mensen hebben bescherming nodig en krijgen terecht asiel.
Kindermishandeling
We hebben dus vastgesteld dat iemand (niet iedereen) terecht asiel heeft gekregen. Een discussie over "ik gun hen 'mijn' centen niet" is daarmee voorbij. Teeven noemt die overweging "behoud van maatschappelijk draagvlak voor het vreemdelingenbeleid". Ik noem het asociaal-egoïsme. Als "maatschappelijk draagvlak" daadwerkelijk een "aandachtspunt van zorg" zou zijn, dan zou de regering zich vandaag nog ontbinden. Met 30 van de 150 zetels kun je immers moeilijk van een "draagvlak" spreken.
In de overwegingen van onze regering spelen (zoals bij vrijwel al hun beslissingen) de economische motieven de hoofdrol. Onze ambtenarren zijn vergiftigd met het Amerikaans-kapitalistische model wat hoofdzakelijk is gericht op materialisme. Onze wereldvreemde en incapabele (zie je, alweer een risico voor vervolging) premier Rutte zegt dat letterlijk: "koop die auto". Kom op met die CO2-uitstoot en die verkeersdoden, koop hem nu. Dat is goed voor het land. In ieder geval voor mijn salaris.
Wat onze overheid daarbij willens en wetens (en dat is strafrechtelijke opzet!) doet is het uitschakelen van de Grondwet en de Internationale Verdragen (via art.94). Daarmee zijn het misdadigers geworden die lid zijn van een criminele organisatie.
Maar u begrijpt dat niet. Laten we daarom maar weer een "blank" voorbeeld, dicht bij huis nemen. Edward Snowden heeft (voor zover ik weet) geen kinderen. Baybaşin heeft die wel. Toch heeft "onze" overheid er voor gezorgd dat hij jarenlang geen contact kon hebben met zijn kinderen. Of een nog sprekender voorbeeld. Uw eigen verslagever, ondergetekende.
In het artikel over volkeren heeft u kunnen lezen dat ik een autochtoon ben. Ik heb al twee en een half jaar geen enkel contact met mijn dochter gehad. En dat is de directe (mede)schuld van onze overheid en zijn incompetente ambtenaren. U kunt zich niet voorstellen wat voor een marteling dat is. Voor mij als volwassene, kunt u nagaan wat dat voor een kind moet betekenen.
Maar ik kan meer voorbeelden geven waarin kinderen van hun ouders worden gescheiden. Denk aan de zaken over vechtscheidingen of jeugdzorg. U ziet dat het ook u kan overkomen. Het is een directe misdaad in strijd met het IVRK, EVRM, GW en de menselijkheid. Geen enkele smoes, zeker geen economische, kan deze misdaden rechtvaardigen. Ook een oorkonde voor een enkel individueel geval is nauwelijks compensatie voor die vele duizenden anderen die aan hun lot worden overgelaten.
En dan mag u er nog vanuit gaan dat deze kinderen op de een of andere manier worden opgevangen. In een tehuis, bij pleegouders, bij één van de (groot)ouders van het kind. Beter iets dan niets, maar natuurlijk nog steeds verre van ideaal en nauwelijks een uitingsvorm van "westerse beschaving" te noemen.
Maar de er zijn ook kinderen die aan hun lot worden overgelaten. Moet u voorstellen dat uw kinderen niemand meer hebben. Dat ze ergens op straat leven, gewoon in een "beschaafd" westers land. Zoals bijvoorbeeld een Manuel Schadwald is overkomen in Rotterdam. De overheid had andere prioriteiten dan het beschermen van kinderen.
Tijdens één van mijn arrestaties in Turkije heb ik ze gezien. Ik zat daar bij de politie in de "wachtkamer" en tegenover mij zat een jongen van 11 jaar. Hij had geen ouders, leefde op straat, en was ook opgepakt door de politie. Niemand die om hem gaf. Geen advocaten (zoals ik wel heb) om hem te beschermen. Vreselijk wat deze kinderen moeten meemaken. Niemand die ze helpt. Ook de overheid niet. Ze zijn zelfs "ongewenst". Uiteindelijk zijn ze blij als ze eens een keer wat te eten krijgen en op een hotelkamer mogen slapen met perverse viezerikken zoals waar JD van wordt beschuldigd.
De conclusie: Scheiding van kinderen en ouders is inhumaan.
In de overwegingen van onze regering spelen (zoals bij vrijwel al hun beslissingen) de economische motieven de hoofdrol. Onze ambtenarren zijn vergiftigd met het Amerikaans-kapitalistische model wat hoofdzakelijk is gericht op materialisme. Onze wereldvreemde en incapabele (zie je, alweer een risico voor vervolging) premier Rutte zegt dat letterlijk: "koop die auto". Kom op met die CO2-uitstoot en die verkeersdoden, koop hem nu. Dat is goed voor het land. In ieder geval voor mijn salaris.
Wat onze overheid daarbij willens en wetens (en dat is strafrechtelijke opzet!) doet is het uitschakelen van de Grondwet en de Internationale Verdragen (via art.94). Daarmee zijn het misdadigers geworden die lid zijn van een criminele organisatie.
