Nog geen half jaar geleden waren er uitgebreide feesten, concerten, musea bezoek, diners, en ceremoniële leiders die bij elkaar op bezoek gingen. 400 jaar warme vriendschap, waarvoor kosten noch moeite werd gespaard.

Maar nog geen twee weken geleden ging er het een en ander mis. Al 12 jaar domineert Nederland het fanatieke Turkse voetbal, hetgeen leidt tot een vergelijkbare strijd als met die Mannschaft. En op dinsdag 15 oktober ontnam Oranje Turkije de kans op de play-offs...

Een dag later wilde Nederland dat weer goed maken, door Rutte op vakantie te sturen naar de Patriot-raketten. Hij kon een Hoşgeldeniz belletje krijgen.

Ook de EU deed een duit in het zakje en besloot het goed te maken, waarna er dezelfde dag nog een onbeduidend ANP-berichtje in de MSM verscheen: EU wil vaart maken met toetreding Turkije. De afgelopen dagen stonden dan ook in het teken van de verhoudingen tussen Turkije, Nederland en de Europese Unie. En zoals bij elke strijd vallen er dan onschuldige, weerloze slachtoffers. Opgeofferd aan narcistische "eer". Şerefsiz als u het mij vraagt.

Natuurlijk is er veel meer aan de hand dan een sportieve match tussen twee landen. Afgelopen maandag stelden Europese diplomaten dat ze komende week willen gaan starten met een nieuwe overlegronde binnen het vastgelopen overleg. In 2010 was dit vijf jaar daarvoor (oktober 2005) begonnen overleg gefrustreerd door het EU-lid Cyprus (althans de helft daarvan). En ook EU-lid Griekenland (wat nou niet bepaald een economische aanwinst is voor de EU) heeft met haar territoriale strijd over eilanden, die cartografisch meer bij Turkije lijken te behoren, geen echte vriendschappelijke bedoelingen.

En aangezien het hele concept Europese Unie voortkomt uit o.a. handel in olie (vroeger: steenkool -voor de NWO-complotters: Fentenners, Shell en Nazi's) staat daarbij het vrije verkeer van personen en goederen centraal. Laten we het simpeler zeggen: het spel draait om de knikkers.

Waar Turkije (en de zittende regering) de afgelopen jaren kon profiteren van EU-stimuleringsfondsen (ik kan u toch verhalen vertellen...) hebben de Europese pensioen fondsen nu behoefte aan jonge bevolking (lees: pensioen-opbouw-slaven). Turkije is vanuit dat oogpunt, met haar relatieve overschot aan jeugd, dan ook van harte welkom bij de vergrijzende Europese Unie.

De EU heeft een rapport opgesteld en het NRC becommentarieert dit op een PVV-achtige wijze: "het land kan moderner en 'Europeser' worden door via de onderhandelingen EU-normen over te nemen".

Wat zitten die mensen er naast. Turkije is in veel opzichten aanmerkelijk "moderner" dan Europa. En zeker valt er over de mensenrechten wel wat kanttekeningen te maken, maar dat geldt beslist ook voor de nieuwe kandidaatleden, zoals Albanië.

Mijn persoonlijke mening is dat veel oost-Europese landen verder van west-Europa afstaan dan Turkije. Ik beschik zelfs over een uitspraak van een Albanese rechter van het Europese Hof, die letterlijk het EVRM aan zijn niet zo honorabele reet veegt.

En vergeet u niet dat het ook in Nederland niet al te best gesteld is met de mensenrechten. We kennen allemaal de ongrondwettelijke en onrechtmatige preventieve hechtenis of zelfs levenslange opsluiting van onschuldige personen. Zelfs een "sorry" kan er dan nog niet eens van af. Vertelt u mij alstublieft niet dat het in Nederland zo veel beter is dan in Turkije. Integendeel.