Maar u begrijpt dat niet. Laten we daarom maar weer een "blank" voorbeeld, dicht bij huis nemen. Edward Snowden heeft (voor zover ik weet) geen kinderen. Baybaşin heeft die wel. Toch heeft "onze" overheid er voor gezorgd dat hij jarenlang geen contact kon hebben met zijn kinderen. Of een nog sprekender voorbeeld. Uw eigen verslagever, ondergetekende.
In het artikel over volkeren heeft u kunnen lezen dat ik een autochtoon ben. Ik heb al twee en een half jaar geen enkel contact met mijn dochter gehad. En dat is de directe (mede)schuld van onze overheid en zijn incompetente ambtenaren. U kunt zich niet voorstellen wat voor een marteling dat is. Voor mij als volwassene, kunt u nagaan wat dat voor een kind moet betekenen.
Maar ik kan meer voorbeelden geven waarin kinderen van hun ouders worden gescheiden. Denk aan de zaken over vechtscheidingen of jeugdzorg. U ziet dat het ook u kan overkomen. Het is een directe misdaad in strijd met het IVRK, EVRM, GW en de menselijkheid. Geen enkele smoes, zeker geen economische, kan deze misdaden rechtvaardigen. Ook een oorkonde voor een enkel individueel geval is nauwelijks compensatie voor die vele duizenden anderen die aan hun lot worden overgelaten.
En dan mag u er nog vanuit gaan dat deze kinderen op de een of andere manier worden opgevangen. In een tehuis, bij pleegouders, bij één van de (groot)ouders van het kind. Beter iets dan niets, maar natuurlijk nog steeds verre van ideaal en nauwelijks een uitingsvorm van "westerse beschaving" te noemen.
Maar de er zijn ook kinderen die aan hun lot worden overgelaten. Moet u voorstellen dat uw kinderen niemand meer hebben. Dat ze ergens op straat leven, gewoon in een "beschaafd" westers land. Zoals bijvoorbeeld een Manuel Schadwald is overkomen in Rotterdam. De overheid had andere prioriteiten dan het beschermen van kinderen.
Tijdens één van mijn arrestaties in Turkije heb ik ze gezien. Ik zat daar bij de politie in de "wachtkamer" en tegenover mij zat een jongen van 11 jaar. Hij had geen ouders, leefde op straat, en was ook opgepakt door de politie. Niemand die om hem gaf. Geen advocaten (zoals ik wel heb) om hem te beschermen. Vreselijk wat deze kinderen moeten meemaken. Niemand die ze helpt. Ook de overheid niet. Ze zijn zelfs "ongewenst". Uiteindelijk zijn ze blij als ze eens een keer wat te eten krijgen en op een hotelkamer mogen slapen met perverse viezerikken zoals waar JD van wordt beschuldigd.
De conclusie: Scheiding van kinderen en ouders is inhumaan.
Het overheidsbeleid
VluchtelingenWerk Nederland en Defence for Children vinden de reactie van staatssecretaris Teeven op het rapport "Hoe lang duurt het nog voor wij naar onze moeder kunnen" en het rapport van de Kinderombudsman onbegrijpelijk. De Kinderombudsman verwoordt het als volgt:
Wat ik niet begrijp is dat VluchtelingenWerk Nederland en Defence for Children het niet begrijpen. De Kinderombudsman heeft zich heel netjes uitgedrukt. Maar volgens mij bedoelen wij allemaal hetzelfde. Het probleem is dat de overheid het niet begrijpt. Zij zijn namelijk een afspiegeling van het volk en die moet je (volgens de overheid zelf) in Jip-en-Janneke-taal aanspreken. Ik zal het proberen:
En ik heb het nog niet eens gehad over de IND-tolken. Dat wordt in een volgende publicatie besproken, inclusief de rol van het COA.
De Tweedekamer kan dan wel een grote mond hebben over het dictatoriale Videla regime uit Argentinië dat bekend staat om de talloze gedwongen verdwijningen, babyontvoeringen en martelingen. Maar wat vandaag-de-dag gewoon-in-Nederland gebeurt is niets anders:
• Gedwongen verdwijningen,
• babyontvoeringen en
• (psychologische en emotionele) martelingen.
De Kinderombudsman heeft met verbijstering kennis genomen van de brief van het Kabinet, afkomstig van staatssecretaris Teeven over de gezinsherenigingsprocedure. Kinderombudsman Marc Dullaert: "Het is niet uit te leggen dat dit PVDA/VVD-kabinet blijft ontkennen dat er ernstige onzorgvuldigheden in de procedure zitten, zoals door onderzoek is vastgesteld."
Er blijft een onaanvaardbaar hoog risico bestaan dat bijna 4000 kinderen die sinds 2008 een aanvraag voor gezinshereniging hebben ingediend, en zijn afgewezen, mogelijk onterecht gescheiden zijn gebleven van hun ouder. Hun recht om zich te herenigen met hun ouder wordt op die manier met voeten getreden.
Een simpele DNA-test was voor vele kinderen voldoende geweest om zich met hun ouders te kunnen herenigen. In plaats daarvan moesten deze kinderen honderden vragen beantwoorden over hun gezinsband. De Kinderombudsman heeft geconstateerd dat aan deze kinderen te hoge verwachtingen zijn gesteld om hun gezinsband te bewijzen. De IND procedure is onzorgvuldig verlopen en kinderen hebben geen eerlijke kans gekregen.
In het VN Verdrag voor de Rechten van het Kind is vastgelegd dat ieder kind het recht heeft om herenigd te worden met zijn ouders, als kind en ouder(s) niet in hetzelfde land wonen. De Nederlandse overheid is volgens dit verdrag verplicht om deze aanvragen met spoed, menselijkheid en welwillendheid te behandelen. De Kinderombudsman constateert dat dit kinderrecht geschonden is en vindt het onbegrijpelijk dat het Kabinet dit acceptabel acht.
De Kinderombudsman verwacht dat deze kinderen alsnog een eerlijke kans krijgen zich met hun ouders te herenigen. De Tweede Kamer zal de voornemens van het Kabinet gaan bespreken. De Kinderombudsman vraagt de Kamer het belang van kinderen de eerste overweging te laten zijn.
Er blijft een onaanvaardbaar hoog risico bestaan dat bijna 4000 kinderen die sinds 2008 een aanvraag voor gezinshereniging hebben ingediend, en zijn afgewezen, mogelijk onterecht gescheiden zijn gebleven van hun ouder. Hun recht om zich te herenigen met hun ouder wordt op die manier met voeten getreden.
Een simpele DNA-test was voor vele kinderen voldoende geweest om zich met hun ouders te kunnen herenigen. In plaats daarvan moesten deze kinderen honderden vragen beantwoorden over hun gezinsband. De Kinderombudsman heeft geconstateerd dat aan deze kinderen te hoge verwachtingen zijn gesteld om hun gezinsband te bewijzen. De IND procedure is onzorgvuldig verlopen en kinderen hebben geen eerlijke kans gekregen.
In het VN Verdrag voor de Rechten van het Kind is vastgelegd dat ieder kind het recht heeft om herenigd te worden met zijn ouders, als kind en ouder(s) niet in hetzelfde land wonen. De Nederlandse overheid is volgens dit verdrag verplicht om deze aanvragen met spoed, menselijkheid en welwillendheid te behandelen. De Kinderombudsman constateert dat dit kinderrecht geschonden is en vindt het onbegrijpelijk dat het Kabinet dit acceptabel acht.
De Kinderombudsman verwacht dat deze kinderen alsnog een eerlijke kans krijgen zich met hun ouders te herenigen. De Tweede Kamer zal de voornemens van het Kabinet gaan bespreken. De Kinderombudsman vraagt de Kamer het belang van kinderen de eerste overweging te laten zijn.
Wat ik niet begrijp is dat VluchtelingenWerk Nederland en Defence for Children het niet begrijpen. De Kinderombudsman heeft zich heel netjes uitgedrukt. Maar volgens mij bedoelen wij allemaal hetzelfde. Het probleem is dat de overheid het niet begrijpt. Zij zijn namelijk een afspiegeling van het volk en die moet je (volgens de overheid zelf) in Jip-en-Janneke-taal aanspreken. Ik zal het proberen:
De overheid is een criminele organisatie. Zij lapt wetten, verdragen en grondrechten aan hun laars en handelt daarmee illegaal. De overheid is daarmee direct aansprakelijk en verantwoordelijk. En iedere "volksvertegenwoordiger" die deze regering niet ter verantwoording roept, en daarmee willens en wetens nalatig is, is even misdadig.
En ik heb het nog niet eens gehad over de IND-tolken. Dat wordt in een volgende publicatie besproken, inclusief de rol van het COA.De Tweedekamer kan dan wel een grote mond hebben over het dictatoriale Videla regime uit Argentinië dat bekend staat om de talloze gedwongen verdwijningen, babyontvoeringen en martelingen. Maar wat vandaag-de-dag gewoon-in-Nederland gebeurt is niets anders:
• Gedwongen verdwijningen,
• babyontvoeringen en
• (psychologische en emotionele) martelingen.
De documenten
deKinderOmbudsman.nlRapport Gezinshereniging: beleid en uitvoering 2008-2013
deKinderOmbudsman.nlFamily Reunification: Summary and major conclusion
RijksOverheid.nlToezeggingen op Rapporten en adviezen vreemdelingenbeleid
VluchtelingenWerk.nlRapport gezinshereniging
Raad van EuropaCommissioner for Human Rights: Family reunification
Verenigde NatiesHet recht van het kind te worden gehoord
hetHaagseComplotDOSSIER: kindermishandeling
deKinderOmbudsman.nlFamily Reunification: Summary and major conclusion
RijksOverheid.nlToezeggingen op Rapporten en adviezen vreemdelingenbeleid
VluchtelingenWerk.nlRapport gezinshereniging
Raad van EuropaCommissioner for Human Rights: Family reunification
Verenigde NatiesHet recht van het kind te worden gehoord
hetHaagseComplotDOSSIER: kindermishandeling
author: Ton | published: 20.09.2013 | updated: 20.09.2013 | comments: allowed