De overheidsonderzoeker Abdüssamed SIĞIRTMAÇ heeft namens het Turkse parlement een rapport opgesteld n.a.v. de Yunus-affaire, tijdens welke affaire uw HHC-verslaggever gedetineerd werd in en toegang ontzegt tot Turkije. (Ook als 'complotter' denk ik dat die detentie allemaal wel toeval zal zijn, maar de respons van het Turkse Consulaat blijft vreemd.)

Dit rapport is op zich een heel artikel waard, en wellicht krijgt u dat van mij later nog een keer.

Zelf ga ik altijd graag uit van het origineel. Ik heb namelijk een gezond wantrouwen gekregen tegen propaganda media die de brichtgeving éénzijdig inkleuren. Maar omdat het met uw Turkse taalvaardigheden waarschijnlijk nog slechter is gesteld dan met die van mij kunt u het voorlopig doen met wat conclusies uit de Nederlandse kranten zoals de Volkskrant en Trouw:

"Nederland behandelt pleegkinderen met een Turkse achtergrond onrechtmatig. Bovendien ontbreekt het aan deskundigheid bij de Nederlandse instanties die beslissingen nemen over Turkse pleegkinderen."

Kortom: De EU klaagt over de mensenrechtenschendingen in Turkije, en Turkije klaagt over de kinderrechtenschendingen in Nederland. Ze zullen allebei wel gelijk hebben, en ik kan u bewijs overleggen dat ook in Turkije zelfs rechterlijke uitspraken over kindermishandeling naast zich neer worden gelegd en de rechten van het kind volgens het IVRK (Çocuk Haklari Sözleşmesi) ernstig worden geschonden.

En te midden van dat elkaar de zwarte Piet toespelen (wat volgens VN-onderzoeker Verene Shepherd) niet mag, en waarbij de PVV-er Joram van Klaveren zich serieus inzet voor "multikul-gezeur" (hoe simpel kunen volksvertegenwoordigers toch zijn), stellen maar liefst drie VVD-leden Kamervragen over een journalist die toch al naar Zuid-Afrika wilde vertrekken.

Ook de kamervragen van lid Omtizgt werden deze week beantwoord. Deze gaan over de onlusten begin dit voorjaar, inzake de Gezi-park-onrust. En daaruit kan worden afgeleid dat de overheden de rechten van individuele burgers van ondergeschikt belang achten aan het met hun myopische tunnelvisie waargenomen "grote belang". U begrijpt dat ik het daarmee niet eens ben. Het een hoeft het ander namelijk niet uit te sluiten.

Angstvallig worden dan ook complotten gesmeed om alle niet-zo-positieve informatie toch maar vooral niet buiten aan de waslijn te hangen. Disinformatie en censuur vieren hoogtij, geheel in lijn met de overname van de normen en waarden uit de west-EU-toetredende oost-EU-landen. Wat een progressie!

Het Turkse onderzoek naar  Demmink Het Nederlandse onderzoek naar  Baybaşin

Er gebeurt voldoende op de achtergrond, wat niet in de MSM verschijnt. Meer dan u denkt zelfs. Zo is op dit moment een Tweedekamer delegatie op bezoek in Turkije om de mensenrechten te bespreken. Het is dan ook de vraag of we hier te maken hebben met een pis-wedstrijd tussen wat haantjes, of dat het gaat om de EU-belangen, waaronder vrij verkeer van goederen en personen. Wat dat laatste betreft zou Turkije er goed aan doen om zich inschikkelijker op te stellen ten aanzien van de visa-regelingen voor Europese burgers en alvast een anticiperend no-visum-required-policy in te stellen.

Dat staat formele Persona Non Grata procedures niet in de weg, maar schept wel veel juridische duidelijkheid en op het bijbehorende dubieuze gelobby van ambassadeurs, MSM-kranten, kamerleden, juristen, ombudsmannen kan dan bespaard worden. (Moet je eens kijken wat al die onzin kost! Als de overheden hun zaakjes goed geregeld hadden, was het begrotingstekort aanzienlijk kleiner.)